BEN SİZOFREN DEĞİLİM

Ben, ben yaptım

Küçük kız düştü, Annesi yavaşça kaldırdı ve uzun çorabının altından akan kanları görünce endişe ile kızını kucağına aldı.

Küçük kız ağladı.

Annesi sarıldı.

Dizini silip öptü.

Annesinin Göğsünde, belkide bir çocuğun en rahat bulduğu yere gömdü kafasını.

Düşündüm.

Ben annemin göğsüne kafamı hiç koyamamıştım. Canım acıdığında annem tutmamıştı elimi. Öpmemişti acıyan yerimi. Babam dövmemişti çarptığım sehpaları.

Yalnız bir çocuktum. Kimseyle oynamayıp kenarda oturan çocuktum. Annesini çok seven ama sevgisinin karşılığını gram alamayan bir çocuktum.

Gözlerim dalmıştı.

Düşüncelere kendimi o kadar kaptırmıştım ki gözlerimi açtığımda ne kız vardı ne de annesi. Gitmişlerdi.

Kalktım.

Bu aralar yalnız olduğumu daha çok hissediyordum.

Yürürken düşündüm.

İstenmeyendim

Belki annem babam beni istemeyip zorla başkasına vermişti. Yada ne biliyim yanlışlıkla doğan bir fahişenin çocuğuydum.

Fahişe dediğin annen

Fahişe olsada benim annemdi.

Fakat hiç umudum yoktu. Sanki ömrümün sonuna kadar anne baba sevgisinden mahrum üvey annemin bana Alçin diye seslenmesiyle yaşayacak gibi hissediyorum.

Bana Alçin demeyin

Ben Alçin değildim.

Yürümeye devam ettim.

Dışarda çok geziyordum. Sokaklarda dolanıyordum. Fakat gerçekten yanımda kimse yoktu.

Yalnızlık iyiydi. Bana kimse zarar veremezdi.

Yürüdüm.

Kafamı dağıtmam gerekiyordu.

Belki biraz spor iyi gelecekti.

Adımlarımı kafes dövüşümün olduğu mekana yönlendirdim.

Bu gece maç vardı.

O kadar çok yürüyordum ki ne kadar yürürsem yürüyüm bacaklarım ağrımamaya başlamıştı.

İçeri girdiğimde ana yer yerine kendi özel odama geçtim. 2-3 güvenlik tarzı kişiler olsada beni görünce tanıdılar. Odam Küçük kare gibiydi. Bilerek böyle istemiştim.

Küçük az kişinin sığacağı odalar iyidir.

Altıma mini siyah şortumu geçirdim. Rahattı.

Üstüme bol gri tişörtümü geçirdim.

Önü  ve göbeği açıktı. Spor yaparken yanımda birisi olmayacaktı. Bu yüzden verdiğim dekolteyi siklemedim.

Arka tarafa geçip kimsenin olmadığına emin oldum.

Yalnızdın.

Vücudumu esnetmeye başladım.

Aslında tüm bedenim çok fazla esnekti. Gerçek bir ailem olsaydı Karayla hiç tanışmazdım ve bu işlere başlayamazdım. Belki bu esneklikle bale, jimnastik yapabilirdim.