Mavilerin Siyahı

GÖKYÜZÜ BİRİ

İnsanlar gökyüzüne benzerler. Ne kadar mavi görünürse görünsün arkasında sürekli bir karanlık vardır. Gece olur o karanlık yer yüzüne vurur. Hemde öyle bir vurur ki her yer geceye teslim olur. Gecenin parıltısı yıldızlar vardır içinde. Onca karanlığa rağmen aydınlanır insanın vücudunda. İnsanlar gökyüzüne benzer bazen maviliğin önünü gri bulutlar kaplar. Ağlamaya yön tutar bu bulutlar. Yeryüzünü ıslatır ve içini döker toprak kokusuyla. Biraz durur aklına ufaktan mutluluğu gelir. Güneş yüzünü gösterir ve dağıtır gökyüzünün gri bulutlarını. Masmavi gökyüzü yine görünür orada. Maviliğini denize yansıtır, hoş görünmesine neden olur oraların. İnsan gökyüzüdür. O mükemmel dengeyi sağlayabilen bir varlıktır insan. Gündüzle gecenin birleşimidir insan. Bazen sessizliğe bürünür bazende bi şimşek çakmasıyla gürler yeryüzüne. Kime neye niçin gökyüzü olacağını iyi bilir. Kuşları hiç incitmez güzelliğine güzellik kattığını bildiğinden. Gökyüzü olmayı bilen insanları sevin çünkü gökyüzü olmak insan olmaktan ötedir.