Ghost Rockers- Alex en Jules (boyxboy)

9. Waar is Alex?

Jules pov

De schooluren zijn eindelijk voorbij en dat betekent dat ik kan afspreken met Alex. Ik ben zo blij dat we terug samen zijn. Ik wil weten hoe het nu met hem gaat. Maar waar is hij?
"Heey Mila heb je Alex toevallig gezien? Ik had met hem afgesproken vandaag maar ik vind hem nergens", zeg ik. "Hij had normaal de 2 laatste uren met mij les maar hij was er niet. Ik dacht eerst dat hij te laat was maar 2 uur is toch wel wat lang", zegt Mila. "Dat is vreemd", zegt Jules. "Je moet je geen zorgen maken. Hij had waarschijnlijk te veel pijn en is naar huis gegaan", zegt Mila. Waarschijnlijk om me gerust te stellen. "Misschien heb je wel gelijk" Net wanneer Mila wil weg gaan, houd ik haar nog vlug tegen. Ik maak me te veel zorgen. "Ik wil eerst toch eens checken bij hem thuis of alles in orde is maar ik weet helemaal niet waar hij woont. Zou jij misschien..." Voor ik mijn zin kon af maken, knikte Mila dat het goed was. "Bedankt. Dat betekent veel voor me", zeg ik

*

We komen aan bij het huis van Alex. Het ziet me er een gezellig huisje uit. We bellen aan. Een mevrouw doet open. Dat is waarschijnlijk zijn moeder. "Sorry voor het storen mevrouw. Ik ben Jules en dit is Mila" "Ah jij bent dus Jules?", vraagt ze. Ik knik. Wat zou ze daar mee bedoelen. Zou Alex al over me verteld hebben? Maar dat is nu niet balangrijk. "Is Alex toevallig thuis", vraag ik. "Nee nog niet. Hij moest al thuis zijn maar is nog niet aangekomen. Ik dacht dat hij misschien even weg was met zijn vrienden. Er zou toch niks gebeurd zijn?" vraagt de mevrouw. Ik zie dat de vrouw onrustig word. "Eumh, ik heb hier net een smsje gekregen van Alex. Hij vraagt waar ik blijf", zeg ik. Ik leg haar uit dat we hadden afgesproken. De moeder werd al iets rustiger. "Dat is leuk om te horen. Veel plezier", zegt de mevrouw en ze sluit de deur.

"Oké dan zie ik je morgen. Maak er een leuke avond van!", zegt Mila. Ze knipoogde nog vlug naar me. "Mila wacht, zeg ik. "Dat was helemaal niet waar. Ik wou zijn moeder gewoon gerustellen", zeg ik. Mila stond met grote ogen naar me te luisteren. "Maar Jules, Alex moet ooit wel is thuis komen. Je kan toch niet zomaar liegen..." Dan komt er een traan uit mijn oog. Ik kijk weg om het te verbergen maar ik zie dat ze het gezien heeft. "Ga maar naar huis. We zien morgen wel verder", zeg ik kalm. Vanbinnen ben ik echt aan het stressen. Als er hem iets overkomt vergeef ik mij dat nooit. Er stromen als maar meer tranen over mijn wangen. Mijn gezicht is kletsnat. "Jules ga even zitten", zegt Mila en ze legt haar arm om mijn nek. "Het komt wel goed", zegt Mila. "Ik weet hoe je je voelt", zegt Mila en ze dacht aan wat er vorig jaar was gebeurd met Jonas. Maanden had ze Jonas moeten missen zonder dat ze wist waar hij was. Ze wist precies hoe het voelde om je geliefde te verliezen zonder dat je weet dat hij nog leeft. "Als er iets gebeurd met Alex dan vergeef ik dat mezelf nooit", zeg ik. "Dit is jouw schuld toch niet!", zegt Mila. "Sinds dat ik hier op school zit, gebeurd er vanalles met Alex. Eerst word hij gekwetst door mij, dan word hij ineen geslagen en nu nu ... wil ik zelf niet weten wat hij allemaal meemaakt", zeg ik en er stroomt weer een traan over mijn wang. Ik dacht dat mijn tranen nu wel op waren maar niet dus. "Alles komt door mij!", roep ik en nu barst ik in tranen uit. "Dat is helemaal niet waar. Sinds dat jij hier bent is Alex zo gelukkig. Hij is zo blij dat hij jou ontmoet heeft", zegt Mila. "Misschien is hij gewoon even naar de winkel ofzo. Je moet niet meteen het ergste denken", zegt Mila en ze geeft me een dikke knuffel. Het voelt goed om iemand te hebben die me steunt.

PING

Ik open mijn gsm. "Ik heb je gezegd dat je spijt ging krijgen", staat er.

WORD VERVOLGT!! Reacties zouden leuk zijn ;)