Uitverkoren (voltooid) #Netties2017

Hoofdstuk 4: plannen

De volgende dag kom ik de eetzaal binnen. Ik zie dat iedereen al aan de ontbijttafel zit. Waar zou ik gaan zitten? Ik zie dat de enige stoel die leeg is naast Nathan en Dante is. Met een zucht leg ik wat belegde broodjes op mijn bord en ga zitten.

'Zo,' zegt Nathan, 'dat was een goede partij gisteren.'

'Dank je,' zeg ik, 'jullie waren ook prima in vorm hoor.'

'Nou volgens mij waren we wat roestig, je zag er nu niet bepaald uit alsof je moe werd.'

Ik hou wijselijk mijn mond.

'Heb je zin om straks met ons te gaan sparren?' Vraagt Blake, die aan de overkant van de tafel zit. Dante kijkt Blake met een boze blik aan. Blake negeert hem en vervolgt 'volgens mij kunnen we nog veel van elkaar leren.'

'Ja, jouw vaardigheid met het Samurai zwaard is ongekend. Ik zou graag een paar technieken van je willen leren,' zegt Christoph, die zich in het gesprek mengt.

Ik stem toe en na het ontbijt lopen we met zijn allen naar de trainingsruimte, waar Johnny al op me zit te wachten. Dante heeft tot nu toe nog niets gezegd.

Als Johnny mij ziet komt hij op me af gerend en neemt me in zijn armen. De jongens staan verward toe te kijken. 'Jongens, dit is Johnny. Johnny is de adviseur van mijn vader en trainer van de pupillen hier op Draculesse. Johnny, dit zijn prins Nathan van Olympia, prins Blake van Remos, prins Christoph van Aquarama en prins Dante van Drakonia.'

Na een beleefde begroeting gaan we aan het werk. Het blijkt dat de jongens zelf ook vrij goed zijn in zwaardvechten. Dante slaagt er zelfs in om van Johnny te winnen, en lijkt er een extra groot genoegen uit te putten.

Tussen Johnny en Dante is er vanaf het eerste moment al een bepaalde spanning. Het is net alsof ze ergens om concurreren. Erg vervelend, die mannelijke ego's.

Na de training horen we dat we binnen een paar uur verwacht worden in de troonzaal om de plannen door te spreken. Johnny en ik nemen afscheid van de jongens en lopen naar mijn kamer. Als ik ook van hem afscheid heb genomen, ga ik mijn kamer binnen om mezelf op te frissen.

Een kwartier voordat we verwacht worden in de troonzaal klopt er iemand op mijn deur. Ik doe de deur open en zie Dante voor mijn deur staan met een onverschillige blik op zijn gezicht. 'Kom,' zegt hij alvorens weg te lopen.

Verward loop ik achter hem aan. Ik krijg echt helemaal geen hoogte van hem.

In de troonzaal aangekomen zie ik dat iedereen al op ons staat te wachten. Johnny komt snel bij me staan en slaat zijn arm om mij heen. Ik kijk hem ietwat geërgerd aan. Waar heeft hij ineens last van?

'Goed, nu we er allemaal zijn, wil ik graag beginnen,' zegt mijn vader, 'om de wereld te zuiveren van alle kwade wezens, moet Anna door de vier continenten reizen om de wezens te vernietigen. We weten niet wat er verder nog voor ons in petto is, maar we moeten eerst zorgen dat deze wezens van de aardbodem verdwijnen.'

Iedereen is ermee akkoord.

'Goed, dan stel ik voor dat Anna zich gereed gaat maken voor vertrek en...'

'Heer, het lijkt ons beter dat wij Anna zullen vergezellen op haar queeste. Wij zijn allen getraind en zijn ieder een element meester. We kunnen haar bijstaan tijdens gevechten en met haar trainen om haar nog sterker te maken,' zegt Nathan, die eerder met Christoph en Blake heeft lopen smoezen.

'Dat lijkt me een uitstekend plan...' begint mijn vader.

'Ik zou ook graag aansluiten, ik wil Anna beschermen en ben uiterst bekwaam in...,' zegt Johnny.

'Ik ben beter en ik zal Anna wel beschermen,' valt Dante hem in de rede.

'Ik denk dat ik haar beter ken dus ik vind dat ik mee moet gaan.'

'Laat me niet lachen, jij...'

'GENOEG!' Buldert mijn vader. 'Als jullie je niet als volwassenen kunnen gedragen, gaat geen van jullie mee.'

Johnny en Dante mompelen wat onsamenhangends.

'Goed, het plan is als volgt. Anna, jij gaat met de vier prinsen ervoor zorgen dat die kwade wezens vernietigd worden. Johnny, jij blijft hier om de mensen te trainen en fungeert als back up.'

'Maar...' begint Johnny.

'EN dat is een BEVEL!' Schreeuwt mijn vader, die nu daadwerkelijk genoeg begint te krijgen van het hele gesprek.

Johnny buigt verslagen zijn hoofd, Dante kijkt hem met een triomfantelijke grijns aan.

Nathan en Blake lopen naar me toen en fluisteren: 'Jammer, dat had een interessante reis geweest als zowel Dante als Johnny mee zouden gaan.' Lachend lopen ze weg om hun spullen te pakken. Ik snap niet wat er nu zo lachwekkend is aan de situatie.

'Kom,' zegt Dante tegen mij terwijl hij wegloopt.

'En nog wel zo welbespraakt,' mompel ik terwijl ik achter hem aanloop.

Zodra mijn hand de deurknop van mijn kamerdeur vastheeft, draait Dante zich om en loopt met een stevige pas de gang uit, zonder een woord te zeggen.

'Nou, ik verheug me op de reis,' roep ik hem sarsastisch na. Waar heeft die kerel last van?

Oh jee, wat gaat deze reis ons brengen...