Jungkook's Wife | completed

[ 1 ] Jungkook's WIFE

*This is NOT an English story!
*This is a Tagalog Story!

(Gigil niyo si ako! English lang yung description ko pero Tagalog story toh!)

____________________________

Yung araw na yun ang pinaka masayang araw sa buong buhay ko. Ang maglakad sa harap ng simbahan, tingnan ng maraming tao, suot  ang aking  magandang gown, at ang makita ang nagiintay mong asawa sa harap ng altar. Kayong dalawa na na-ngangako sa harap ng pari. At ang mga labi niya na dumadampi sayo. Ay isa  lang palang...........

Jane's POV:

Habang nasa  loob ako ng sasakyan at nag iintay na mag Go ang stop light ay tahimik akong nakatingin sa bintana.

*Phone ring*

Kinuha ko ang cellphone ko para sagutin ang tawag.

"Hello?" Sagot ko sa kabilang linya. Unregistered ang number kaya Hindi ko ito kilala.

"Jane!" Sigaw ng kabulang linya.
"Jin? Bakit? Anong  problema  at tumawag ka?" Tanong ko Kay jin na may halong pag tataka ang mukha.

"Jane, pwede mo bang sunduin dito Si jungkook, lasing na lasing na kasi" sabi niya.

"Lasing?" Takang tanong ko. Dahil ano ang okasyon at umiinom sila?

"Uhh~ Oo Jane, nag pa-clebrate lang Si manager dahil sa panalo namin sa music bank, ang dami na yata ang nainom ni jungkook. Sunduin mo nalang siya dito sa Bighit" pag papaliwanag niya.

Binaba ko na ang tawag at sakto  namang nag green na ang stop light. Nag U turn ako at dumiretso sa Bighit.

Pag kapark ko ng kotse ay dumiretso agad ako sa loob ng building. Naabutan ko sa practice room ang buong BTS members.

"Jane" sabi ni jin at inalalayan Si jungkook patayo.

"Shaan  ba tayo pupunta?" Tanong ni jungkook halatang lasing na siya.

"RM mauuna na kami ha" pag papaalam ko Kay namjoon at tumango naman siya.

Umalalay ako sa kabilang kamay ni jungkook. Tinulungan ako ni Jin hanggang sa parking lot. Nang maipasok na namin sa loob ng sasakyan Si jungkook ay nag pasalamat ako Kay jin.

"Jin salamat" sabi ko bago kumaway sakanya.

"Mag iingat kayo" sabi niya at pumasok na ulit sa building. Pumasok na ako sa loob ng sasakyan.

Habang nasa byahe, Si jungkook naman ay sobrang kulit sa loob ng sasakyan.

"Jungkook ayos kalang ba?" Tanong ko. Pinag papawisan na kasi siya.

"Ano bang pakialam mo!" Sigaw niya saakin. Sanay na ako sakanya. Halos araw araw niya akong sinisigawan.

Itinuon ko nalang ang sarili ko sa pag mamaneho. Nang makarating na kami sa bahay ay inalalayan ko si jungkook hanggang sa kwarto 'niya'

Hiniga ko na siya sa kama.

*sigh* "Bakit kaba kasi uminom" tanong ko sakanya. Hindi na siya sumagot.

Kumuha ako ng basang panyo na ipupunas sakanya.

Tinanggal ko narin ang suot niya. Noong una ay nag dadalawang isip pa ako kung papalitan ko ba siya ng damit. No choice ako kasi pawis na pawis na siya.

Habang tinatanggal ang T-shirt niya ay bigla niya nalang akong itinulak kaya Napa upo ako sa sahig.

"Wag mo akong  hawakan!" Sigaw niya habang dinuduro ako.

"Jungkook pinapalitan lang kita, dahil pawis na pawis kana" pag eexplain ko sakanya.

"Kung Hindi dahil sayo! Hindi ganto ang buhay ko!" Sigaw niya ulit.

Hindi ko alam pero bigla nalang akong naluha sa sinabi niya. Ang buong akala ko noon ay Hindi siya mag babago para saakin. Pero nag kamali ako.

"Isa kang  peste sa buhay ko!" Sabi niya.

Hindi ko na napigilan ang sarili Kong maluha at sumagot sakanya.

"Hindi ko kasalanan yon! Ikaw tong nag bago jungkook! Sabi mo mahal mo ako! Pero bakit ka nag kaganyan ha?!" Buong puso Kong sigaw sakanya.

Ang gaan sa pakiramdam, sobrang gaan sa pakiramdam, ngayon ko lang siya nasigawan sa buong pag sasama namin.

"Kung Hindi dahil sayo! Hindi kami nag kahiwalay ni Valerie!" Sigaw niya.

Duon  kumirot ang puso ko. Si Valerie? Yung taong  lagi niyang binabanggit tuwing nag kakaganto siya. Yung taong lagi niyang idinadahilan saakin. Yung taong sobrang 'mahal niya'?

"Ano?! ginawa mo lang ba akong panakip butas! Tandaan mo jungkook ,kung Hindi dahil sakanya ay Hindi tayo mag kakaganto! Kung Hindi dahil sa kalandian niya hin-----"

Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng sampalin niya ako.

Hinawakan niya ako sa magkabila Kong braso.

"Hindi malandi Si Valerie, at lalong mas wala kang karapatan na pag salitaan siya ng ganyan!" Sigaw niya saakin.

"Jungkook, ano ba! Nasasaktan ako" sabi ko at may tumutulo naring mga luha sa mga mata ko.

Lumuwang naman ang kamay niya ng makita akong umiiyak.

"Valerie I'm so sorry, I didn't mean to hurt you" sabi ni jungkook at yinakap ako.

"I'm not Valerie!" sabi ko sakanya. At pilit siyang ilinalayo saakin. Ngunit masyado siyang malakas.

"Please Valerie wag mo akong ilayo sayo. I love you Valerie" sabi niya at mas lalo pa akong yinakap.

Ayoko ng ganito. Hindi ako Si Valerie. Kahit na nanghihina na ako sa kakaiyak sa dib-dib niya ay pilit ko parin siyang inilalayo saakin.

"I told you I'm not Valerie!" Buong lakas ko siyang itinulak at humiwalay na siya saakin.

Nagulat ako ng bigla niya akong halikan. Sa biglaang pag-halik niya ay Natumba kami sa kama.

"Valerie i-i love y-you" sabi niya sa pagitan ng bawat pag-halik niya saakin.

Hindi namin to pwedeng gawin ng Si Valerie pa ang nasa isip niya .

Sinusubukan ko siyang itulak kasabay ang pag-iyak ko.

Hindi ko magawang makatakas sakanya dahil sa higpit ng pag-hawak niya sa mga kamay ko.

Kung saan-saan na napupunta ang halik niya.

"J-jungkook t-tama na! s-stop!" pag mamakaawa ko sakanya habang umiyak. Para siyang walang naririnig.

"I love you Valerie"

Yun ang huli niyang sinabi at nangyari ang Hindi dapat mangyari.

____________________

Thank you for reading! Please vote! And I love you readers!

Please support my other stories!
: My Doctor
: Falling Angel

❤army~