Uitverkoren (voltooid) #Netties2017

Hoofdstuk 5: afscheid

Al ik klaar ben met pakken, loop ik naar mijn paard om mijn zadeltassen te vullen met mijn spullen. Ik vergeet natuurlijk niet mijn voorraad Zinzi, die ik nodig heb om sterk te blijven. Daarna loop ik naar de kamers van mijn ouders.

Als ik zacht op de deur klop, gaat deze al snel open. Mijn moeder ziet me staan, begint te huilen en omhelst me.

'Ik weet dat je het kunt schat, we zijn zo trots op je,' zegt ze.

Mijn vader staat achter haar. Hij kijkt me vol trots aan en zegt: 'Lieverd, wat heb jij je gisteren goed verweerd tegen die jongens. Ik was zo trots toen ik zag dat je ze met gemak aan kon. Deze jongens zijn de beste vechters ter wereld en jij hebt ze met gemak verslagen. Ik weet zeker dat deze reis positief zult afsluiten.'

Mijn vader neemt me uit de armen van mijn moeder en drukt liefdevol een kus op mijn voorhoofd. 'Wij hopen op voorspoed voor jullie reis. Als er wat is, schroom niet om een bericht te sturen naar Johnny. Die jongen is gek op je.'

Verward kijk ik mijn vader aan, en besluit om niet verder op zijn woorden in te gaan. Hij zal wel een grapje maken.

Met de belofte van mijn ouders op zak om me uit te zwaaien, loop ik naar de kamers van Johnny. Als ik op zijn deur klop, zwaait deze meteen open en wordt ik bijna gewurgd.

'Help....geen adem... ik stik....' weet ik uit te brengen.

Johnny zijn armen verslappen zodat ik weer adem kan halen, maar hij laat me niet los.

'Lieve Anna, ik weet dat je mij als mijn beste vriend beschouwt, maar voor mij ben je zoveel meer. Al vanaf dat ik je voor het eerst zag ben ik verliefd op je, ik hou van je Anna. Ik weet niet of je hetzelfde voor mij voelt, maar ik wil dat je weet dat ik op je zal wachten. Wij zijn geknipt voor elkaar, misschien wel meer dan onze wederhelften die misschien niet eens bestaan. Het breekt mijn hart om je zonder mij te zien vertrekken. Vooral met die Dante, die arrogante kwal. Ik hou van je Anna.'

Ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Mijn hele leven heb ik Johnny gezien als mijn broer, mijn maatje. Maar om van hem te horen dat hij romantische gevoelens voor mij heeft, maakt me nerveus en zenuwachtig. Ik heb altijd geloofd in dat mijn wederhelft, mijn prins op het witte paard, op deze wereld rondloopt en dat we elkaar ooit zullen vinden. Ik weet zeker dat Johnny dit niet is, en hij denkt dit ook niet te geloven. Ik besluit eerlijk te zijn.

'Johnny, je flatteert me met je woorden. Je bent mijn beste maatje, je kent me door dik en dun. Je weet ook dat ik altijd heb geloofd dat mijn wederhelft hier op aarde rondloopt, en op hem wil ik echt wachten. Het spijt me Johnny, ik zie je als mijn beste vriend en beschouw jou als mijn broer, als familie. Ik wil je niet onnodig hoop geven. Weet wel dat er voor mij na vandaag niets verandert over hoe ik over je denk. Ik hoop dat je snel jouw wederhelft vindt, wat het voor jou makkelijker maakt om over jouw gevoelens heen te komen.'

Johnny verstijft iets en laat me langzaam los. Hij kijkt me lang aan voordat hij een zucht slaakt. 'Ik weet al lange tijd dat je alleen broederlijke gevoelens voor me hebt. Ik wilde het je gewoon laten weten, je laten weten dat ik er altijd voor je zal zijn. Is het niet als geliefde, dan als broer.' En met deze woorden geeft ook hij me een kus op mijn voorhoofd. Ik glimlach en laat ook hem beloven dat hij me uit komt zwaaien.

Eenmaal afscheid genomen van iedereen in het kasteel, loop ik naar mijn paard en zie dat de anderen al op me staan te wachten. Vader, moeder en Johnny lopen naar me toe.

Vader en moeder omhelzen me en wensen me een behouden vaart. Ze geven me een kus en gaan bij de andere leiders staan.

Johnny loopt op me af en omhelst me. In mijn ooghoeken zie ik Dante verstijven. 'Goede reis en wees voorzichtig, fluistert hij in mijn haren. Ik knik. Hij kijkt me aan en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Dan draait hij zich om en loopt naar de jongens toe, Dante uitdagend aankijkend, 'Pas goed op mijn meisje. Als haar maar iets overkomt, hou ik jullie verantwoordelijk.'

'Ach man, het is al goed, ga nu maar,' gromt Dante na Johnny's waarschuwing.

Johnny knipoogt naar me en gaat bij mijn ouders staan.

Ik stijg op en laat mijn paard naar de jongens toe rijden.

'Ben je er klaar voor Anna?' Vraagt Blake.

'Ik ben klaar geboren!' Roep ik terug, terwijl ik mijn hengst de sporen geef en de poort uit galoppeer.