Ghost Rockers- Alex en Jules (boyxboy)

11. Onze mooie momenten

Jules pov

"Jules je moet rustig blijven", zegt Mila. Hoe kan ik nu rustig blijven als Alex weg is door mijn schuld. "Ik ben gewoon ongerust. Jij kent Tom niet! Hij kan echt ver gaan. Ik ben bang dat er iets met hem gebeurd", zeg ik. "Morgen vertellen we het aan de rest en dan zien we wel", zegt Mila. Nog zo lang wachten. Ik moet Alex nu zien. "Ik weet het niet. Wat als we te laat zijn..." Bij die gedachten breek ik vanbinnen. Ik voel nog een traan in m'n ogen prikkelen. De traan stroomt over mijn wang. Ik denk aan de mooie momenten van Alex en ik;

Hij liep tegen me aan. Meteen was hij al aardig tegen me. Bij de eerste ontmoeting wist ik al dat hij speciaal was. Hij glimlachte naar me en hij had zo van die mooie kuiltjes. Ons eerste afspraakje was gewoon perfect. Daar kusten we voor het eerst. Het was de perfecte kus!! Ik krijg rillingen als ik er terug aandenk. Ik denk aan zijn mooie woorden;
"Ik hou van jou. Voor het eerst heb ik mijn ware gevonden en die ga ik niet zomaar laten gaan" Die woorden vergeet ik nooit.
Ik denk aan de plek. Het was onze plek. Daar heb ik hem voor het eerst gekust en daar maakte we onze ruzie terug goed en toen wist ik dat we voor altijd samen gingen blijven! Ik zag echt een toekomst met hem samen. Bij die plek zei hij ook iets mooi;
"Deze plek zal ons altijd samenhouden" en hij gaf me een knuffel"
Ik hoopte dat we daar nog vaak naartoe gingen gaan maar nu kan dat niet meer. Wat als we te laat zijn? Daar wil ik zelf niet aan denken. Ik kan niet leven zonder Alex. Er stromen als maar meer tranen over mijn wang.
Dan denk ik aan de minder goede momenten. We waren nog niet eens samen en we hadden al ruzie. Een stomme ruzie over Tom. Dan denk ik aan Alex zijn gebroken hart. Hij zag me bijna zoenend met Tom en dat ga ik mezelf nooit vergeven. Ik had hem zo gekwetst. Toen was het gedaan tussen ons. Daarna was hij in elkaar geslagen door Tom. Wie aan hem komt, komt aan mij! Niemand komt aan Alex want dan krijgen ze met mij te maken. Maar nu ben ik hem weer kwijt door Tom en deze keer is het misschien voor altijd... Al mijn tranen stromen over mijn wang. Ik barst helemaal uit. Ik kan het niet meer aan!! Al mijn emoties laat ik uit me komen. Toen ik er nog niet was had hij een perfect leven en nu sinds dat ik er ben, is zijn leven kapot. Ik hou zoveel van hem maar ik doe hem altijd pijn. Misschien ga ik hem nooit meer zien en dan heb ik hem nooit kunnen zeggen hoeveel ik van hem hou. Ik verlang zo naar hem. Ik wil hem kunnen knuffelen en zijn warmte kunnne voelen. Zonder hem kan ik niet leven!!

"Het spijt me", zegt Mila. "Jij kan er niks aandoen", zeg ik. "Ik zit hier te zeggen dat alles wel goed komt en dat we morgen verder gaan... maar in de plaats als die woorden zou ik nu beter iets doen. Je hebt zo een verdriet en ik zit hier maar te praten en te praten en daar heb je nu geen steun aan", zegt Mila. "Nee Mila je geeft me wel steun. Je bent met mij naar hier gekomen en dat is heel lief van je en die woorden van je doen me goed", zeg ik.

Mila pov

Ik zie dat Jules veel verdriet heeft. Het is zo erg om hem zo te zien! We kunnen niet wachten tot morgen!! Ik wil niet dat hij heel de avond moet leven met de angst om Alex te verliezen. "We gaan er nu iets aan doen", zeg ik. "Wat kunnen we doen? We weten niet waar hij is en met ons 2 raken we niet ver", zegt Jules. "Ik bel Jonas, Jimmy en Charlie wel dat ze naar de school moeten komen" "Dat is aardig van je maar we kunnen niet binnen. De schooluren zijn om", zegt Jules. "Je zal wel zien! Het belangrijkste is dat we Alex terugvinden!", zeg ik. "Kom je?", vraag ik. "Wacht Mila. Bedankt voor de hulp", zegt Jules. "Geen dank. Ik weet hoeveel Alex voor je betekent en hij is ook een vriend van mij die ik niet wil verliezen. We stoppen niet, voor we hem gevonden hebben"

Tom pov

Na een paar slagen ligt Alex eindelijk neer. Hij beweegt niet meer. Het is me eindelijk gelukt.....

WORD VERVOLGT!!!