Ghost Rockers- Alex en Jules (boyxboy)

18. Omdat ik van hem hou

Alex pov

"Dankje voor de steun Mila. Het was lief dat je luisterde. Ik moest dit aan iemand kwijt en ik ben blij dat jij het nu weet", zeg ik. "Dat is graag gedaan. Alles voor mijn vriend", zegt Mila terug. "Maar nu moeten we echt naar de les gaan want anders komen we nog te laat", zegt Mila. Samen stappen we naar het muzieklokaal. Daar zie ik Charlie en Jonas ook zitten. Hun wenkbrauw staat naar boven. Waarschijnlijk zien ze aan me dat ik gehuild heb. We gaan naast hun zitten met de hoop dat ze niks vragen.

Mila pov

Ik ben zo geschrokken. Ik had niet gedacht dat Alex echt zo diep zat. Hij mist Jules echt enorm veel. Hij is er kapot van. Ik ben bang dat hij in een depressie gaat raken. Het gaat echt niet goed met hem. De woorden van daarstraks deden me pijn. Nooit had ik iets gemerkt aan Alex. Ik dacht altijd dat hij en Jimmy degene van de groep waren die geen problemen hadden, maar Alex had het zo moeilijk. Ik zag al langer als vandaag dat Alex op jongens viel maar nooit heb ik gedacht dat Alex er zoveel vragen over had. Eindelijk had hij zijn liefde gevonden en nu is hij die kwijt. Ik begrijp nu echt hoe moeilijk het voor hem is.

Ik krijg een por in mijn buik. Ik schrik uit mijn gedachten. "Auw", zeg ik zacht. Ik kijk opzij en zie Charlie en Jonas me vragend aankijken. Ze willen waarschijnlijk weten wat er gebeurd is. Ze zien zelf wel dat Alex gehuild heeft. Ik schud "nee" met mijn hoofd om te laten merken dat het nu niet het moment is om het te vragen. Ik weet zelfs niet of ik het hun mag vertellen. Oké, je mag niks voor je vrienden achterhouden maar Alex vond het al zo moeilijk om het aan mij te vertellen dus ik ga het niet meteen aan iedereen doorvertellen. Als ze het echt willen weten, moeten ze het zelf maar aan Alex vragen. Jonas kijkt me nog altijd vragend aan. Waarom kunnen jongens zulke dingen niet zien? Of hij is gewoon bezorgd. Wat ik best wel lief vind. Ik kom dichter bij zijn wang en geef hem een zacht kusje. "Later", fluister ik nog vlug in zijn oor. Hij knikt. Ik zie hem blozen. Het is schattig als hij bloost om kleine dingetjes.

Alex pov

Ik zie dat Mila Jonas een kusje geeft. Ik ben blij voor haar dat zij Jonas heeft. Vroeger heeft ze veel problemen gehad en vorig jaar was ze hem een jaar kwijt. Toch heeft de liefde overwonnen. Ik ben blij voor hun.

"Jongens, meisjes even zwijgen allemaal", zegt de leerkracht. Ik heb totaal geen zin om me te concentreren. Mijn gedachten blijven maar bij 1 persoon.. "Ik wil dat jullie een opdracht maken over iemand die veel voor je betekent. Jullie maken een liedje. De examens komen eraan. Dit is mijn opdracht voor jullie muziekexamen. Jullie zingen vrijdag het liedje voor heel de school. Heel de klas moet dit doen", zegt de leerkracht. Ik slik hard en voel dat er ogen op me branden. Ik voel een hand op mijn schouder. "Alex, ik weet dat dit normaal niet mag, maar als het bij deze situatie toch te moeilijk voor je is, kan ik misschien is met Mevr. Van Der Donck gaan praten over dat jij deze opdracht niet moet maken", zegt de leerkracht. En hij geeft me een glimlach. Ik schud mijn hoofd. "Nee meneer, ik wil dat u mij behandelt zoals de andere. Het is en blijft moeilijk voor me maar ik zal die opdracht maken", zeg ik vastbesloten. Hij knikt.

Ik ga dat liedje zingen, voor Jules! Misschien hoort hij mij hier boven wel en dan weet hij hoeveel hij voor me betekent. Ik ga dit maken. Speciaal voor Jules omdat ik van hem hou.

*

Mila pov

Ik kom met mijn vrienden in de gang aan waar nog niet veel mensen zijn. Alex moest nog even iets bespreken met de leerkracht. "Wat was dat nou met Alex", vraagt Jonas. Ik zucht. Zou ik dit wel zeggen? "Hij zat diep in de knoop met zichzelf" is het enige wat ik kan zeggen. "Gaat het om Jules?", vraagt Jonas zacht. "Ook. Maar ook iets van al even geleden", zeg ik. Meer kan ik echt niet zeggen want dan verklap ik te veel. "Vertel", zeggen Jimmy en Charlie die gespannen meeluisteren. "Ik mag echt niks zeggen. Sorry", zeg ik. "We zijn toch je vrienden?", vraagt Charlie. "Juist daarom. Alex is ook een vriend van mij en ik weet niet of ik het mag doorvertellen", zeg ik. "We willen maar gewoon helpen hoor", zegt Jonas. "We zijn ook bezorgd om onze vriend. Ik zag wel dat hij gehuild had. Ik dacht dat het was door die toestand met Jules, maar nu zeg je dat er meer is. Ik maak me nu echt wel zorgen", zegt Jonas. Ik weet dat ze het goed bedoelen en ze hebben het recht om het te weten. Maar ik kan toch niet zomaar alles vertellen. Of wel?

Alex pov

Ik zie mijn vrienden discussiëren. Allemaal kijken ze naar Mila en willen ze antwoorden. Waarschijnlijk gaat het over mij. Mila word zenuwachtig en ik besluit om er naartoe te stappen. Ik zal hun mijn verhaal vertellen.

"Jongens als jullie vragen hebben over mij, kom het dan aan mij vragen. Niet aan Mila", zeg ik. "Sorry Alex we zijn gewoon bezorgd om je", zegt Jimmy zacht. "Dat weet ik wel en daarom zal ik het jullie vertellen", zeg ik. Allemaal gaan we zitten.

Ik vertel hun het verhaal over mijn twijfels en zorgen. Over dat ik mezelf niet normaal vond en het eerst niet kon accepteren dat ik op jongens val. Hoe ik me alleen voelde en wat er in me omging. Ook vertel ik over Jules. Dat al mijn twijfels verdwenen toen ik hem tegen kwam en dat ik altijd van hem zal houden. Dat ik hem echt kapot hard mis en dat ik gewoon niet kan geloven dat hij echt weg is. Over dat ik probeer sterk te blijven maar dat het maar niet lukt omdat ik Jules nodig heb. "Daarom schrijf ik het liedje. Voor hem", zeg ik als laatste. Ik leg mijn hoofd tussen mijn handen. Voor het eerst zijn er geen tranen. Het is moeilijk om ze tegen te houden. Maar je weet, ik moet sterk blijven. Charlie komt op me afgelopen en trekt me in een knuffel. Een glimlach verschijnt er op mijn gezicht. "Oh Alex dat is zo erg voor je. Het komt allemaal goed", zegt ze terwijl ze door mijn haar wrijft. Jonas legt zijn hand op mijn schouder. "Alex het is niet omdat je op jongens valt dat je we ook meteen anders gaan bekijken. Je zal altijd onze vriend blijven. Op welke geslacht je ook valt. Het belangrijkste is dat je gelukkig bent", zegt hij. Ik sta op en geef hem een knuffel. De steun van mijn vrienden doet me goed. Daarna geef ik Jimmy nog een knuffel. "Weetje Alex, ik weet zeker dat Jules nu aan je denkt. Hij zal altijd bij zijn. Misschien zie je hem niet. Maar diep in je hart zal hij altijd bij je blijven", zegt Jimmy. Een traan vormt er zich in mijn ogen. Mijn vrienden zijn zo lief voor mij. "Alex als er nog een keer is iets, kom dan naar ons. Wij zijn je vrienden We helpen je graag", zegt Mila. Mila heeft mij de laatste dagen veel gesteunt. Zij is samen met Jules naar mijn moeder gegaan om te vragen waar ik was. Zij heeft mijn gsm kunnen opsporen. Zij is kunnen inbreken in de school voor mij. Zij is samen met Jules in het gebouw gegaan en mij komen redden. Zij heeft me daarjuist getroost en naar me geluisterd. Zij heeft het allemaal gedaan. Daar ben ik haar heel dankbaar voor.

Dan gaat plots mijn telefoon. Ik kijk naar het scherm. Het is de politie. Wat hebben die nu nog te zeggen? Alles was toch al gezegd?

Ik weet het, dit deeltje is wat saaier. Sorry daarvoor.
Toch hoop ik dat jullie verder lezen xx Jullie reacties doet me veel plezier en het geeft me moed om verder te schrijven als ik bv geen inspiratie meer heb.
Bedankt 💗
Het volgend deeltje gaan jullie echt niet verwachten 😱😱