Gecenin karanlığını içime yansıtan insanlar yüzündendi vedam. Alsında bir hoşçakal değil geri döneceğim demekti son yazdıklarım. İçimi o kadar çok dökmüştüm ki yazacak hiçbirşeyim kalmamıştı. Bir gökyüzü olan insanlar siyaha felç geçirmiş bir insana damla damla veriyordu maviliği. Kimisi deniz kimisi gökyüzü kimisi bir orman olmuştu, bense sadece geceydim. Yazamayacak kadar yorulursam adını haykırırım dediğim insanlar yok artık. Sadece içimden geldiğince siyah olamayan insanları yazıyorum satırlarımda çünkü özeniyorum onlara. Sana özeniyorum diyenlere "siyahım be dostum siyaha özenilmez" diyip geçiştiriyorum. Yazmadıkça ellerimin morardığını göz altlarımın ise ondan farkının olmadığını fark ettim. Ondan beri bu morlukları kağıda geçirmeye karar versemde morlukların siyaha dönüştüğünü anladım. Siyah peşimi hiç bırakmadı ben hiç maviliklere ulaşamadım. O verdikleri damla damla maviler siyaha göl oldular. Şimdi o gölde yüzme bilmeyen ben boğuluyorum ve boğulmadan önce tek ricam siyah insanları mavi yapmaya çalışmayın. Onu kazanamazsınız tek yaptığınız kendi maviliğinizden kaybetmek olur.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mavilerin Siyahı
RomanceUfak tefek denemeler yazan bir insanın içindeki siyahın kağıda yansıması