His Secret

17*

Εδώ και λίγους μήνες κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι τελευταίες σχολικές ώρες είναι πάντα οι πιο δύσκολες.

Σήμερα, Πέμπτη 19 Ιανουαρίου, παρακολουθώ ένα ακόμα βαρετό μάθημα αρχαίων την έκτη ώρα!

Στηρίζω τον αγκώνα μου στο θρανίο και ακουμπάω το κεφάλι μου στο χέρι μου.

Με μια γρήγορη ματιά βλέπω ότι σε μια παρόμοια στάση είναι και οι υπόλοιποι συμμαθητές μου.

Αυτήν την κατάσταση την διακόπτει ο διευθυντής.

Όλα τα παιδιά σηκωνόμαστε, τον κοιτάμε.

"Συγγνώμη για την διακοπή.." λέει απευθυνόμενος κυρίως στην καθηγήτρια.

"Λοιπόν, θα σας δώσω μερικά χαρτιά για την εκδρομή που ζητήσατε.. Θα γίνει στις 18 Μαρτίου, στην Κρήτη."

Φωνές και κακό!

Η ανακοίνωση του ήταν ότι χρειαζόμασταν για να ξυπνήσουμε.

Αφού πέρασαν και οι επτά σχολικές ώρες ξεκινάμε προς τα σπίτια μας.

Η γνωστή παρέα πλέον.

"Καθόλου άσχημα, Κρήτη!" Λέει ο Άρης.

"Θα γίνει χαμός!" Συμφωνεί η Νάντια.

Ο αδερφός της την κοιτάει και σηκώνει το φρύδι του.

"Θα έρθετε το απόγευμα σπίτι;" ρωτάει στη συνέχεια ο Άλεξ.

Γνέφουμε καταφατικά και χωριζόμαστε για να πάει ο καθένας ένας στο σπίτι του.

Βγάζω τα κλειδιά μου από την τσάντα μου και εφόσον ξεκλειδώνω τα πετάω πάνω στο τραπέζι του σαλονιού, τρέχω στη κουζίνα.

Πατάτες τηγανιτές με κεφτεδάκια.

Έφαγα βιαστικά, και ανέβηκα γρήγορα τις σκάλες για να πάω στο δωμάτιο μου.

Στο σπίτι επικρατεί ησυχία, κανείς δεν είναι εδώ από ότι φαίνεται.

Ξαπλώνω και δεν κατάλαβα πότε πρόλαβε και με πήρε ο ύπνος τόσο μα τόσο γρήγορα.

[...]

"Γυαλιά ηλίου, αντηλιακό, 4 τιραντάκια, 5 τζιν, 3 σορτσάκια, 3 φορέματα, ένα ζευγάρι τακούνια.." μουρμουρίζει καθώς δαγκώνει νευρικά το στυλό της.

"Νάντια; Συγκεντρώσου! Είναι απλά μια τετραήμερη." Προσπαθώ να την προσγείωσω αλλά συνεχίζει ακάθεκτη.

Της πιάνω το τετράδιο σημειώσεων της και το πετάω στο πάτωμα.

Δεν προλαβαίνει να με βρίσει, καθώς η πόρτα ανοίγει ξαφνικά και μπαίνει μέσα ο Στέφανος.