Mavilerin Siyahı

BOŞLUK

    Sevdiğim filmlerden farksız bir kadını sevmek, onu gökyüzüne hapsedip tekrar tekrar izlemek. Her gecede yıldızlarla taçlandırıp başını göğe dikmek. Her güneşin doğuşunda mavinin sonsuzluğunu ona hediye etmek. Kadın gittiğini sanar her defasında. Gidiyorum, hoşçakal der ve gider. Adam ise gittiğini kabullenemez hiçbir kere ve onu gökyüzüne hapseder. O bir melektir aslında, gitse dahi sol yanımda belirir her defasında. Kafamı kaldırıp göğe baktığımda o yine oradadır. Bazende kalemim kağıda işlerken onun gidişini, gözyaşlarım kağıdı ıslatır ve resmini çiziverir oraya. Sabahlara kadar o çizilmiş resimle konuşmuşluğum var benim. "Delirdin mi?" demeyin. Aşk zaten bir delilik değil mi? Sen benim gökyüzümsün meleğim. Gitmedin gitmeyeceksin. Kafamı göğe kaldırdığım her an sen benimlesin. Kendine bak, aynı gökyüzüne bakalım.