Mavi

-Sen ne zaman bu kadar ihtiyarladın-

Yeni kitabima bakin please. ins begenirsiniz iyi okumalar

Ona kızgınken sevinemiyordum bile. Ama istediğim üniversiteye girmiştim. Onunla hiç konuşmadan bir gün geçirdim.

Ertesi günü salonda not vardı.

"Meleğim, aşkım, birtanem. Seni çok seviyorum. Salaklık ettim. Nasıl düşünürüm aptal olduğunu? Anla beni lütfen. Yaşadıklarım kolay değil. Kaldıramıyorum. Ve sende patladım sevgilim. Çok özür dilerim. Seni bırakmayı bir an bile düşünmedim. Bizim daha bir kızımız olacak sevgilim. Unuttun mu? Derin koyacaktık hani ismini. Sonsuza kadar mutlu olacaktık. Ne oldu hayallerimize? Ayrıca dün benimle hiç konuşmadın. Seni özledim. Ama bugün gece eve geleceğim. Zaten evde olsam da konuşmuyorsun benimle. Beni merak etme. İyiyim ben.   -Enes"

Ağlıyordum. Kahretsin. Yine kendine bağlamıştı işte. Ama aklımdaki soruyu durduramıyordum. Bugün ne yapacaktı ki?

Telefonumu çıkar aradım onu.

"Alo? Mavi? Bir şey mi oldu? "

"Evet oldu Enes. Seni özledim. Ve bugün gelmeyeceğini söylüyorsun. Ne yapacaksın bugün? Dogruyu söyle. "

"Bende çok özledim. Benimle konuşmanı özledim. Nikah dairesindeyim. Nikah tarihi alıyorum. "

"Ne zamana? "

"Yarına"

Telefonu yüzüme kapattı. İtiraz edeceğimi anlamıştı. Enes'le yarın evleniyorduk.

Mutfağa geçip yemek hazırlamaya başladım.

Kapı çaldığında koşturarak açtım ve Enes'in kollarına attım kendimi. Bana sıkıca sarıldı. Birlikte yemek yedik ve yine birlikte uyuduk.

**

Ertesi günü kalkıp nikah dairesine gittik. Şahit olarak İrem ve Emre gelmişti. Çabucak işimizi halledip bir kafeye gittik.

Evet! Enes artık benim kocamdı. Biricik kocam.

"İrem sizin ilişkiniz nasıl gidiyor? " dediğimde ikiside kafasını eğdi.

Anlaşılan pek de iyi gitmiyordu.

"Ne oldu?" diye sordu Enes.

"Çok kavga ediyoruz." diye atıldı İrem.

"Hangi konuda?" diye sordum.

"Her konuda." diye cevapladı Emre.

"Mesela?" diye tekrardan sordum.

"Mesela annemle buluşmam onu rahatsız ediyormuş. " dedi İrem.

"Ben öyle bir şey demedim. " diye bağırdı Emre.

"O gün bir ay önceden planlanmış bir planımız vardı. Anneni bir gün erteleyebilirdin." diye ekedi Emre.

"Annem daha önce gelir Emre."

"Bir ay önceden planlamıştık ama."

"Daha sonra da yapabiliriz."

"Bir sene sonra olabilir ancak."

"Yeter" diye bağırmamala sustular. Onların sorunlarını dinleyecek hal yoktu bende. Ayağa kalkıp kafeden çıktım. Arkadan Enes de geldi.

"Sen ne zaman bu kadar ihtiyarladın? " dedi gülerek.

"Nasıl yani? " dedim.

"Konuşmaları çekmiyorsun da"

"Bizim dertlerimiz var zaten Enes. Onlarınkini de dinlersem patlarım. "

"Ama İrem senin en yakın arkadaşın."

"Enes sen de üstüme gelme lütfen"

"Hadi eve gidelim"

Birlikte eve döndük.

"Üniversiteyi bitirdikten sonra düğün yapar mıyız? " dedi Enes.

"Yaparız kocacım. "

"O zaman üniversite çok çabuk geçsin karıcım. Düğün gününü iple çekiyorum. "

"Bende."

Yaşamımızdaki zorluklara rağmen birlikteyiz. Birbirimizi bırakmayacağız. Sonsuza kadar birlikte olacağız. Aile olacağız. Üniversite yılları geçecek. Göz açıp kapayıncaya kadar geçecek. Ve bizim bir çocuğumuz olacak. Onun hayatı mükemmel olacak. Zor olmayacak. Bizim gibi hayatı olmayacak. Ailesi yanında olacak. Anne olmaya hazırım. Enes'in karısı olmaya hazırım. Sadece 3 yıl. 3 yıl sonra gerçek bir aile olacağız.

Gencler yeni kitabima da bi bakarsaniz cok sevinirimmm. Ins begendiniz yeni bolumu seviyom sizi. muck♥