Hayır diye çığlık attım. Ben şizofren değildim. Herkesin ne kadar hayali arkadaşı varsa benim de o kadar vardı. Hem yalnızlaşmış çocukların hayali arkadaşları olmaz mıydı ?
Takip ediliyordum evet evet beni birisi takip ediyordu. Odamın altındaki ağa...
Yavaş yavaş yukarıya çıkarken ne yaptığını merak ediyordum.
Odasına girdik.
Mis gibi siyahlı kokuyordu.
Ferah tertemiz gözüken bir odaydı. Bu ferahlığın yanında her şey onun gibi mükemmel ve resmiydi.
Dikkatlice baktığımda beyaz dolapların ne kadar simetrik durduğunu farkettim.
Dolabının üstündeki eşyaları her şey yerli yerinde ve topluydu.
Ben ise genellikle dağınıktım.
Geniş odasında sağ tarafa doğru yürüdü. Geniş yere kadar uzanan cam vardı. Önünde iki tane sallanan sandalyelerden vardı. Ahşaptı çok özenli duruyordu.
Tam tahmin ettiğim gibi de bi kitaplık vardı.
İlerledi
Koltukların arka tarafında gözükmeyen bir duvara gitti.
Duvar değildi.
Duvara benziyordu ama katlanabiliyordu.
Adını bilemediğim için tarif edememiştim.
Gizli oda tarzı bir yere girdik.
Etraf aydınlıktı.
Ve her yerde cam kutuların içinde bıçaklar vardı.
Evet boy boy bıçaklar.
Uzun kısa sivri geniş küçük çakılar.
Şekilli şekilli onlarca bıçak, çakı vardı.
Uçları öyle sivri gözüküyordu ki. Sanki elime alsam ufak bi dokunmayla büyük bir kanamaya neden olabilirmiş gibiydi.
"Bakabilir miyim ?"
Elimle gösterdiğim bir çakıydı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
