Speciaal Verwant - Moonmates *VOLTOOID*

13. Verassing

Aiden

Gelukkig sliep Averie in één keer door, zonder nachtmerries en zonder gespook midden in de nacht. Tevreden keek ik naar haar gezicht. Ik had zoveel geluk met haar. Nu ik hier zo lag, realiseerde ik me hoe graag ik wilde dat de spreuk verdween. Ik moest ervoor zorgen dat dit plan zou werken en ik zou Averie moeten beschermen tegen alles wat we tegen zouden komen. Ik wist dat Averie iets verborgen hield toen ze vertelde wat het tweede plan is, maar ik had er niks van gezegd. Voor deze keer liet ik het gaan, omdat er belangrijkere dingen waren. Zoals het ervoor zorgen dat de vloek zich niet over ons verspreid. 'Goedemorgen.' mompelde Averie. Ze rekte zich uit en ging zitten. 'Hoe lang ben je al wakker?' vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. 'Halfuurtje denk ik.' Ze knikte. Ik keek toe hoe ze uit bed stapte en kleding bij elkaar zocht om vervolgens te verdwijnen in de badkamer. Ik zuchte en kwam uiteindelijk ook overeind. Ik trok snel wat kleding aan en wachtte geduldig tot Averie klaar was. Toen ze klaar was pakte ik haar hand vast en liepen we samen de trap af naar beneden om naar de keuken te lopen voor ontbijt. Caith was al druk bezig met het klaarmaken van het ontbijt. Averie ging haar helpen en ik ging alvast aan tafel zitten. Vervolgens keek ik toe hoe Averie bezig was.
Toen het ontbijt eenmaal klaar was schoven we met zijn allen aan aan de tafel en begonnen we gezamelijk aan het ontbijt. Caith en Averie hadden een heerlijk ontbijt klaargemaakt. Er was toast, croissantjes en verse afgebakte broodjes. Er stond van alles aan beleg op tafel en er was vers geperste sinasappelsap. Dex pakte meteen het pak met chocolademelk. Sasha had mij ooit verteld dat hij dol was op chocolademelk. Stil aten we met zijn allen. De sfeer was nogal gespannen. Zometeen dan zou ik terug gaan naar mijn Roedel om hen te vertellen wat hen te wachten stond, maar eerst verder ontbijten.

Nadat we klaar waren met het ontbijt ruimde we de tafel af en vertrokken Averie en ik naar de Roedel. In de auto was het stil. Averie zei niet veel en waarschijnlijk kwam dat omdat ze met haar gedachten bij morgen zat. Ik kon het haar niet kwalijk nemen. Mijn gedachten weken ook steeds uit naar morgen. Ik zuchtte en reed langzaam verder. Het was druk op de weg en dat zorgde voor een lange, stille rit. Toen we uiteindelijk op mijn terrotorium aankwamen stond Kay al klaar om mij in te lichten over wat er gebeurd was in de Roedel toen ik weg was. 'Alpha.' groette hij mij. Ik gaf hem een knikje terug, als teken dat hij mij moest inlichten. 'Er is een nieuwe aanval geweest deze ochtend.' begon hij. Verbaasd trok ik mijn linkerwenkbrauw op. 'Het was geen grote aanval, niet net als de vorige keer. Zij hebben meer leden verloren dan wij.' 'Waarom ben ik niet meteen ingelicht?' vroeg ik, iets botter dan mijn bedoeling was. Averie stond ineens stil en toen ik haar aankeek zag ik dat ze fronste. 'Wat voor een aanval?' vroeg ze voorzichtig. Kay keek mij vragend aan en ik knikte. Ze had recht om dit te weten. 'Ik vermoed dat dit een aanval is van de Rogue die jullie eerder aanviel in het bos.' vertelde Kay. Ze knikte. 'Waarom denk je dat?' 'Omdat dit weer een aanval van Rogues was. Vermoedelijk heeft Wendel er ook mee te maken. En ik maar denken dat we van hem af waren nu hij dood is.' zei Kay, het laatste mompelend. 'Wendel?' vroeg ze verward. Ik knikte. 'Wendel is een ex-roedellid. Toen ik een wapenstilstand had met je oom, heeft Wendel zich hier niet aan gehouden en een aantal roedelleden van de Full Moon Pack verwond. Als straf heb ik hem uit de Roedel gezet. Wendel heeft zich toen aangesloten bij de Rogue en een aanval gepland op onze Roedel.' Averie knikte. 'Dus het is een soort wraak.' Kay en ik knikte. Ze zuchtte. 'Wat gaan we eraan doen?' vroeg ze uiteindelijk. Ik keek Kay verbaasd aan. 'Wè gaan niks doen.' zei ik met de nadruk op we. Ze rolde met haar ogen. 'Luister jullie kunnen niet niks doen, bovendien wil ik helpen.' zei ze en sloeg haar armen over elkaar. Ik zuchtte. 'We kunnen niet veel doen voor we vertrekken en bovendien is dit niet iets waar jij je zorgen over zou moeten maken'. 'Nou dat doe ik wel en ik kan heus wel wat doen. Bovendien vertrekken we morgen pas, dus ik kan mij niet voorstellen dat we voor morgen niets kunnen regelen.' zei Averie koppig. 'Averie heeft gelijk.' zei Kay zachtjes. Ik zuchtte nogmaals. 'Wat stellen jullie voor om te doen dan?' vroeg ik iets feller dan de bedoeling was. Averie fronste haar wenkbrauwen. 'Dat weet ik nog niet.' mompelde ze. 'Zie je dat bedoel ik nou.' zei ik nog voor ik mij omdraaide en naar het grote huis liep. Ik opende de voordeur en liep meteen door naar mijn kantoor. Kay zou Averie de weg wel laten zien. Dat hoopte ik dan. Eenmaal in mijn kantoor plofte ik neer op mijn bureaustoel. Ik leunde met mijn ellebogen op het bureau en ruste met mijn hoofd in mijn handen. Morgen zouden Averie en ik vertrekken en ik wilde haar nog één speciale avond geven, voordat de vloek zijn werk zou doen. Meteen ging ik aan de slag met mijn plan. Ik riep Kay en Jake via de mindlink. Al snel stonden ze voor mij en beide stonden te popelen om te helpen. Het waren net twee hele kleine kleuters. Ik grinnikte bij die gedachte. Toen ze mij vragend aankeken gaf ik hun maar snel hun opdrachten. Ik had niet zo'n zin om uit te leggen waarom ik grinnikte, bovendien gaat het hun ook helemaal niks aan. Nadat Kay en Jake hun opdrachten hadden gekregen gingen ze meteen aan de slag. Ik plofte nog even neer in mijn bureaustoel, maar al snel had ik de moed verzameld om aan mijn opdracht te beginnen.
Stil liep ik uit mijn kantoor naar beneden. Kay had mij eerder gezegd dat Averie lag te slapen. Een mooie gelegenheid om even weg te gaan dus. Natuurlijk liet ik haar niet graag alleen en ook niet met een oppas, maar ik moest denken aan mijn verassing. Ik lichtte Nana, de oppas, in dat ik even weg was en dat Averie boven lag te slapen, dus dat ze goed op haar moest passen. Nadat Nana mij ervan verzekerd had dat het geen probleem was en dat alles goed zou zijn met haar vertrok ik. Ik was zo benieuwd naar Averie haar reactie. En hele misschien gedroeg ik mij ook wel als een kleine kleuter, maar voor Averie zou ik alles doen.