BEN SİZOFREN DEĞİLİM

Bana vurma

"Ne işin var" sesimdeki soğukluk anlam veremeyeceğim derecede fazlaydı.

Yüzünde çapkın bir gülümseme ile bana baktı.

"4. Senem buradaki bence sen açıklama yapmalısın" mantıklı olmasına içten içe sinirlenirken sigaramı içime çekip biraz rahatlamaya çalıştım.

"Bundan sonra burdayım." Kafa salladı.

"Yine bulunmaman gereken yerlerde bulunuyorsun küçük kız"

Konuşma şununla

Sesi dalga geçici olduğu için istemsizce cevap verdim.

''Ne istiyorsun ?'' Ellerini hiç anlamında kaldırdı. Sigarasını üflerken aynı anda cevap veriyordu.

''Sadece arkadaşlarımla sigara içmeye çıktım.'' Sert ama sempatik duruyordu. Önüme döndüm.

''İYİ'' Sigaramı yere atıp hırkamın kollarını avucuma kadar çektim. Kollarımı birleştirirken yavaşça yürüyüp yanından uzaklaştım. Yurtta odama girip uyudum.

Uyumaya çalıştım

-

''Bu zamana kadar seni görmemem ? Çok saçma değil mi ? Ne bok yiyorsun ?'' Birinin benden haber sorması sinirimi bozmuştu. Tanımadığım bu duygu kalbimin ritmini arttırmıştı. Damarlarımda akan kan damarlara vuruyor parçalamak istiyordu.

İçimdeki sinirle karışık kızgınlığa rağmen sakin oldum.

''Özel işlerim vardı.'' Güldü.

''Helen özel işinin olması beni takmayacağın anlamına gelmez.'' Elimi çıtlatırken gözlerim hala ellerimdeydi.

''Zamanım yoktu.'' Dediğim şeyle Hermes daha fazla sinirlendi. Neden ona karşı bu kadar soğuktum bilmiyorum.

Bu senin sevdiğin adam değil miydi ?

Bilmiyordum ama o kadar izlediğim yanımda olsun diye yalvardığım adamdı. Hayali mi güzeldi ?

''Nasıl zamanın yoktu amına koyayım. İki dakika haber veremiyor musun ? Arayıp şurdayım Cenk gelsene diyemiyor musun ? Bunaldım Helen. Benimleysen gerçekten benimle ol istiyorum. Senden haber almak istiyorum, Yeter'' arkasını dönüp giderken ağzım açık olmasada şaşkınlıkla baka kalmıştım.

Hissettiğim neydi ?

Kırgınlık ?

Yoksa kendime karşı hissettiğim kızgınlık ?

Sevdiğim adam dediğim kişiye yaptıklarım haksızlık değil miydi ?

Sustum, sadece sustum.

Oturup cebimden sigara çıkardım. Çakmağımla yakıp içmeye başladım.

Boş hissediyordum. Cidden sadece bomboştum.

Ne oluyor ne yapacağım bilmiyordum.

Gözlerim acıyordu. Ağlayacağımdan değil koyduğundan.

Normal bir insan olmamak artık beni üzmeye başlamıştı.

''Yavruuum'' Arkadan üstüme atlayan insanla kendimi yerdeki karların üstünde buldum.

Yanımdaki insan kahkaha atarak karda yatarken bende güldüm.

''Heleen'' Arya gülüyordu.

''Kızım salak mısın ?'' Gülerek dediğim şeye oda güldü. Parkta yatıyorduk.

''Dövme yaptıralım mı ?'' Aniden ciddi dediği şeyle yüzüne baktım.

''NE ?'' güldü ve boynunu esnetti.