Mavi

-İşte benim Mavi'm-

Enes'in kollarında uyandığımda hala uykum vardı. Enes'in kollarından sıyrılıp aşağı indiğimde İrem ve Emre yoktu. Büyük ihtimalle okula gitmişlerdi. Leyla abla -yani Eneslerin hizmetçisi- beni izliyordu.

"Kahvaltı ister misiniz Mavi Hanım? "

"Teşekkür ederim ama ben hazırlamak istiyorum. "

Deyip mutfağa gittim. Kahvaltıyı hazırlarken Enes mutfağa geldi. Kapıya dayanıp gülümseyerek beni izlemeye başladı. Kahvaltı hazırlamam bittiğinde hala beni izliyordu. Elimle oturacağı yeri gösterip çaylarımızı doldurdum.

"Niye 3 kişilik hazırladın?" diye sordu Enes.

"Leyla Abla da bizimle yiyecek."

Leyla Ablayı çağırmaya gittim.

"Yok ben gelmeyeyim" diyerek itiraz etmeye başladı. Ama sonra ben çok ısrar edince kabul etti.

Kahvaltı ederken sürekli sohbet ettik. Leyla Ablayı seviyorum. Güler yüzlü.

Kahvaltıyı ben toplamadım. Yukarı çıkıp hazırlandım. Enes'le dolaşacaktık. Buna gerçekten ihtiyacım vardı.

Hazırlanınca beraber dışarı çıktık. Parkta yürüyorduk. O tertemiz havayı içime çekmek iyi geliyordu. Sonra oyun oynayan çocuklara göz gezdirince aklıma yine Mertcan geldi. Onu acayip özlemiştim. Birkaç tane pamuk şekeri alıp çocuklara dağıttım. Gözlerindeki ışıltıları gördükçe mutlu oluyordum.

Bir banka oturduğumuzda Enes'e sarıldım.

"Seni güçlü görmek ne güzel" dedi Enes.

"Elimden geleni yapıyorum. Ama asıl neden sensin. Sen olmasaydın ölür..."

"Şşşşt" diyerek beni susturdu.

Babamı merak ediyorum. Onu görmek onu da beni de mahveder. Güçlü olamam onun yanında. Ve güçlü olmam gerek. Her şeye rağmen.

Eve geri döndüğümüzde kapıyı Leyla Abla açtı.

"Hoşgeldiniz Mavi Hanım"

"Bana hanım demeni istemiyorum Leyla Abla. Sadece Mavi de"

"Ama..."

"İtiraz istemiyorum Leyla Abla."

Bizi içeri aldı. Enes'in babası evdeydi. O anda yukarıdan biri iniyordu. O tarafa baktığımda babamı gördüm. Gözleri şişmişti. Biraz yaklaştığında ağzı içki kokuyordu. Sarhoştu.

O sırada kahve geldi ve babam kahveyi yudumladı. Lanet olsun ki babamın bu halini görmek istemiyorum.

Yukarıya Enes'in odasına çıkıp yatağa oturdum. Ağlamaya başladım.

Enes belimden tutup kavradı beni.

"Biraz daha dolaşmak ister misin?" diye sordu.

Başımı iki yana salladım.

"Sadece yanımda olsan olmaz mı? "

Dediğimde yatağa uzanıp ona sarıldım.

"Yunus'a ne oldu?"

Tamam belki de uygun bir zaman değil. Ama merak ediyorum.

"Annesiyle babam ayrılacaklar. Bu çok iyi oldu. Yunus da iyi. Kaydını başka okula yaptırabilirlermiş."

"Okul demişken yarın okula gitmek istiyorum. "

"Ama kötüsün Mavi"

"Olsun. Lütfen Enes. Normal hayata dönmem gerek"