The Childish Heremia Meets The Snobber Carter

Chapter 13

Heremia's POV

 
"Ikaw?!" Gulat na tanong ko sa kanya. Siya si sm? Yung bwesit na sm.

Hindi niya ako pinansi at umupo lang sa tabi ko.

"Ano naman bang pakulo mo at may sm sm ka pang nalalaman?" Naiinis na tanong ko sa kanya.

Shempre anong maaasahan mo sa pipe? Wala! 'Di manlang sumagot! Snobber masyado.

"At ano naman ang sm? Super market? O silong ng mangga?" Tanong ko parin sa kanya kahit na 'di siya sumasagot sa akin. Oo na parang baliw na ako dito kinakausap ang sarili.

"Wooohh nice talking to the air" Sabi ko at sumimangot. Bwesit! Daldal ako ng daldal di naman siya sumasagot. Mabaho siguro amoy ng bunganga nito?

Habang nag le-lecture ako sa notebook ko. Oo ako lang mag isa na nag susulat sa notebook ko dahil gamit nila ay ipad. Edi wow sila na rich kid. Bigla nalang pinaging ang pangalan ko.

"Paging Heremia Teffiey Chavez go to the dean's office now. Again, Paging Heremia Teffiey Chavez go the dean's office now." Nagulat naman ako. Wala naman akong nilabag na rules and regulation dito sa school ha? And as far as I know wala naman akong naka away dito. Kung si kyle man, ay matagal naman na 'yon.

Tumayo ako at nakita ko ang prof. ko na tinanguan ako kaya lumabas na ako at dumiretso sa dean's office.

Nanginginig na kinatok ko ang pintuan ng dean's office.

"Come in" rinig kong sabi ng isang babae. Kaya pumasok naman ako at nakita ko na nag uusap ang dean at si Mrs. Loren Ann.

"Excuse me" sabi ni dean at lumabas.

"P-recious ay este heremia dito ka maupo." Sabi ni madam. Kaya umupo ako sa harap niya.

"Madam kong may nagawa man po akong kasalan pasensiya napo. Sorry po madam kung na bangga kita 'di ko po talaga yun sina---" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko because she cut me off.

"No no no, it's not like that."

"Eh bakit niyo po ako pinatawag?"

"I just want to know everything"

Huh? Naguluhan naman ako. Anong everything?

"Po?"

"Okay, I'll be direct to the point. Your necklace that you are wearing is that yours?" Tanong niya at tinuro ang kwentas na suot ko.

Hinawakan ko naman ang kwentas na suot ko.

"Ah ito po ba? Nakita ko lang po ito malapit sa pinag tratrabahuan ko. Bakit po ba?" I ask her then I saw the sadness in her eyes.

"I thought you're my daughter. Sorry, I can't believe that my daughter is already dead. I always think that someday she'll gonna hug me tight and say 'i love you mommy'. Even It's 10 years from now after she's passed away but I still can't forget her. I love my daughter so much and I really miss her."

Hindi ko alam ko paano siya papatahanin. Umiiyak na siya.

"Sorry again. Nakwento ko na tuloy ang ka dramahan ko." She said and wipe her tears.

"O-kay lang p-o" Nahihiyang sabi ko. Syempre sino 'di mahihiya eh investors siya nitong school na'to at sigurado malaki ang share niya dito.

"Can I hug you?"

"P-o?" Nahiya naman daw ako dahil baka mabaho ako at baka amoy isaw ako.

"It's okay if you don't want it."