Speciaal Verwant - Moonmates *VOLTOOID*

8. Eerste afspraakje

Aiden

Ik had nog veel te doen vandaag. Ik moest papierwerk afmaken en ik moest de Rogue die ons gister had aangevallen te pakken zien te krijgen. Dat viel niet mee.
Het liefst had ik bij haar gebleven gister, maar ik bedacht me dat het misschien te snel was voor haar en dat snapte ik best. Ik had haar nog niet eens verteld dat we mates zijn en dat ze toekomstig Luna is van onze Roedel. Ooit zou ik het haar wel moeten vertellen, maar ik wil haar niet afschrikken. Ik zuchtte en liep de trap op naar mijn kantoor. Eerst zou ik het papierwerk afmaken. Averie was veilig in haar huis. Alpha Mack zou meer wachters langs zijn grens zetten en Averie mocht niet alleen het huis uit. Ik zou mij dus voorlopig geen zorgen hoeven maken. Met een diepe zucht plofte ik achter mijn bureau op de stoel. Ik pakte een stapel papieren en leesten ze door. De meeste papieren waren brieven van andere Roedels. Sommige vroegen om mijn hulp bij een oorlog met een andere Roedel. Alpha Trevor vroeg of hij langs mocht komen, omdat hij opzoek is naar zijn mate. Normaal had ik een brief terug gestuurd met daarin dat hij het beter kan opgeven omdat hij zijn mate toch niet gaat vinden, maar nu ik Averie heb denk ik daar anders over. Ook Kay en Jake hebben het al gemerkt. Ik ben makkelijker in dingen en volgens Kay ben ik ook een stuk minder harteloos.
Ik besloot Alpha Trevor een brief terug te sturen dat het prima is als hij langs komt, zolang hij maar even laat weten wanneer hij komt. Zodra ik de brief af had stopte ik hem in een envelop en riep Luuk, onze boodschapper, om de brief weg te brengen. Luuk was er inderdaad nog. Ik heb hem een waarschuwing gegeven voor de verkeerde informatie die hij heeft doorgegeven. Luuk heeft beloofd dat het niet meer zou gebeuren en dus vond ik het wel best. Kay en Jake moesten daar meteen op doorgaan, want volgens hen was Averie de reden dat ik zo reageerde.

Niet lang nadat Luuk vertrokken was werd er op de deur geklopt. 'Binnen.' riep ik. Voorzichtig ging de deur open en kwam Averie naar binnen lopen. Ik stond meteen op en liep naar haar toe. Er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht. 'Ben je hier alleen naar toe gekomen?' vroeg ik bezorgd. Ze schudde haar hoofd. 'Dex heeft mij gebracht.' Ik knikte opgelucht. 'Ik wilde je eigenlijk nog wat vragen.' zei ze voorzichtig. Ik knikte. 'Natuurlijk. Wat wil je vragen?' Ongemakkelijk kwam Averie naar binnen gelopen en kwam ze tegenover mij zitten. Heel even bleef ze heel stil naar haar handen in haar schoot staren, voor ze uiteindelijk toch haar vraag stelde. 'Kan je mij uitleggen wat mates zijn?' vroeg ze nieuwsgierig. Ik trok mijn wenkbrauw op. Hoe was ze daarbij gekomen? 'Hoe kom je daarbij?' vroeg ik iets botter dan mijn bedoeling was. 'Nou Dex begon er vanmorgen over en toen ik verder vroeg zei hij dat ik bij jou moest wezen.' zei ze iets ongeduldiger. Ik zuchtte en wendde mijn blik af. Je moet het haar vertellen. Commandeerde mijn wolf. 'Een Mate is een afkorting van soulmate, ofwel je wederhelft. Iedere wolf heeft er een en kan die vanaf zijn zestiende verjaardag vinden. Al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Je Mate is het tegenovergestelde van jou, net als Yin en Yang en vult je daarmee aan en dat is waarom ze zo goed bij elkaar passen. Je Mate is de enige die je kan kalmeren wanneer je boos bent of troosten wanneer je verdrietig bent of je juist op een andere gedachte brengen als je onredelijk bezig bent.' Ik zuchtte heel even. 'Een Mate hebben is dus behoorlijk belangrijk.' zei ik tenslotte. Averie knikte voorzichtig. 'Heb- heb jij je Mate al gevonden?' vroeg ze. Ik knikte voorzichtig. 'Ik had het je eerder moeten vertellen, ik weet het.' zei ik zachtjes. Ze haalde haar schouders op. 'Dat geeft niet.' fluisterde ze, maar ik hoorde de pijn door haar woorden heen. Vond ze het dan zo erg om mijn Mate te zijn? Ik snapte het niet. 'Ik moest maar weer eens gaan.' Ik wilde niet dat ze wegging voor ik mezelf had uitgelegd en dus hield ik haar tegen. Ik ging voor de deur staan en liet haar er niet door. 'Laat me erdoor.' zei ze. Ik schudde mijn hoofd. 'Niet voordat ik alles heb uitgelegd.' zei ik. 'Je hoeft jezelf niet uit te leggen, alles is mij duidelijk genoeg en laat mij er nu door ik wil hier weg.' zei ze boos terwijl ze haar armen over elkaar sloeg. 'Vind je het echt zo erg om mijn mate te zijn?' vroeg ik gekwetst, maar dat liet ik haar natuurlijk niet merken. 'Jouw mate?' vroeg ze verbaasd. Ik knikte voorzichtig en toen vielen alle puzzelstukjes op zijn plek. Dex had het haar niet verteld, ze wist van niks. 'Dex heeft niks gezegd zeker?' vroeg ik. Ze schudde haar hoofd. Ik zuchte en trok haar in een omhelzing. 'Sorry dat je er zo achter komt. Sorry dat je überhaupt achter alles op de verkeerde manier komt.' mompelde ik. Ze maakte zich voorzichtig los uit mijn omhelzing. 'Dus ik ben jouw mate?' vroeg ze skeptisch. Ik knikte. 'Hoe kan dat? Ik ben helemaal geen wolf!' riep ze verbaasd uit. Ik haalde mijn schouders op. 'Soms komt het voor. De maangodin kijkt eerder naar onze karakters dan naar wat we zijn en ze kijkt al helemaal niet naar waar we vandaan komen.' zei ik glimlachend. 'De maangodin?' vroeg ze. Ik knikte. 'Wij hebben een maangodin en zij maakt de mates, maar dat verhaal vertel ik je wel een andere keer.' zei ik voor er een stilte viel. Averie speelde zenuwachtig met haar vingers en staarde naar de grond. Er zat haar iets dwars en ik wilde dolgraag weten wat dat was. 'Wat is er?' vroeg ik haar. Ze haalde haar schouders op. 'Niks hoor.' zei ze. 'Lieg niet, als mate kan ik jouw gevoelens voelen en ik weet dat er je iets dwars zit.' Ze haalde haar schouders op. 'Het is toch niet belangrijk.' zei ze nog steeds naar de grond starend. Ik pakte haar kin vast en duwde deze omhoog zodat ze mij wel aan moest kijken. 'Voor mij wel.' fluisterde ik. Ze zuchte. 'Toen Dex mij had afgezet en weer verdween kwam ik een meisje tegen. Ik vroeg haar waar ik jou kon vinden en ze vroeg waarom ik jou nodig had. Toen ik haar dat een soort van had uitgelegd, vertelde ze mij dat ik geen moeite moest doen. Jij zou toch niets van mij willen en mij gewoon dumpen zoals je volgens haar bij al zoveel meiden hebt gedaan.' zei ze en staarde weer naar de grond. Ik verstijfde en dacht na over wie dat gezegd kon hebben. Ik kon maar één iemand bedenken die zoiets gezegd zou kunnen hebben: Natasha. Natasha en ik hebben nog nooit wat samen gehad, maar zij was net als een aantal anderen dames uit de Roedel nogal snel jaloers wat mij betreft. Vraag mij niet waarom. Ik pakte Averie haar kin opnieuw beet en dwong haar mij aan te kijken. 'Luister Averie. Natasha had het recht niet om dat tegen je te zeggen. Natasha en ik hebben nooit wat gehad. Zij denkt alleen dat ze mij nog steeds kan krijgen en blijkbaar voelt ze zich bedreigt door jou, want anders had ze niet zo gereageerd. Ik zal haar zo meteen opzoeken en haar duidelijk maken dat ze dat niet had mogen doen. Ik wil dat je weet dat je je nergens zorgen over hoeft ze maken.' Ze schonk mij een waterig glimlachje en knikte. 'Wat dacht je ervan als ik jou vanavond meeneem op een date? Dan kunnen we elkaar beter leren kennen en dan kan je mij zoveel vragen stellen als je maar wilt.' steld ik voor. Haar gezicht klaarde op en ze knikte hevig. Ik glimlachte en vertelde haar dat ik haar om zeven uur op zou komen halen. Ik had al de perfecte date in gedachten.