Ghost Rockers- Alex en Jules (boyxboy)

2. De ruzie

Alex pov

Zonder na te denken stap ik op Jules af. Ik ken hem nog maar net en ken hem dus nog niet zo goed maar ik weet niet wat ik heb. Als ik hem zie begint mijn hart harder te bonken. Ik denk dat ik nu echt iemand leuk vind.

"Heey Jules."

"Hoi Alex.", zeggen we tegen elkaar.

"Leuk om je te zien.", zeg ik.

Jules glimlacht. Ik had hem 2 minuten geleden eigenlijk ook al gezien maar het leek echt een eeuwigheid.

"Waarom ben je eigenlijk van school veranderd. Niet dat ik het erg vind.", zeg ik. Ik vind het juist super dat hij nu op het 'Dam' zit.

"Daar praat ik liever niet over.", zegt hij.

Meteen maak ik me zorgen over hem. "Waarom niet? Had je slechte punten? Vond je het daar niet leuk? Wou je soms..."

"Alex stop!!", roept Jules.

Iedereen in het danslokaal kijkt in de richting van mij en Jules. Plots is het helemaal stil! Jules kijkt rond. Hij kijkt me boos aan en daarna loopt hij weg. Wat ben ik toch stom. Ik verbrod het gewoon al meteen.

"Jules wacht!!", roep ik.

"Laat me.", zegt hij.

"Kunnen we even praten?", vraag ik.

Hij negeert me. Ik loop even door om hem in te halen en trek aan zijn arm. Hij draait zijn hoofd om. In zijn ogen zie ik kwaadheid. Maar niet alleen dat. Ik zie ook verdriet. Ik zou zo graag willen weten wat er is zodat ik hem kan helpen.

"Jules, ik wist niet dat het zo gevoelig lag.", zeg ik. "Ik had niet zo mogen doorvragen."

"Laat me gewoon a.u.b even gerust.", zegt Jules.

Meer kan ik niet doen en ik laat hem los. Hij loopt weg.

*

Het is middag en dat betekent dat het tijd is om te eten. Ik zie zijn vrienden lachen aan een tafel en besluit om erbij te gaan zitten.

"Hoe was het met Jules tijdens de dansles?", vraagt Mila.

Die vraag had ze beter niet gesteld. "Laat het gewoon.."

Mijn vrienden kijken elkaar vragend aan. Op dat moment komt Jules binnen. We kijken elkaar recht in de ogen aan. Ik zou zo graag willen weten wat hij nu denkt zodat ik hem kan helpen. We blijven elkaar aankijken. Allebei druk in onze gedachten. Als er nu brand zou geweest zijn, zouden we het allebei niet gemerkt hebben. Ik voel me hier zo rot over. Ik hoor een klap op tafel en schrik me dood.

"Waarvoor was dat nodig?", vraag ik.

"Voor je wakker te maken. We praten al de hele tijd tegen je.", zegt Charlie.

"Sorry ik moest even aan iema... aan iets denken.", zeg ik.

"Aan Jules zeker.", mompelt Jimmy. "Wat is dat nu tussen jou en Jules? Deze morgen was je nog zo blij."

"Het is niks."

"Dat is het wel. Ik weet niet wat er is maar als ik jou was zou ik gaan praten met hem. Je bent stapelgek op hem en je wil hem toch niet verliezen?", vraagt Mila. Er komt geen antwoord. "Alex hoor je me nog? Ik wil je gewoon maar helpen hoor."

Ik luister niet meer en ik heb alleen nog maar oog voor Jules. Ik zie hem aleen zitten aan een tafel. Ik sta op en loop naar de tafel van Jules.

"We moeten echt praten.", zeg ik.

"Ik heb niks meer tegen jou te zeggen!", antwoord Jules.

"Komaan geef me 1 minuut.", smeek ik.

Jules zucht. "Oké het is al goed."

Meteen gooi ik er alles uit. "Sorry sorry sorry. 1000x sorry! Ik had niet zo mogen doorvragen. Ik maakte me gewoon zorgen over je. Soms ben ik gewoon iets te nieuwsgierig. Ik wil je echt leren kennen en je lijkt me echt een leuke jongen.", zeg ik.

Jules begint te blozen. Het is zo schattig.

"Oké het is al goed. Ik begrijp wel dat je er vragen over hebt. Laten we straks afspreken. Ik zal het je vertellen...", zegt Jules.

Word vervolgt! Laat me weten wat je ervan vind...