Mavi

-Evet aptalsın-

Iyi okumalar. Ayrica yeni kitabima bakın yaaa!!

Suratıma ifadesizce bakıyordu.

"Kendine dikkat et. Seni seviyorum. " dedi.

"Bende seni seviyorum baba."

Valizimi alıp kapının önüne çıktım. Enes beni bekliyordu. Babama tekrar sarıldım. Kulağına yaklaştım.

"Özür dilerim"

diye fısıldadım.

Ağlamamam şiddetlenmişti. Babamdan ayrıldım ve valizimi aldım. Dönüp ona gülümsemeye çalışarak el salladım. O da aynısını yaptı. Önümü dönüp Enes'e yetiştim.

"Nerede kalmayı planlıyoruz?"

"Üniversite sonuçlarına göre bakarız. "

"Açıklandı mı? "

"Evet"

Arabanın önünde durdu. Taksiyle gideceğiz sanıyordum.

"Bu araba kimin?"

"Babamındı ama artık benim."

"Niye bu kadar soğuksun Enes?"

diye sordum arabaya binerken.

"Ne bekliyorsun ki? Abim katilmiş. Ve annem de bir sürtük. Belki de haklısındır. Bende bir sürtüğüm. "

"Enes sürtük lafını sürtük olduğun için kullanmıyordum. Sadece şey için. Şey için işte. "

Evet. Çok güzel. Yine saçmaladım.

"Ne için kullandın Mavi?"

"Aramızdaki anlamsız bir laf. Öyleyse ben de bir aptalım o zaman."

"Evet aptalsın. "

diye bağırdı.

Dizlerimi kendime çekip ağlamaya başladım. Demek bir aptalım ha! Ben onun hiç sürtük olduğunu düşünmemiştim. Sadece aramızdaki bir şeydi. Ama ben aptalmışım. Aslında Enes'e güvenecek kadar aptalım.

"Hey! Özür dilerim. "

"Senden nefret ediyorum. Seninle niye bu kadar erken evleniyorum hiç düşündün mü? Senin baban katil Enes. Sen onun gibi değilsin. Seni ondan kurtarmam gerekti. Abinle birlikte Rüzgar'ın babasını öldürmüşler. Ama henüz bir kanıt yok. Onunla yaşamak be sen de katil olmak istiyorsan in arabadam ve git babanın yanına."

Duydukları karşısında soğuk bir ifadeyle baktı suratıma. Gözlerindeki öfkeyi görebiliyordum. Kahretsin. Ne yaptım ben?

"Niye daha önceden söylemedin? "

dedi sakince.

"Sen mahvolurdun Enes."

dedim.

"Ben babamın yanına döneceğim. Ne hali varsa görsün. "

"Bir aptalla yaşamak istediğine emin misin?"

"Yapma Mavi. Rüzgarla gittiğin için kızgındım. Çok özür dilerim. "

"Gerçekten aptal olduğumu düşündün mü? Ya da Rüzgarla bir şey yaptığımızı?"

Ses çıkarmadan suratıma bakınca anladım. Düşünmüştü işte. Tam arabayı çalıştıracakken "Dur!" diye bağırdım.

"Ne oldu?"

"Soruma cevap vermedin. "

"1 dakika düşündüm. Sadece bir dakika."

Tekrar şiddetlenmişti ağlamam. Arabadan inip arka kapıyı açtı ve beni dışarı çıkardı. Sarıldı bana. Ama şu an ona nefret doluydum. Ittim onu.

"Zaman ve bana. Hemen affetmemi bekleme. Bir aptaldan bunu beklemiyorsun değil mi?"

"Mavi sen aptal değilsin. "

"Biraz önce öyle demiyordun ama. Beni çok kırdın Enes. Fazlasıyla. "

"Özür dilerim"

"Özür dilemeyi kes. Bir işe yaramayacak. Şimdi babanın yanında kalacaksan lütfen git. Sonradan pişman olma lütfen. "

"Gitmeyeceğim dedim. Bin arabaya."

Yolculuk boyunca ağlamıştım. En çok güvendiğim kişiden "Sen aptalsın" lafını duymak kolay değildi benim için. Nikah dairesinin önünde durdu.

"Aslında bugün evlenmesek iyi olacak. Aptalla evlenmden önce iyi düşün bence."

dedim.

Hızla gaza bastı. Sinirlenmişti. Daha beter olsun pislik. Nasıl böyle bir şey düşünür ya? Onların evlerinin önünde durduk.

"Babam eve gelene kadar burada kalabiliriz."

diye açıklama yaptı.

Eve girince bilgisayarın başına geçti. İçimdeki heyecanı bastırmaya çalışıyordum. TC kimlik numaramı verip banyoya girdim. Çıktığımda sırıtarak bana bakıyordu.

"Aynı üniversiteye gidiyoruz. Senin en çok istediğin üniversiteye."

Votelerinizi bekliyorum. Ayrica Prenses adli kitabima bakin. Gerçekten guzel oldu o daa. :):):)