Uitverkoren (voltooid) #Netties2017

Hoofdstuk 36: de bekentenis

Zodra Dante me loslaat, doe ik mijn ogen dicht en leg mijn handen op de grond.

De aarde begint plotseling te trillen en onder mijn handen groeien er twee Dahlia's uit de grond omhoog.

Dante kijkt me aan en vraagt me wat de betekenis is van de bloemen.

Ik antwoord: 'De Dahlia vertelt dat ik voor altijd de jouwe ben. Ik hou van je Dante en ik wil voor altijd bij je zijn.'

Dante kijkt me vol liefde aan en geeft me een zoen. Opeens komt er een verwarde blik op zijn gezicht. 'Waarom heb je twee Dahlia's laten groeien?'

Ik adem diep in. Nu is het de tijd om hem mijn geheimpje te vertellen. Er is niets wat mij nu nog tegenhoudt. We houden van elkaar en we zijn veilig.

'Zojuist zei je tegen mij dat we voor altijd samen zouden zijn.'

'Ja, dat klopt,' antwoord Dante met een niet begrijpende blik.

'Ook zei je dat we met zijn tweeën zouden zijn.'

'Ja....'

Nogmaals adem ik diep in en kijk Dante aan. 'Dat gedeelte van wat je zei klopt niet. We zullen snel met zijn drieën zijn.'

Het is stil. Dante denkt diep na. Dan opeens lijkt hij mijn boodschap te begrijpen. Hij begint te stralen en neemt me in zijn armen.

'Liefste Anna, je bedoelt...? Je bent...? Maar wanneer...? Hoe lang...?' Dante weet niet waar hij moet beginnen.

'Ik ben al een tijdje misselijk in de ochtend. Ik had al een paar weken geleden mijn maandstonden moeten hebben. Onze nacht samen is blijkbaar nogal productief geweest.'

Dante kijkt me stralend aan en drukt zijn lippen op die van mij. Ik ben volmaakt gelukkig.

Na een tijd in elkaars armen te hebben gelegen, waarbij Dante mij vertelt dat hij gelukkig is met mij en onze kleine, is het dan echt tijd om aan de tocht terug naar huis te denken.

We besluiten nog een nacht in het bos door te brengen. Het is niet koud en ik ben te vermoeid om nog een stap verder te zetten. Blijkbaar heeft Dante rekening gehouden met een overnachting, want hij haalt een kleine tent uit zijn tas, die hij snel opzet.

Als de tent staat, zorgt Dante ervoor dat er een warm vuurtje brandt en haalt wat eten voor ons uit zijn tas. Ik kruip lekker dicht tegen hem aan en Dante slaat zijn arm om mij heen. Al snel voel ik dat mijn ogen zich beginnen te sluiten en val ik in een diepe slaap.

De volgende morgen wordt ik uitgerust wakker. Ik heb in geen tijden zo goed geslapen. De reden daarvoor ligt dicht tegen mij aan en heeft zijn armen beschermend om mij en mijn buik heen geslagen. Zelfs in zijn onderbewustzijn probeert hij mij en onze baby te beschermen.

Als ik uit de tent wil kruipen, voel ik de inmiddels bekende steek in mijn maag dat aankondigt dat hij zich wil legen.

Ik worstel me de tent uit en ren naar de dichtstbijzijnde boom om daar mijn maaginhoud uit te spugen. Dante is wakker geworden van het tumult en houdt bezorgd mijn haren uit mijn gezicht.

Als ik klaar ben met spugen, spoel ik mijn mond en kijk Dante aan. 'Ik denk dat we nog maar een paar uur moeten wachten voordat we kunnen vertrekken. Als het goed is, is het rond het middaguur weer voorbij.'

Dante slaat beschermend een arm om mij heen en buigt zich naar mijn buik. 'Lief zijn voor je mama, kleintje.' Hij geeft een kus op mijn buik en ik moet moeite doen om niet in tranen uit te barsten. Het is zo'n teder moment dat mijn hormonen op hol slaan.

Rond het middaguur voel ik me zoals verwacht weer goed en kunnen we vertrekken. Ik kan niet wachten tot ik mijn familie en vrienden weer kan zien!