The Childish Heremia Meets The Snobber Carter

Chapter 4

Katelyn's POV

Hi my name is Katelyn Chavez. But you can call me kate, short for my name. 18 years old, I'm heremia's bestfriend.

Kanina ko pa siya hinanap at sobrang nag aalala na talaga ako sa kanya dahil sa nangyari kanina. Gusto ko man siyang tulungan ay bigla naman itong tumakbo kaya nga heto ako at hinahanap siya. Hindi niya pa naman din alam ang pasikot-sikot dito.

Napatigil ako sa pag lalakad at ngumiti ng makita ko siya. Nakaupo na parang tanga sa likod ng ABM (Accountancy & Business Management) Building.

"Besh!" I shouted and ran towards her. 

_

Heremia's POV

Habang nakaupo ako dito sa likod ng building. Nabigla ako ng may sumigaw na malakas.

"Besh!" Lumingon ako at hindi na ako nagulat ng makitang si Kate ito, sa boses palang ay kilalang kilala ko na ang kaibigan ko.

Ngumiti ako ng tumakbo siya at niyakap ako ng mahigpit.

"Besh where did you go? I'm so worried at you."

"Sorry besh. Tumakbo ako at dito ako na padpad. 'Di ko na alam ang pabalik e. Ang lawak kasi ng school na'to." I answer and laughs.

"Hahaha you're so funny besh. Tumakbo ka dito at hindi mo na alam kung saan ka babalik?" She raised her eyebrow and I just shrugged. Fine! Inaamin ko na hindi talaga ako 'yong tipong taong madaming matandaan ang dinadaanan.

"Let's eat besh. I'm so hungry na." Sabi nito at kinaladkad ako.

"Wala na akong pera besh. Ikaw nalang besh sasamahan nalang kita." Ani ko ng malapit na kami sa cafeteria. Natatanaw ko na kasi ang magandang cafeteria, ang daming tao. Nakakahiya! Magiging out of place lang ako sa eskwelahan na'to. 

"Are you okay besh? I'll eat and you? What you gonna do? Looking at my pretty face like an idiot?" Sabi nito at inirapan ako. Aba ang taray ng bestie ko!

"Oh sige na nga. Pero nahihiya ako besh. Ang daming tao baka pagtawanan lang nila ako sa nangyari sa akin kanina." Nag aalalang sabi ko, hanggang ngayon ay hindi ko parin makalimutan ang nangyari kanina. Nakakahiya! Napaka clumsy ko!

"Stop worrying about them. Sino ba sila para mahiya ka sa kanila? Importante ba sila? And don't you think that I'm here? To what? Of course to protect you! Wag ka lang nilang gagalawin kundi ako makakalaban nila." Hindi ko mapigilan na hindi masiyahan sa sinabi nito, napaka swerte ko talaga at may bestfriend akong katulad niya.

Pagpasok namin sa cafeteria. Lahat ng tao ay tumingin sa'min pero niisa wala man lang tumangka na magsalita sa kanila. At 'yung iba nag iwas pa ng tingin. Anyare? Kanina lang pinagtatawanan nila ako. Pero ngayon? Parang maamong mga aso ang mukha. Imposible naman kasi na nakalimutan nila ang panget kong mukha kanina sa conference hall.

Umupo kami ni besh sa magarang table. Naiiba ito sa ibang lamesa na inuupuan ng mga kapwa namin estudyante. Binilang ko ito at sampu lahat ng 'yon.

Ano kaya 'yon? Bakit 10 lang ? At ang isa naiiba siya sa 9 na table. Iba ang desenyo nito at siya din ang pinaka magara.

Maya maya lang ay may lumapit sa'min na dalawang waiter at nag serve sa'min. Tumingin ako sa lamesa namin at bigla akong natakam ng makita ang mga pagkain na inihain, halatang mamahalin at masasarap. Hindi man ako pamilyar sa pangalan ng mga 'yon ay sigurado akong masarap silang lahat!

Matapos nila itong ilagay lahat sa lamesa namin ay hindi ko na mapigilan ang sarili ko at agad ko itong nilantakan.

"Beshhh Angg sharrap namman ng pagkahin ditto." Punong puno ang bibig ko ng pagkain. Napakasarap!