Uitverkoren (voltooid) #Netties2017

Hoofdstuk 26: Dante

Ik weet het... ik ben een lafaard... een struisvogel die als het enigszins lastig wordt zijn kop het zand steekt...

Ik voel me verschrikkelijk. Mijn draak voelt zich verschrikkelijk. Hij heeft zich al weken verstopt ergens in mijn brein en weigert met mij te communiceren. Ik zou ook niet met mijzelf willen praten.

En Anna, hoe moet zij zich voelen? Met pijn in mijn hart denk ik aan haar. Ze is deze afgelopen weken geen minuut uit mijn gedachten geweest.

Ik heb het zelf gedaan. Ik ben van haar weggelopen. Ik heb haar in de steek gelaten. God, wat mis ik haar. Haar lach, haar gezicht, de manier waarop ze haar neus optrekt als ze ergens niet mee eens is. Haar stem, haar lichaam...

En opeens besef ik het mij. Al vanaf het moment dat ik haar voor het eerst zag, was het al te laat. Was vechten zinloos. Zij heeft vanaf dat allereerste moment een plaats in mijn hart. Wat zeg ik nou, ze bezit mijn hart.

Door mijn angsten heb ik haar van me weggejaagd. Haar gedwongen om me te verlaten. En het doet pijn... en ik heb het zelf veroorzaakt.

Ik moet haar terug zien te winnen. Ik moet haar liefde terug zien te krijgen. Ze is mijn zielsverwant, mijn wederhelft, mijn geliefde. Voor haar zal ik door het vuur gaan.

Mijn draak besluit dat het nu tijd is om weer tevoorschijn te komen. Hij vertelt me dat ik moet zorgen dat ik zo snel als mogelijk is naar het paleis terug moet gaan om daar vervolgens Anna op te sporen. Misschien willen me vrienden me hierbij helpen. Als ze me nog willen zien tenminste. Na wat ik Anna heb aangedaan...

Ik spring op mijn paard en sprint terug naar ons paleis. Daar aangekomen zie ik dat het hele paleis in rep en roer is. Ik besluit meteen naar mijn ouders te gaan om verhaal te halen. Misschien kunnen ze me meteen vertellen waar Anna is.

Als ik in de troonzaal aankom zie ik mijn moeder in tranen en mijn vader die mijn moeder probeert te troosten. Voor hen staan Christoph, Blake en Nathan die zelf ook moeite moeten doen om hun emoties in bedwang te houden.

'Wat is er gebeurt!' Roep ik uit.

Geschrokken draaien mijn vrienden zich om. Christoph loopt met een woedend gezicht naar mij toe en slaat mij in mijn gezicht.

Verbluft kijk ik hem aan terwijl ik mijn pijnlijk kloppende kaak vasthoudt. Dit ben ik van Christoph niet gewend. Ik zal het wel verdiend hebben.

'Jij schoft! Hoe durf je Anna dit aan te doen! Door jou is ze nu verdwenen!'

Ik raak in paniek, 'verdwenen?' Weet ik uit te brengen. Christoph is te kwaad om verder te praten. Met zijn wijsvinger en duim knijpt hij hard in zijn neusbrug en probeert weer enigszins te kalmeren.

'Door jou is ze alle hoop op geluk verloren' zegt Blake woedend.

'Ze is gebroken.' Zegt Christoph.

'En nu is ze weg. De vloek is bewaarheid geworden.' Maakt Nathan het verhaal af.

Ik kan mijn verdriet niet langer de baas en val op mijn knieën. Ik huil als een pasgeboren baby. Mijn geliefde, mijn wederhelft is weg!

Plotseling sta ik op, 'we moeten haar vinden.'

Christoph kijkt me vermoeid aan. 'Het heeft geen zin Dante, jij lijkt geen gehoor te geven aan je bond met haar. Ze heeft haar hoop verloren. Daarom heeft de eeuwenoude geest haar meegenomen.' Hij citeert:

Wanneer er op deze wereld een kind geboren wordt die de vier elementen kan beheersen, zal ik terugkeren. Wanneer verdriet en wanhoop de overhand krijgen, zal ik zegevieren.

Koppig schud ik mijn hoofd. Ik weiger haar los te laten. Ze hoort bij mij! Er komt rook uit mijn neusgaten en ik merk dat mijn draak probeert de overhand te krijgen.

'Ik zie dat je draak het over wilt nemen Dante,' zegt Christoph, 'maar wat denk jij?'

Ik knijp mijn ogen dicht zodat ik weer controle krijg over mijn lichaam en emoties. Langzaam doe ik mijn ogen open en kijk mijn vrienden aan, terwijl ik zeg: 'Ik ga vechten voor mijn zielsverwant. Ik ga haar vinden en als ik haar gevonden heb laat ik haar nooit meer gaan. Ik hou van haar en ze hoort bij mij!'

Christoph, Blake en Nathan kijken me met een tevreden blik aan. Mijn moeder snelt op me af en slaat haar armen om me heen.

Niet veel later rijden mijn vrienden en ik richting Draculesse. Eenmaal aangekomen, spring ik van mijn paard en ga meteen opzoek naar de ouders van Anna. Als ik de koning en koningin gevonden heb, kijken ze me met argwaan aan. De koning besluit het woord te nemen en vraagt: 'Dante, wat denk je hier te komen doen?'

Ik kijk de regenten met serieuze blik aan en zeg: 'Ik kom Anna terughalen. Ze hoort bij mij!'

En met deze woorden beginnen we onze zoektocht.

Anna, hou nog even vol, ik kom je halen liefste!