Mavilerin Siyahı

SEN

    Hep senden bahsettim, hiç kendimi anlatmadım sayfalara. İnsan kendinden nasıl bahseder onu dahi unutmuşum. Nasılsın dediklerinde idare eder demekten iyiyim kelimesi kelime hazinemden silinmiş. Özledim kelimesini o kadar çok kullanmışım ki bazen bazı kelimeler yerine özledim diyorum. Bazı insanlar halime gülüyor. Sende uzaktan bakıp gülüyor musun? Eğer utanıyorsan sakın çekinme hep gül o en eşsiz manzara gibi gülüşünle. Gül ki hissedeyim bende mutlu olayım. Gitmeden önce hoşçakal demiştin ya hani, ben sen gittiğinde hoşçakalmayı hakkettiğimi düşünemedim. Bazen tek başıma yollara düşüyorum. Oturuyorum bir banka ve etrafı seyre dalıyorum. Küçük bir kız balık tutuyor mesela, attığı yer hiç derin değil ama bir umutla bekliyor balığın oltasına takılmasını. Bende seni bu umutla bekliyorum işte. Sonra birden fark ediyorum kızın oltasına balığın takıldığını. Şimdi ise kendimi bir balığa benzetiyorum imkansız bir kıyıdan sevda oltasına takılmışım sevgili ve gün batıyor kızsa oltasını toplayıp tuttuğu balığın sevinciyle evine gidiyor. Herkes dağılıyor ama geriye bir adam kalıyor. Beklemekten yorulmuş, sessizliğe hasret ama senin sesini özlemiş bir adam...