Speciaal Verwant - Moonmates *VOLTOOID*

12. Gewoon samen

Averie

Deze ochtend werd ik vroeg wakker door een nachtmerrie. 'Fijn, Aiden is er niet meer en ik krijg meteen nachtmerries.' mompelde ik chagerijnig. Ik zuchtte en stapte mijn warme bed uit om warme chocomelk voor mezelf te maken. Daar kreeg ik bijna meteen spijt van toen mijn blote voeten de koude vloer raakte. Ik pakte mijn mobiel van het nachtkastje af en keek hoe laat het was. Het was tien voor vier in de ochtend. Iedereen lag natuurlijk nog te slapen. Heel zachtjes liep ik naar mijn slaapkamerdeur en liep de gang op. De gang was helemaal verlaten en donker. Wat natuurlijk logisch was rond deze tijd. Voorzichtig liep ik de trap af naar beneden. Eenmaal beneden liep ik meteen door naar de keuken om het pak melk en alvast een beker te pakken. Onderweg stoot ik heel hard mijn teen tegen de bar aan. 'Verdomme.' momperde ik. Vrijwel direct ging de huistelefoon af, waardoor ik heel erg schrok. Ik probeerde mijn hart tot bedaren te brengen en liep met mijn handen vooruit tastend naar de telefoon toe. Vlak voor ik de telefoon kon pakken stootte ik mijn voet tegen het bijzettafeltje waar de telefoon en de sleutels op lagen. 'Verdomme. Waarom kan ik niet normaal lopen in het donker.' mompelde ik nogmaals. Ik nam snel de telefoon op, mezelf afvragend wie er rond dit uur nog kon bellen. Hoorde iedereen niet te slapen. 'Averie?' hoorde ik Aidens stem bezorgd door de telefoon. 'Ja?' vroeg ik afwezig. Ik staarde het bijzettafeltje boos aan en wreef over mijn pijnlijke voet heen. 'Gaat alles wel goed daar? En waarom ben je zo laat nog op?' vroeg hij bezorgd. 'Ik uh werd wakker, dus besloot ik om een glas chocomelk te maken.' legde ik hem uit. 'Waarom bel jij zo laat?' vroeg ik hem. Afwezig liep ik naar de keuken toe. Een tweede poging om mijn glas chocomelk te maken. 'Ik werd wakker, omdat ik voelde dat er iets mis was met je.' zei Aiden, duidelijk nog niet op zijn gemak gesteld. 'Het gaat prima met mij, sorry dat ik je wakker heb gemaakt.' zei ik nog steeds een beetje afwezig. Ik zocht een pannetje om de melk in op de warmen, zodat ik er warme chocomelk van kon maken. Het was wel duidelijk dat ik nooit kookte, want ik kon niks vinden. Toen ik dacht dat ik het steelpannerje gevonden had pakte ik het uit te kast en meteen kwam er van alles naar beneden vallen. 'Jeetje. Verdomme. Wat was dat nou weer.' riep ik chagerijnig en boos uit. 'Averie wat ben je in hemels naam allemaal aan het doen?' vroeg Aiden ongeduldig. 'Ik kom er nu aan.' zei hij nog voor hij op hing. Dat was natuurlijk helemaal niet nodig, want er was niks aan de hand. Voorzichtig zocht ik naar wat ik had laten vallen toen ik alweer mijn voet stootte tegen de pan die ik op de grond had laten vallen. Ik besloot om er niet eens op te reageren, want het had toch geen zin. Ik bukte om over mijn pijnlijke voet heen toen de keukenlamp aanging. Aiden keek mij woedend aan, maar toen hij zag dat ik pijn had verzachtte zijn blik al snel. Hij tilde mij op en zette mij op het aanrecht. 'Waar ben jij in hemelsnaam allemaal mee bezig?' vroeg hij. 'Ik uh ik was bezig met warme chocolademelk?' zei ik, maar het kwam er meer uit als een vraag dan als een antwoord. Aiden zuchtte vermoeid. 'Waarom ben je zo laat nog op, je hoort te slapen.' constateerde hij. 'Ik werd wakker.' antwoordde ik. Aiden trok een wenkbrauw op. 'Dat snap ik ook nog wel, anders had jij hier nu niet gezeten en had ik hier nu niet gestaan.' zei hij geïrriteerd. Ik stond op en ging vlak voor hem staan. 'Sorry dat ik je wakker heb gemaakt.' zei ik. 'Dat was nergens voor nodig, er is namelijk niks aan de hand.' Ik gaf hem een kus op zijn wang en liep om hem heen. 'Hoe ben je eigenlijk binnen gekomen?' vroeg ik verbaasd en raapte het pannetje op van de grond en zette het op het gasfornuis. 'De reserve sleutel onder de bloempot.' mompelde Aiden afwezig. Uit de koelkast pakte ik het pak melk en goot een beetje in het pannetje. 'Wil je ook?' vroeg ik. Aiden knikte. Ik pakte twee bekers uit de kast en zette ze op het aanrecht. In de bekers stopte ik wat cacaopoeder. Vervolgens schonk ik nog een klein beetje melk in het pannetje en zette toen het vuur aan om de melk te verwarmen. Terwijl ik wachtte tot de melk warm was roerde ik, zodat er geen velletje overheen zou komen. 'Averie, ik weet dat er iets is. Dat kan ik voelen weet je nog?' Ik knikte ter bevestiging, zuchtte en vertelde hem uiteindelijk over de nachtmerrie. De nachtmerrie liet mij zien wat erg zou gebeuren als het nieuwe plan niet lukte. Daar was ik zo van geschrokken en daarom wilde ik niet meer slapen. Toen de melk warm was goot ik het in de twee bekers en roerde de melk goed door met het cacaopoeder. De ene beker gaf ik aan Aiden. De mijne liet ik nog even staan. Ik doorzocht alle keukenkastjes door naar marshmallows. Toen ik ze eindelijk gevonden had stopte er twee in mijn beker. Daarna vroeg ik of Aiden ook wilde, maar hij schudde zijn hoofd. Toen ik de marshmallows weer opgeborgen had, pakte ik mijn beker en ging ik naast Aiden zitten. Stilletjes genoten we van onze chocolademelk tot onze bekers leeg waren. 'Kom je moet echt weer terug naar bed en proberen wat te slapen.' zei Aiden. Ik knikte. 'Wil je bij me blijven?' vroeg ik. Aiden glimlachte en knikte. Ik pakte zijn hand vast en trok hem mee naar mijn kamer. Samen kropen we in mijn bed. Aiden openden zijn armen voor mij, zodat ik erin kon kruipen. Ik kroop heel dicht tegen hem aan en sloot mijn ogen. 'Het gaat lukken weet je.' zei hij ineens.  'Hmm, ik hoop het.' zei ik zachtjes. Ik kroop dichter tegen Aiden aan en viel langzaam aan in slaap. Deze keer zonder nachtmerries en gelukkig maar.