His Secret

19*

"Θα ήθελα να μείνω εδώ για πάντα.." λέει η Νάντια καθώς κοιτάει το ξενοδοχείο που θα μείνουμε, ενώ ταυτόχρονα κρατάει τη βαλίτσα της στο ένα χέρι.

"Ισχύει.." συμφωνώ με εκείνη.

Φέτος ευτυχώς υπήρχε η επιλογή δίκλινων, και την αξιοποιήσαμε.

Όσο ωραίο είναι εξωτερικά, άλλο τόσο είναι και μέσα.

Αφού πήραμε τις κάρτες με το νούμερο του δωματίου μας ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο που ήταν και το δωμάτιο μας.

Ανοίγουμε την πόρτα και πραγματικά μένουμε έκπληκτες.

Ένα υπέρ διπλό κρεβάτι, μια τεράστια ντουλάπα.. Ένα υπέροχο καθιστικό με μια τηλεόραση.. Καθρέπτες ολοσωμους παντού..

Ένας θόρυβος με κάνει να τιναχτώ.

"Θεέ μου, Νάντια" φωνάζω καθώς εκείνη ήταν υπεύθυνη για αυτόν.

Είχε πετάξει τη βαλίτσα της στο πάτωμα και είχε πηδήξει στο κρεβάτι.

"Είναι υπέροχο.." αναφωνεί και ξαπλώνει καλύτερα.

Η πόρτα χτυπάει, όταν ανοίγω βλέπω τον Άλεξ με τον Στέφανο με ένα χαμόγελο μέχρι τα αφτιά.

"Το ξενοδοχείο γαμάει" λέει ο Στέφανος.

Γνέφω καταφατικά.

"Έχει κλαμπάκι σήμερα. Ετοιμαστείτε." Ανακοινώνει ο Άλεξ.

Τα μάτια της Νάντιας ανοίγουν διάπλατα.

"ΈΞΩ ΤΩΡΑ" τους φωνάζει καθώς σηκώνεται.

Εκείνοι γελάνε και φεύγουν μουρμουρίζοντας κάτι βλακείες περί γυναικείες προετοιμασίες.

Περιμένουμε 2-3 ώρες μετά είμαστε εντελώς έτοιμες και καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι τελικά όντως έπρεπε να είχαμε ξεκινήσει τις ετοιμασίες μας αρκετή ώρα αργότερα.

Εγώ προτίμησα ένα φόρεμα μαύρο κοντό φόρεμα, με μανίκια αλλά χωρίς ώμους.

Ενώ η Νάντια ένα φόρεμα, ναι μεν ωραίο αλλά ανοιχτό, από παντού..

Η ώρα είχε περάσει και εμείς είχαμε ήδη  στο κλαμπ.

Καθίσαμε μαζί με την παρέα του Άλεξ. Υποτίθεται ότι δεν θα έπρεπε να πιούμε πολύ, αλλά η κατάστασή είχε φτάσει εκτός ελέγχου.

Οι μόνοι νηφάλιοι ήμασταν εγώ που ως γνωστόν δεν πίνω πότε και ο Στέφανος που δεν ήπιε ούτε μισή γουλιά από τα ποτά που μας είχαν σερβίρει.

Όλοι χορεύουν στον ρυθμό της δυνατής μουσικής, μεθυσμένοι, χαρούμενοι.

Κατά τις 3:30  επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο.. Ενώ όλοι έλεγαν ότι θα συνεχιστεί η διασκέδαση στο ξενοδοχείο όλοι κοιμήθηκαν.