Mavilerin Siyahı

HATIRALAR

    Sevmiş bir adamın hatıralarıydı bu yazdıklarım, sevmiş ve asla vazgeçmemiş bir adamın. Seni sayfalarca anlatmış, kelime lügatını tamamen sana harcamış bir adamın satırlarıydı bunlar. Vazgeçmeye çalışmış ama her denediğinde daha da bağlanmış bir adamın... Seni hayallerinde öldürmüştü, şimdi kanınla sayfalarda seni canlandırıyordu. Vahşiliğini kağıda aktarıyordu çünkü sen onun hayallerini, umutlarını, sevgilerini öldürmüştün. Geriye bıraktığın bir kağıt bir kalem ve binlerce yıkılmış umutlardı. Şarkılarla, güneş görmeyen loş bir ışıkla aydınlanan bir odayla, fotoğraflarınla dolu bir albümle baş başa bırakmıştın onu. Hangi insan onu vahşiliğinden çıkarıp sevecen haline getirecekti? Onun vahşiliği edebi yönünün kağıda yansımasıydı. Çevreye ne zararı ne de yararı vardı. Gittiğinden beri kendini kitaplarda bir hayata, odasında geçen hayallere kaptırmıştı. Dönmeni de bir umutla bekliyordu. Herkes bir gün o gemi gelecek diyordu. Adam geminin geleceğinden emindi ama senin içinde olacağından emin değildi. Her yazısını senin gittiğin saatte yazardı. Saat 12'ye 4 kala. Her gün de güneşin doğuşuyla uyanırdı çünkü sen o saatlerde geleceğim demiştin...