Mavi

-Öküz-

Kapının çalmasıyla ayrıldık dudaklarımızdan. Enes koştu ve kapıyı açtı. Sinirle yanıma gelip oturdu. Arkasından babası geldi.

"Bugün baya eğlenmişe benziyorsun."    dedi Enes.

"Evet."

diye yanıtladı babası.

Enes hızla yerinden kalktı. Babasına yumruk attı. Ben ağzım açık bir biçimde onları izliyordum.

"Ne yapıyorsun aptal?"

diye sordu Mustafa Bey.

"Kadınla oynaşırken annem geldi mi aklına? "

Babası ses çıkarmamıştı. Enes daha da sinirlendi.

"Cevap versene. Benim bir tane annem var. Anladın mı beni? Başka da olmayacak. "

Enes odadan çıktı. Onun arkasından gitmek istesem de yalnız kalıp sakinleşmeliydi.

Enes'in babası oturmuş karşımda ağlıyordu.

"İyi misiniz?"

diye sordum.

"Enes'ten saklamaktan nefret ediyorum"

"Neyi?"

"Annesinin.ölmediğini."

"Nasıl yani? Bu nasıl olur?"

"Enes daha küçükken terk etti onu. Bizde ona öldü dedik. Daha fazla üzülmesini istemedik. Enes'in abisi vardı. 'Annemi bulacağım' diye gitti evden. Bir daha da geri dönmedi. İkisi de aramıyor. Ne olduklarını ne yaptıklarını bilmiyorum. Ama o bizi yalnız bırakan kadını hatırlamamak için elimden bu geliyor. Enes'e bunları söylemek çok zor. Söyleyemem Mavi. Bana yardım et."

Yalvaran bakışlarla bana bakıyordu. Bense ne yapacağımı bilmiyorum. Benim annemin aksine onun annesi kaçmıştı. Üstelik bir abisi vardı. Onu tanımıyor bile. Enes'e bunu söyleyen babası olursa çekip giderdi. Ama ben söylesem çekip gidemezdi. Söz vermişti bana. Beni yalnız bırakmazdı.

"Tamam ,yardım edeceğim. "

dediğimde gülümsedi.

"Teşekkür ederim. "

dedi yalnızca.

"Ben gideyim artık. "

deyip ayağa kalktım.

Kapıdan çıktığımda bütün oteli dolaşıp onu bulmaya karar verdim. Bara ,diskoya ,havuz kenarına ,kumsala ,her yere baktım. Ama o yoktu. En sonunda iskeleye gittim ve oturdum. Gözyaşlarım akarken koyu mavi denize baktım. Enes'in gözlerini hatırladığımda hıçkırarak ağlamaya başladım.

"Mavi?"

Arkamı döndüğümde Enes'i gördüm. Sarıldım ona. Sonra bi anda onu ittim.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen? Nerdeydin?"

"Saklanmıştım. Sakinleşmeye ihtiyacım vardı. "

"Enes sana bir şey söylemem gerek. Ama beni terk edersin diye çok korkuyorum."

"Ben seni bırakmam Mavi."

"Tamam , peki"

Yutkundum. Tekrardan ağlamaya başladım.

"Senin annen..."

Hıçkırık.

"Senin annen..."

Bir daha hıçkırık.

"Senin annen öl-ölmemiş."

Bir anda ayağa kalktı. Fırlatacak bir şey arıyordu. Bulamayınca kumsala gitti. Cam şişesi bulup denize fırlattıktan sonra bana döndü.

"Ne olmuş ona? "

"Terk etmiş sizi. Abin de varmış Enes biliyor musun? Ama o da anneni bulacam mazeretiyle gitmiş ve gelmemiş. Baban onu unutmaya çalışıyor. Onu anlamalısın."

"Sende biliyordun. Ve bana söylemedin. Öyle mi?"

"Hayır Enes. Bilmiyordum. Baban sen odadan çıktıktan sonra söyledi. "

"Benden nasıl saklar bunu ya? Tatili Ehir etti. Her zamanki gibi. "

"Enes bu hafta boyunca bunu düşünmeyeceksin."

"Ama nasıl? "

"Ben varım Enes. Beni düşün. Ben senin yanındayım. "

"Denerim."

Elimden tutup kaldırdı beni. El ele odaya kadar yürüdük.

"Iyi geceler sevgilim. "

dedim.

"Iyi geceler"

"Öküz"

diye mırıldandım. Dediğimi duymuş olacakki gülümsemişti.

Odama girdim. Babam uyumuştu. Ben ona hak veriyorum. Annem ona yeterince sevgi göstermemişti. İhtiyacı olduğunu biliyorum. Üstüne bir de Mertcan ölünce iyice kötü olmuştu. Ah Mertcan ah. Burda olsan da sana sarılabilsem.

Pijamalarımı giyip yatağa uzandığımda derin bir nefes aldım. Hayatlarımız bu kadar zor olmak zorunda mıydı? Ama her şeye rağmen hayattaydık. Önemli olan da buydu.

Sevdiğini kaybedince yıkılıyorsun. Hatta ilk başta inanmıyorsun. Şaka gibi geliyor. Büyük bir şaka. Ama her geçen gün kabulleniyorsun. Aklina geldikçe kalbindeki acı seni öldürecekmiş gibi geliyor. Boğazın kuruyor ve konuşamıyorsun. Ama yaşıyorsun işte. Sonra bir gün ölmediğini öğreniyorsun. Onu merak ediyorsun. Kalbindeki acı çoğalıyor. Terk ettiğini öğreniyorsun. Ona olan sevgin nefret oluyor. Ama o nefret de acı veriyor. Ve senden bunu sakladılar. Yıllar boyunca. Ve bir anda hayatın yalan oluyor. Annen aslında seni hiç sevmemiş. Aklına bile gelmiyorsun. Kalbindeki acı daha da büyürken o seni düşünmüyor bile.

Okuyan herkese teşekkürler. Umarim beğeniyosunuzdur. :)