Mavilerin Siyahı

Dönmeyenim

Anılar zihnimin derinliklerinde kargaşa yaratırken, gözümün iliştiği fotoğrafın haykırmalarımı arttırır derecede bakıyor bana. Susmuşluğum dışıma vursada içimdeki çığlıklar gecenin derinliklerinde duyuluyor. Dost olduğum dört duvar, seni anlattığımdan beri üzerime geliyor. Kendime zarar vermeyi alışkanlık edindiğim şu sıralar herkes şikayetçi benden. Sigarayı azaltmalısın, kendine bunları yapacak kadar ne yaşadın, karanlıktan çık artık sözleri beynimin içinde yankılandıkça, anılarımın kargaşasıyla savaşıyorlar. Galip gelen yine anılarım. Gidişinin bilmem kaçıncı gününün bilmem kaçıncı gecesinde yine satırlarla sesleniyorum sana seni nasıl sevdiğimi. Sonra birden susuyorum ve sol yanım hızlanıyor hoşçakal dediğin vakitte. Bir damla yaş süzülüyor gözümden, dağılıyor düşünceler, susuyor gece ve ölüyor sana binlerce kez satırlarında seslenen adam. Satırların arasında boğulup ölüyor. Ruhunu teslim ediyor geceye ve son bir söz söylüyor "ben uyumayı ölmek belledim, rüyalarımda onu görmeye başladığımdan beri."