His Secret

8*

"Ακριβώς έτσι όπως στα λέω" ενημερώνω τηλεφωνικώς την Νάντια.

"Τα καλύτερα χάνω.." μουρμουρίζει πιο πολύ στον εαυτό της.

"Θα μου τον γνωρίσεις.." απαιτεί στη συνέχεια η κολλητή μου.

"Θα το σκεφτώ." Της λέω και σηκώνομαι από το κρεβάτι μου για να πάω δίπλα στο παράθυρο μου.

"Και για να έχουμε καλό ερώτημα.. Ποιος θα κάτσει δίπλα σου τελικά; Εγώ ή αυτος;" Ρωτάει.

"Μμ.."

Ακριβώς κάτω από το παράθυρο μου, ακριβώς μπροστά από το σπίτι μου, βλέπω τον Στέφανο να χαμουρευεται με μια κοπελιά.

Κοπελιά; Ο Θεός να την κάνει.

Κάθομαι στο κρεβάτι μου και επικεντρωνομαι στο τηλεφώνημα.

"Γη καλεί Δάφνη" ακούω τη φωνή της κολλητής μου.

"Έλα!"

"Τέλος πάντων.. Για να αντέδρασε έτσι ο Στεφ πάει να πει ότι είναι αρκετά όμορφος.. Το ξέρα!"

Ο Στέφανος αντέδρασε έτσι επειδή πολύ απλά, έχει  την αίσθηση πως είναι ο καλύτερος όλων!

Ούτε καν!

Το ευχαριστήθηκα που του μίλησε έτσι ο Άρης.

"Ναι είναι αρκετά όμορφος" απαντάω χωρίς κανένα υπονοούμενο ή κατι παρόμοιο στη φωνή μου.

"Καλά.. λοιπόν σε κλείνω, φιλιά!" Λέει και το κλείνει για άλλη μια φορά στα μούτρα.

Ξεφυσάω, και πετάω το κινητό στο κρεβάτι μου. Έπειτα προσγειώνομαι δίπλα του.

Με μια λέξη; Πληττω.

Υπό άλλες συνθήκες θα εσπαγα τα νεύρα του αδερφού μου.. Αλλά λείπει.. Και οι γονείς μου το ίδιο..

Ακούω το κουδούνι της εξώπορτας και πραγματικά πετάγομαι από το κρεβάτι μου

Κατεβαίνω γρήγορα τις σκάλες και ανοίγω κατευθείαν.

Τι στο καλό;

Αυτός εδω; καταρχάς από που κι ως που. Και δεύτερον.. Πώς είναι δυνατόν να ξέρει που μένω;

"Θα περιμένω εδώ για πολύ ώρα ακόμα;" λέει θυμωμένα.

"Τι θες εσύ εδώ;" του λέω παραμερίζοντας για να περάσει.

Εκείνος προχωράει και ανεβαίνει τα σκαλιά προς τον πάνω όροφο, μάλλον ψάχνει το δωμάτιο μου.

Τον ακολουθώ. Έχει κάτσει πάνω στο κρεβάτι μου και εγώ κλείνοντας την πόρτα πίσω μου, βολεύομαι πάνω στο γραφείο μου.

"Λοιπόν;" τον ρωτάω.

"Αυτό που ήθελα να σου π.." ξεκινάει.

"Βασικά από που ξέρεις που μένω;" τον διακόπτω ξαφνικά.

"Αχ θα σκάσεις;" επιτίθεται.

"Καλ-λά απλ-λά απ-πάντ-τα σ-σε αυτ-τό π-που σ-σε ρώτ-τησα" του λέω.

ΔΑΦΝΗ ΚΟΨΕ ΤΟ ΤΡΑΥΛΙΣΜΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ.

Εκείνος σηκώνει το φρύδι, και το μόνο που διακρίνω στο πρόσωπο του είναι ειρωνια.

"Σ-σε παρ-ρακαλ-λώ;" ρωτάω ξανά, χωρίς να μπορώ να σταματήσω το τραύλισμα.

Ξεφυσάει βαριεστημένα.

"Απλά σε πρόσεξα όταν πριν με παρακολουθούσες ευχαριστήθηκες;" μου λεει και εγώ νιώθω ότι θα ανοίξει η γη να με καταπιεί.

Δεν πρόσεξα ότι με είχε δει. Και στο κάτω κάτω δεν τον παρακολουθούσα!!

"Καταρχάς δεν σε παρακολουθούσα" του απαντώ δυναμικά.

Εσύ επέλεξες να φασωθείς με αυτήν την ξανθόψειρα μπροστά από το σπίτι μου!

Το γεγονός ότι δεν ήταν πια εκνευρισμένος με βοήθησε στο θεματάκι που έχω..

"Τέσπα. Επειδή δεν σκοπεύω να φάω όλη μου την μέρα μαζί σου, θα το βουλώσεις λίγο για να σου πω αυτό που θέλω;" ακούω τον στέφανο να φωνάζει, πιο συγκρατημένα από πριν.

Γνέφω καταφατικά και περιμένω να ακούσω τον λόγο που ήρθε εδώ.

Hey! Τι κάνετε; Σας είπα ότι θα ανέβαζα παρά πολύ γρήγορα😉
Το έκοψα σε καλό σημείο έτσι;
Σατανικό ε;

Δε θα κάνω spoil για το επόμενο παρτ γιατί όπως φαντάζεστε θα μάθουμε για ποιον λόγο την επισκέφτηκε.

Καμία ιδέα;

Σχολιάστε και ψηφίστε αν σας άρεσε το κεφάλαιο!

Φιλιά πολλά 💝💘💖