His Secret

2*

"Κάτω τα χέρια σου τωρα, μην στα κόψω" ακούω μια φωνή πίσω μου και ξαφνιάζομαι. Δυσάρεστα.

Ο Στέφανος κοιτάει μια εμένα και μια τον αδερφό μου. Παρόλα αυτά δεν έχει κάνει καμία κίνηση ακόμη. Μου κρατάει ακόμα το μπράτσο, με τη μόνη διαφορά, ότι τώρα με λιγότερη δύναμη.

"Μην με αναγκάσεις να το επαναλάβω." Λέει με έναν απειλητικό τόνο.

Και τότε ήταν που ένιωσα το χέρι μου να ελευθερώνεται από τη λαβή του.

Οι φίλοι του Στέφανου κοιτάζουν αμήχανα το έδαφος.

Ύστερα ο Νικ, εφόσον τους ρίχνει ένα άκρως θανατηφόρο βλέμμα με πιάνει απο το χέρι και κατευθυνόμαστε σε ένα παγκάκι.

Νιώθω ακόμα τα βλέμματα καρφωμένα πάνω μας. Βλέπετε μπορεί εγώ να είμαι μια μαθήτρια που να περνάει απαρατήρητη συνεχώς, αλλά ο αδερφός μου κάθε άλλο από αυτό είναι. Το ακριβώς αντίθετο από μένα. Αρκεί να σας πω πως βγήκε πέρισυ  με 34 ψήφους  διαφορά πρώτος, πρόεδρος του δεκαπενταμελούς. Μαντέψτε όμως ποιος βγήκε δεύτερος! Αλλά αυτό είναι ένα  θέμα που δεν θέλω να αναλύσω τώρα.

Μόλις μου πιάνει το χέρι στο σημείο που λίγο πριν με κράταγε ο Στέφανος, μόρφασα από τον πόνο.

Το πρόσεξε αμέσως και αφού μου ζήτησε συγγνώμη με έπιασε από τους ώμους.

Κάθεται, και μου κάνει νόημα να κάνω το ίδιο και εγώ.

"Τι έγινε ρε Δάφνη" ρωτάει και το μόνο που μπορώ να διακρίνω από τη φωνή του είναι ανησυχία.

"Τίποτα, όλα καλά" του λέω αλλά δεν τον βλέπω να πείθεται.. Σηκώνει το φρύδι με δυσπιστία.

"Αφού ξέρεις πως είναι αυτός και η παρεα του."

"Δάφνη, δε με νοιάζει ούτε πως είναι αυτός ούτε πως είναι η παρέα του!" Ο τόνος της φωνής του έχει ανέβει κάτι που δε μ'αρέσει..

Τον κοιτάζω στα μάτια και ασυναίσθητα πιάνω το χέρι μου στο σημείο που ο Στέφανος με κρατούσε. Κάτω από την λεπτή, σχεδόν διάφανη μπλούζα μου, μπορώ να διακρίνω ένα ελαφρά σκούρο σημάδι. Σίγουρα αν φορούσα ένα κοντομάνικο μπλουζάκι θα φαινόταν πολύ πιο έντονα.

"Πονας;" με ρωτάει ο Νίκος με ενδιαφέρον.

"Λίγο.."

Σοβαρεύει ξανά η έκφραση του. Σηκώνεται απότομα πάνω. Αυτό το ξαφνικό τίναγμα του δε με εμποδίζει από το να μην ακούσω τα λόγια του.

"Κανείς δεν πειράζει την αδερφή μου" λέει τονίζοντας μία μία τις λέξεις.

Υπό άλλες συνθήκες τώρα θα ήμουν σε μια φάση, "αχου τον"
-όπως περίπου θα είστε και εσείς αυτή τη στιγμή- αλλά τώρα δεν έχω τον χρόνο να τα σκεφτώ όλα αυτά.

"Ρε Νικ" του φωνάζω.

Αλλά έχει αρχίσει ήδη προς το μέρος τους.

Σε περίπτωση που δεν το πιάσατε, ΟΧΙ. Δεν έχω όρεξη για τσακωμούς από τη πρώτη μέρα.

Γεια σας!! Ελπίζω να σας αρέσει η ιστορία μου μέχρι εδώ. Δώστε της ένα αστεράκι, και σχολιάστε τη αν θέλετε.

ΝΑΙ ΝΑΙ το κεφάλαιο αυτό είναι λίγο πιο μικρό από το προηγούμενο.. Αλλά το επόμενο θα βγει μεγαλύτερο (ελπίζω)

Τι λέτε; Θα πέσει ξύλο;

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ🎄🎁