Speciaal Verwant - Moonmates *VOLTOOID*

16. Einde van de vloek

Averie

Toen ik terug was bij Aiden na mijn gesprek met George, heb ik hem meteen alles verteld. Aiden was niet verbaasd om het te horen, het leek zelfs wel of hij het verwachtte. George had zich gelukkig niet bedacht en was nog steeds bereid om ons te helpen. Hij heeft jaren gezocht naar een nieuwe spreuk, tijdens zijn zoektocht heeft hij een oude kennis gevonden die hem kan helpen met de spreuk. 'Yuna is onderweg voor de spreuk. Ze heeft een hele hoop al thuis voorbereid.' zei Georg, nadat hij iemand had gestuurd om Yuna hier veilig te krijgen. Luna kwam ineens naast mij staan. 'Gaat het wel met je?' vroeg ze. Ik knikte. Bezorgd keek ze me aan. 'Je ziet er niet uit alsof het met je gaat. Je ziet lijkbleek.' fluisterde ze. Ik schonk haar een vertrouwd glimlachje toe. 'Het gaat prima met mij.' zei ik, maar met dat ik dat zei viel ik op de grond. De omgeving werd wazig en het enige wat ik door de wazige vlekken heen kon zien was dat Aiden naast mij neer knielde. 'Wat doe jij hier?!' hoorde ik George roepen. 'Wat denk je zelf?' hoorde ik een vrouwelijke stem antwoorden. 'Tahlia je bent hier niet gewenst zoals je merkt, waarom vertrek je niet gewoon.' stelde Luna voor, haar stem klonk vermoeid. Mijn zicht werd gelukkig langzaam aan weer normaal. Aiden haalde opgelucht adem toen hij doorhad dat ik weer normaal kon zien. 'Waar zijn we?' fluisterde ik. Aiden verstijfde en Luna, die aan mijn andere kant was komen zitten, fronste. 'Tahlia wat heb je gedaan?' vroeg Luna. 'Oh ik heb alleen de vloek iets versneld. Ik laat jullie mijn vloek niet zomaar opheffen, dit is mijn wraak en die zal blijven.' zei ze zelfvoldaan. 'Tahlia ik wil dat je het nu ongedaan maakt.' brulde George woedend. Buiten hoorde ik een harde klap onweer en vroeg mij meteen af of George het weer kon beïnvloeden, maar ik schudde meteen mijn hoofd. Dat was nu niet belangrijk. 'Als jullie willen dat de vloek wordt opgeheven dan wil ik daar iets voor terug.' zei Tahlia ineens serieus. 'Noem je prijs Tahlia.' bulderde George weer. Ze legde haar vingers om haar kin en deed alsof ze echt goed moest nadenken, maar eigenlijk wisten we allemaal wat haar prijs zou zijn. 'Ik wil jou terug.' zei ze. Precies wat ik al verwachtte. Iedereen keek George afwachtend aan, maar ik kon het niet. Ik kon haar niet nog meer levens laten ruïneren. 'Nee!' gilde ik boven de wind uit. Ik rende de andere voorbij en ging voor Tahlia staan. 'Averie!' riep Aiden boos. Buiten was het inmiddels gaan stormen. Best aanstaanjagend om te zien. 'Ik laat jou niet nog meer liefdeslevens ruïneren en dat alleen maar omdat jou liefdesleven niet helemaal uitpakte zoals je verwacht had. Ga op zoek naar je eigen mate, maar laat die van ons met rust!' riep ik naar haar. Ze leek licht gechoqueerd, maar herstelde zich snel. 'Wat denk je hiermee te bereiken? Dat ik uit medelijden de vloek ophef? Dat gaat niet gebeuren.' zei ze woedend terug. 'Gelukkig ben ik daarvoor en ik zie dat ik net op tijd ben, zusje.' Ik keek verrast opzij en zag een vrouw staan die behoorlijk op Tahlia leek. Of Tahlia op haar. 'Yuna, ik wist wel dat jij wat van plan was.' mompelde Tahlia met samengeknepen ogen. 'En dat ben ik nog steeds, dus als ik jou was zou ik meteen vertrekken.' mompelde Yuna vernijnig terug. Nog voor Tahlia antwoord kon geven gooide Yuna vloeibaar spul naar Tahlia en sprak onverstaanbare woorden uit. Tahlia schreeuwde dat Yuna haar dit niet kon aandoen, maar ze maakte geen aanstalte om Yuna iets aan te doen. Verbaasd keek ik van de één naar de ander. 'Maak je geen zorgen ze kan niks doen. Hier drink dit op.' zei Yuna en gaf mij een klein flesje met daarin vloeibaar donkergroen spul. 'Nee!' bulderde Tahlia door de kamer. Het spul kon haar blijkbaar niet langer tegenhouden. Tahlia vloog op mij af en greep mij bij de keel vast. Aiden wilde mij te hulp schieten. 'Als ik jou was zou ik blijven staan, of je kleine mate gaat eraan.' zei Tahlia dreigend en kneep mijn keel iets steviger dicht voorhet effect. Ik worstelde tegen haar greep in, maar er was geen houden aan. Ik schopte en spartelde, maar niks haalde iets uit. 'Tahlia laat haar gaan.' zei Georg kalm. Tahlia draaide zich om wat haar greep iets liet verslappen. Meteen greep ik mijn kans en schopte haar heel hard in haar buik. Tahlia kromp ineen van de pijn. Ik probeerde snel weg te kruipen naar het flesje dat op de grond was gevallen, maar Tahlia greep mijn enkel vast en trok mij terug. Luna twijfelde geen moment en schopte het flesje onzichtbaar naar mij toe. Ik rook aan het spul en het stonk heel erg, maar ik had geen andere keus als ik Aiden niet wilde verliezen. Tahlia probeerde het flesje uit mijn hand te slaan. Snel dronk ik het hele flesje leeg. Tahlia was te laat en schreeuwde het van woede uit. Georg greep zijn kans en liet twee wachters Tahlia oppakken, zodat ik vrij was. Opgeluch haalde ik adem. Ik merkte totaal geen verschil nadat ik het flesje leeg had gedronken. 'Werkt het?' vroeg ik Yuna. Ze haalde haar schouders op. 'Dat merken we over een aantal minuten. Tahlia begon weer te schreeuwen, maar ze kon nog steeds geen kant op. George gebaarde dat twee wachten haar polsen vast moesten binden zodat ze afgevoerd kon worden naar de kerkers waar magie niet mogelijk was. De storm was inmiddels gaan liggen en Aiden was naar mij toe gekomen. 'Heeft het gewerkt?' vroeg hij bezorgd. 'Ik weet alles nog, dus ik denk het wel?' zei ik, maar het klonk meer als een vraag. Yuna knikte trots. 'Het heeft gewerkt.' zei ze. Ik haalde opgelucht adem en vloog meteen Aiden om zijn nek. 'Ik heb ook iets voor jou, George.' zei Yuna ineens. Aiden hielp mij omhoog en toen we stonden keken we toe hoe Yuna George een flesje overhandigt. Ze gaf hem een flinke knipoog en George glimlachte. Ik durf te wedden dat in dat flesje een spreuk zat voot Luna. En inderdaad George overhandigde Luna het flesje. Ongeduldig wachtte we allemaal af. Nadat Luna het flesje leeggedronken had kwamen al haar herinneringen weer terug. Ze vloog George om de nek en zoende hem gepassioneerd en vol liefde. 'Nee!' hoorde we ineens. Tahlia stond achter ons en zo te zien kon ze zich weer bewegen. De twee bewakers die haar zouden afvoeren lagen bewusteloos op de grond. Het touw dat om haar polsen heen gebonden moest zitten, lag ook op de grond. Verschrikt keken we haar kant op. 'Dit is allemaal jouw schuld!' schreeuwde ze en wees naar mij. 'Zonder jou was dit niet gebeurd en dan was mijn vloek er nog en dan had ik gelukkig geweest!' schreeuwde ze vol haat. Ze mompelde een aantal onverstaanbare woorden en ik zag een pijl mijn kant opvliegen. De pijl vloog zo snel op mij af dat ik niet de kans kreeg om de bukken. Ik strompelde wat naar achteren en voelde aan mijn buik. Toen ik een warme vloeistof langs mijn vingers voelde stromen, wist ik meteen dat ik bloedde. Ik keek naar mijn vingers en ik had gelijk, mijn buik was inmiddels helemaal rood van mijn bloed. Geschrokken keek ik naar Tahlia en viel op de grond. Ze keek mij voldaan aan en had er geen enkel graadje spijt van. Voor George was de maat eindelijk vol. Nieuwe wachters rende de kamer in en bonden de polsen van Tahlia vast. Na een paar minuten waren ze verdwenen. Aiden knielde geschokt naast mij neer. 'Averie hou vol!' riep hij. Yuna was aan mijn andere zij komen zitten. Haar vingers voelde koud aan tegen mijn buik en eigenlijk prikte het een beetje. Ik deed heel hard mijn best om niet weg te glijden, maar het was moeilijk. Luna en George keken mij bezorgd aan en ik schonk ze een vertrouwd glimlachje.