Uitverkoren (voltooid) #Netties2017

Hoofdstuk 38: de bruiloft

Na maanden van voorbereiding is het nu zover. Dante en ik zullen elkaar vandaag het jawoord geven.

Inmiddels ben ik al ruim over de helft van mijn zwangerschap. Mijn babybuik is inmiddels goed te zien. De kleine laat ook al goed van zich horen door eens in de zoveel tijd eens flink tegen mijn ribben of mijn blaas te schoppen. De misselijkheid is inmiddels achter de rug en ik geniet met volle teugen van mijn zwangerschap.

Dante is de perfecte verloofde en helpt me waar nodig. We hebben samen deze dag gepland. Mijn bruidsjurk heb ik echter nog even geheim gehouden.

Ik rol uit bed (opstaan gaat tegenwoordig steeds moeilijker) en loop naar de badkamer om mijzelf te wassen. Eenmaal klaar trek ik een ochtendjas aan en zie dat het ontbijt inmiddels voor mij op een salontafel is gezet. Langzaam eet ik mijn ontbijt op. Plotseling gaat de deur open en komt er een leger aan kamermeisjes de kamer binnen. Ik sta op en begin aan de voorbereiding van de mooiste dag van mijn leven.

Het ene kamermeisje helpt me in mijn jurk, het andere kamermeisje doet mijn haar en make up. Als de meisjes denken dat ik er op mijn best uitzie, verdwijnen ze. Niet veel later komen mijn moeder en schoonmoeder de kamer binnen.

Mijn moeder veegt een traan weg en pakt een haarspeld die voorzien is van elegante parels en doet deze in mijn haar. 'Dit is een haarspeld die al eeuwenlang van vrouw aan vrouw doorgegeven is in de familie.'

Iets ouds...

Mijn moeder pakt een blauwe kousenband en doet deze om mijn been. 'Dit is een cadeau voor je echtgenoot, voor als jullie straks alleen zijn.'

Iets blauws...

Vervolgens geeft mijn moeder mij haar tiara. 'Deze mag je vandaag van mij lenen. Zo ziet iedereen dat je van koninklijke bloede bent.

Iets geleend...

Mijn schoonmoeder geeft me daarna een beeldschone parelketting. 'Deze ketting krijg je van ons, opdat hij net zo mag schitteren als jij op deze grote dag.'

Iets nieuws...

Ten slotte vragen mijn moeder en schoonmoeder om een schoen uit te doen. Mijn schoonmoeder legt een penny in mijn schoen en zegt: 'met deze voorwerpen wensen we jullie een gelukkig en eeuwig leven met elkaar'

Een penny in mijn schoen...

Ik omhels de twee vrouwen en samen lopen we mijn kamer uit. We lopen richting de rozentuin, de plaats waar Dante me voor het eerst heeft gezoend.

Voordat we de rozentuin betreden, komt mijn vader op mij af gelopen. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. Emily is mijn getuige. De afgelopen maanden hebben Johnny's verloofde en ik een hechte band gekregen.

Emily loopt voor me uit het pad op. Mijn moeder en schoonmoeder lopen achter haar aan. Niet veel later is het onze beurt.

We lopen het pad op, de rozentuin binnen. Al snel zie ik mijn grote liefde, mijn zielsverwant. Dante staat bij een altaar, wat midden in een zee van rozen staat. Hij heeft een boeket rood-witte rozen in zijn handen, waarmee hij mij verteld dat hij altijd van me zal houden. Als ik bij hem aangekomen ben neemt hij mijn hand van mijn vader over. Mijn vader geeft me nogmaals een kus op mijn voorhoofd en gaat naast mijn moeder zitten.

Dante overhandigt mij het boeket rozen en doet mijn sluier omhoog. Samen lopen we naar het altaar, waar de ambtenaar op ons staat te wachten.

'...belooft u, Dante, prins der Draken, dat u altijd van Anna zult houden, haar te zullen beschermen, altijd naast haar zijde te staan, in voor- en tegenspoed, wat is daarop uw antwoord?'

'Ja, met heel mijn hart,' zegt Dante, terwijl hij diep in mijn ogen kijkt.

'En belooft u, Anna, prinses der vampiers, dat u altijd van Dante zult houden, voor hem en uw kinderen te zorgen, altijd naast zijn zijde te staan, in voor- en tegenspoed, wat is daarop uw antwoord?'

Ik kijk Dante met tranen in mijn ogen aan. Dit is het moment. Nu zullen we eindelijk voor altijd aan elkaar verbonden worden. We zullen voor altijd bij elkaar zijn. En ik twijfel geen moment als ik zeg: 'Ja, met heel mijn hart.'

'Dan ben u nu in het echt verbonden. U mag de bruid kussen.'

En dit laat Dante zich geen twee keer zeggen. Hij slaat zijn armen om mij heen en trekt mij dicht tegen zijn gespierde borstkas aan. Ik sla mijn armen om zijn nek. Onze lippen ontmoeten elkaar in het midden, en zo bezegelen we onze gelofte.

Ons kind besluit op dat moment ook zijn vreugde met mij te delen en schopt vrolijk tegen mijn ribben aan. Ik leg liefdevol een hand op mijn buik.

Nog even wachten kleintje, over niet al te lange tijd zul je eindelijk voor het eerst het daglicht zien.