Ghost Rockers- Alex en Jules (boyxboy)

25. Het Trauma (Langer deeltje ;))

Alex pov

Ik kom aan op school. Gisteren was echt een leuke dag met Jules. Ik heb me goed geamuseerd maar nu moet ik weer terug naar school. Ik heb wel wat in te halen. Maar veel les ga ik niet meer zien want het zijn de laatste dagen. Volgende week zijn er nog een paar examens en daarna is het kerstvakantie. Ze hebben trouwens besloten dat Jules zijn examens nu niet moet doen. Hij moet ze later inhalen.

Gisterenavond heb ik nog met mijn moeder gepraat. Ze is blij voor me dat Jules terug is. "Liefde overwint dan toch alles. Koester hem maar goed! Hij is een goede jongen. Je hebt geluk met hem", zei ze. Ik vond het lief wat ze zei. Ze mag Jules en dat is leuk om te horen. Maar het was niet alleen daarover dat ze me wou spreken. Ze maakte haar ook zorgen over me omdat ik niet meer at. Ik at niet omdat ik verdrietig was. Jules was er niet meer en ik voelde mij gewoon te zwak om te eten. Ik had nergens meer zin in. Ook niet in eten. Jules is nu terug dus ze moet geen schrik hebben. Alles komt wel goed.

Het eerste uur heb ik acteren met Mila en Jonas. Het is mijn lievelingsvak dus ik heb er wel zin in. Jules heeft nu Wiskunde. Spijtig dat hij nu niet les met mij heeft.

Ik kijk rond. Ik zie Jules nog nergens. Ik zie mijn vrienden Mila, Charlie en Jonas aan de automaat staan. Jimmy is er nog niet. Ik besluit om eerst naar daar te gaan. "Heey", zeg ik. "Heey, was het leuk gisteren?", vraagt Mila. "Ja super! We zijn naar het park gegaan. Daar hebben we echt leuke dingen gedaan. Het was zo romantisch! Jules legde zijn hand op mijn hand en ik voelde weer te tinteling. Ik ben zo gelukkig met hem en..", ratel ik maar door. "Met een simpele 'ja' wist ik ook al genoeg hoor", lacht Mila. "Fijn dat je je terug goed in je vel voelt", zegt Jonas. Ik glimlach. "Ik heb de eerste les met jullie 2", zeg ik terwijl ik wijs naar Jonas en Mila. "De bel gaat binnen 2 minuten. Gaan we al?" "Jij die te vroeg wil gaan?", vraagt Jonas verbaasd. "Ik heb veel in te halen. Ik wil goed beginnen!", zeg ik. "Oké, kom we gaan", zegt Jonas. Jonas pakt Mila haar hand. "Oké let maar niet op mij hoor, ik red me wel..", zegt Charlie. Het klonk wel een beetje sarcastisch. "Sorry Charles, we zien je straks", zeg ik. Ze knikt. "Ga maar", zegt ze terwijl ze naar me glimlacht. Ik geef haar nog een knuffel en vertrek daarna samen met Jonas en Mila naar het lokaal.

Wanneer we aankomen in het lokaal gaat de bel. We zijn de eerste. "Alex jou moest ik hebben. Ik wou je nog feliciteren. Je hebt gisteren zo mooi gezongen! Ik zie ook dat je er al beter en vrolijker uitziet. Leuk dat je terug bent", zegt mevrouw Van Der Donck. "Bedankt", zeg ik. "Voor vandaag moeten jullie een rollenspel met 3 spelen. Ik ga er vanuit dat jullie met 3 gaan?", vraagt ze. We knikken alle 3. "Oké hier is jullie stuk"

Na het voorbereiden gaan wij 3 als eerste op. Ik moet op begin nog niks zeggen. Het is een romantisch stuk.
Mila en Jonas zijn aan het woord. Ik moet straks op. Nu kan ik gewoon rustig kijken naar Mila en Jonas, maar dan komen er wat vlekken voor m'n ogen. Ik voel me duizelig.

"Ik zal je mond maar houden want anders krijg je nog meer problemen! Wil je dit overleven of niet?!" Hij pakt mijn hoofd en slaat ermee tegen een steen. "Je doet me pijn!", snik ik. Hoeveel ik ook zeg. Het word als maar erger. Hij pakt een stok en slaat het tegen mijn gezicht. "Auw", roep ik. Maar elke keer als ik iets zeg of me los probeer te krijgen, slaat hij nog harder.

"Nee", fluister ik. Ik pak mijn hoofd vast."Ga uit mijn hoofd. Stop!!", roep ik. Het helpt niet. Het zelfde stukje blijft maar afspelen in mijn hoofd. Ik denk dat ik gek word. "Wat gebeurd er? Ga weg!!", roep ik. Ik krijg het benauwd. "Ga drinken halen", hoor ik. Het is hier zo warm. Ik wrijf in mijn ogen. De beelden moeten weg ! Het wordt me te veel en ik zak door mijn benen. Ik voel dat 2 armen me opvangen. Het is Mila. "Alex gaat het?", vraagt Mila. De vlekken verdwijnen en ik ben weer terug in de echte wereld. Ik zie allemaal bezorgde blikken voor me. Ik ga terug rechtstaan. "Bedankt Mila", zeg ik.