Ghost Rockers- Alex en Jules (boyxboy)

16. De dood zal ons nooit scheiden

Alex pov

Ik zit in de kelder tegen een muur. Het is nu 3 dagen later en ze hebben nog altijd Jules zijn lichaam niet teruggevonden. Ik kan nog altijd niet geloven dat hij echt weg is. Iedereen zegt dat ik er mij maar moet bij neer leggen. Dat ze hem nooit meer terug gaan vinden maar dat kan ik niet geloven. Ik voel nog altijd zijn aanwezigheid. Precies of hij hier nog ergens is. Ik weet dat het niet kan, maar toch voel ik het. Hij zou me nooit verlaten. Dat heeft hij trouwens zelf gezegd.. Of was dat voor mij gerust te stellen? Het liefst zou ik nu naar de plek gaan. Naar onze plek. Maar natuurlijk moet ik naar school. De laatste 3 dagen gingen moeilijk. De eerste dag moest ik naar het ziekenhuis en de politie. Ik moest alles uitleggen wat er gebeurd was. Over de ontvoering en de brand. Het ziekenhuis had mij goed verzorgt. Ik heb er niks aan overgehouden alleen maar een paar schrammen. De tweede, derde en vierde dag moest ik naar school. Iedereen weet van het ongeluk. Ik let niet meer op in de les en doe niet meer enthousiast mee. De leerkrachten begrijpen dat het voor mij nu een moeilijke periode is en dat ze me beter gerust laten. Ik heb tijd nodig. Al weet ik zeker dat ik Jules nooit ga kunnen loslaten. Misschien blijf ik wel voor heel mijn leven ongelukkig. Wat mij gelukkig maakte is er niet meer en daar kan ik zelf niks aan veranderen.

"Alex mag ik binnenkomen", hoor ik een stem zeggen. Ik kijk op. Het is Mila. Ze komt naast me zitten. "Gaat het al wat beter met je?", vraagt ze. "Ja het gaat goed", lieg ik. Het gaat echt slecht. Ik eet en slaap niet meer en hele dag moet ik huilen. Ik heb dikke wallen onder mijn ogen. Liefst zou ik gewoon de hele dag op mijn kamer willen zitten met niemand om heen. "Alex..." Ik negeer het en kijk weg. Als ze me zou aankijken zou ze merken dat er iets is. "Alex je moet niet liegen voor mij. Huilen kan soms helpen", zegt ze. Er rolt een traan over mijn wang. Ik veeg het vlug weg. Hopelijk heeft ze het niet gezien. Ik wil niet dat ze me zo ziet. Ik moet sterk blijven! Iedereen maakt zich zorgen over me. Het is lief maar ik wil nu echt liever alleen zijn. Enkele minuten is het stil.

"Hoe hadden jullie me eigenlijk gevonden?", vraag ik dan. "Jules..." Bij die naam breek ik vanbinnen. Er rolt weer een traan over mijn wang. "Jules was ongerust. Jullie hadden afgesproken maar hij vond jou nergens. Ik zei dat alles wel goed was maar hij was er niet gerust is. We gingen bij je thuis kijken maar daar was je niet. Hij kreeg een sms. Hij wist meteen dat het van Tom was. We zijn ingebroken in de school en hebben daar je gsm getraceerd. Er kwam iets op van; Naamsesteenweg 11. Niemand herkende de plaats behalve Jules. We zijn meteen naar je opzoek gegaan en de rest ken je wel..", zegt ze terwijl ze een hand op mijn schouder legt. Ik geef haar een knuffel uit dank. Ik kan niet geloven hoeveel mijn vrienden wel niet voor me gedaan hebben. Tom zei me dat Jules van me wegliep toen hij me kwam ontvoeren. Even geloofde ik het... Nu weet ik wel zeker dat het niet waar is! Waarschijnlijk is Tom me komen ontvoeren toen ik naar de andere les liep. Jules heeft er alles aan gedaan om mij te vinden. Hij heeft zich zelf opgeofferd voor me. Meerdere tranen beginnen over mijn wangen te stromen. Ik leg mijn hoofd tussen mijn benen. Ik had degene moeten zijn die stierf in het gebouw, niet hij!

Morgen is het Kerstmis. Meestal hoef ik geen cadeautjes. Maar dit jaar is er 1 ding dat ik heel graag wil. Ik wil Jules. Hij kon mij als niemand anders laten lachen en als ik verdriet had, troostte hij me zodat mijn zorgen daarna meteen verdwenen waren. Dit is geen leven zonder hem. Zonder hem ben ik maar half. Ik denk even na. Ik zal mijn leven niet opgeven. Ik zal doorgaan, al was het voor hem en niet voor mij. Ik weet dat hij dit wilt. Ik weet dat hij wil dat ik verder ga met mijn leven en van het leven geniet en dat zal ik proberen, voor hem. Van 1 ding ben ik wel zeker. Jules had gelijk. De dood zal ons nooit scheiden want ik zal eeuwig van hem blijven houden. Voor altijd.

Het zijn nu eigenlijk veel drama deeltjes. Sorry als jullie dat niet leuk vinden maar ik vind dat altijd leuk om te schrijven xx
Word vervolgt

(Dit is een korter deeltje. Ik vond het mooi om zo te eindigen dus heb ik het zo gelaten x)