Lost Sister // One Direction ✔

Chapter 4.

Pov Niall

Het is nu 2 dagen geleden dat Myra weggelopen is. Liam zit sins gisteren  opgesloten in zijn kamer. Ik zit ook altijd in me kamer ik kom er alleen uit voor te eten en praat ook niet meer tegen de andere jongens. Myra voelde aan als een zusje. Ik loop naar beneden om wat eten te pakken en zie dat er niks meer ligt. De andere jongens gaan vast wel naar de winkel straks. Ik loop naar boven naar Liam's kamer. Als ik bij Liam ben zie ik dat hij op zijn bed zit. Ik loop naar hem toe en trek hem in een knuffel. Gelijk beginnen we samen te huilen en tegelijk troosten we elkaar ook. Liam voelde altijd al als een broertje ik kan alles bij hem kwijt. Na even zo gezeten te hebben loop ik naar mijn eigen kamer en kijk ik even op me twitter. Ik zie alleen maar haat. Net wanneer ik me telefoon weg wil leggen, krijg ik een berichtje binnen.

(n= Niall , l= Lauren)

L: Niall, wil je alsjeblieft helpen ?

n: Hey wat is er en wie ben jij want ik ga der vanuit dat jij niet Myra bent.

l: Klopt ik ben Lauren, Myra kende ik toen we nog in het weeshuis zat.

N: Ohw, dat wist ik niet

L: Geeft niet maar wil je me alsjeblieft helpen ?

N: Ja hoor, maar waarmee ?

L: Myra zit in de kamer achter me al 2 dagen  ze is veilig maar, ze moet weer naar huis toe want ik merk dat ze jullie mist. Ik weet dat ze dat nooit zal toegeven maar, kan je alsjeblieft komen.

N: Ja graag zelfs, ik mist der zo erg. Waar woon je ?

L: Appelmoesstraat 3

N: Oke ik kom, ik neem Liam mee oke ?

L: Ja is goed zie je zo.

N: Tot zo

Ik kleed me gelijk om en loop daarna gelijk naar Liam's kamer. 'Liam kom Myra wilt ons weer zien want ze mist ons.'' Gelijk springt van zijn bed af en pakt zijn kleren. 'Niall wil je ff weggaan ik kom zo wel naar beneden. Ik loop naar beneden en trek me schoenen aan en pakt de sleutels. Ik zie dat Liam al klaar staat. We lopen naar de auto toe, en ik rij. Na ongeveer 10 minuten zijn we bij Lauren haar huis. We stappen uit en lopen naar de voordeur en Liam belt aan. Even gewacht te hebben doet Lauren de deur open. 'Hey Niall en Liam, kom binnen.' We knikken en lopen naar binnen. 'Lauren, waar is Myra dan ?' vraagt Liam. 'Die is boven, loop maar mee.' Als we boven aangekomen zijn zie ik dat Myra der niet is. 'Myra waar ben je, ik ben het Lauren.' Ik zie dat Lauren ook een beetje in paniek begint te raken net zoals Liam en Mij. 'Myra, waar ben je alsjeblieft.' Na het hele huis doorzocht te hebben en de tuin, hebben we Myra niet gevonden. Ik probeer mijn tranen in te houden, maar het lukt niet. Gelijk trekt Liam mij in een knuffel. 'Lauren, als je Myra ziet bel ons gelijk.' zegt Liam. 'Dat zal ik doen Liam.' Lauren geeft mij en Liam nog een knuffel. 'Lauren, wij gaan dan weer doei.' zeg ik. Ik krijg nog een doei terug en loop veder naar de auto. Als ik bij de auto ben zit Liam al te wachten. Ik stap in en rij naar huis. Thuis aangekomen kleed ik me gelijk om in een wit t-shirt en joggingbroek. En ga gelijk weer in mij bed liggen. Dit keer heb ik een voorraad eten gepakt, en de deur opslot gedaan. Na een paar films gekeken te hebben, ben ik in slaap gevallen.

Pov Myra

Ik zit hier nu al 2 dagen bij Lauren. De jongens hebben me nog wel paar keer gebeld. Lauren heeft nu mijn telefoon. Ik zit net een film te kijken als ik de deurbel hoor. Ik kijk snel uit het raam wie het is. En zoals ik niet verwacht had zijn het Niall en Liam. Snel pak ik mijn spullen en loop ik naar het balkon en als hun binnen zijn klim ik via het balkon naar beneden en ren ik weg. Ik loop door ergens door het park. Net wanneer ik wil gaan zitten zie ik Harry daar lopen. Gelijk ren ik weg en verstop ik me ergens in het park. Ik zie dat Harry hier heen komt en gelijk ren ik weg. Als ik achter me kijk zie ik dat hij mij volgt. Ik ren ergens in de stad. Net wanneer ik de hoek om ben zie ik een steegje en ga ik daar in en verstop ik me achter een container. Ik zie dat Harry door rent, ik zucht opgelucht. 'Hey lekkerding, kom is hier.' Ik draai me om en zie dat daar een jongen staan van ongeveer 20 jaar. 'Ga weg' roep ik. Hij komt dichterbij. En ik loop zo ver ik kan naar achter, maar bots al snel tegen de muur aan. Hij begint me te zoennen. Ik probeer hem van me af te duwen, maar het lukt niet, Nu pakt hij mijn polsen en drukt ze tegen de muur aan. Ik begin hem te schoppen en gelijk laat die los, ik ren meteen weg. Ik ren naar de winkel want ik begin honger te krijgen. Ik wil naar de snoep lopen maar dan zie ik iemand die ik nooit meer wouw zien.

----

Heeeey,

Was einde niet spannend ? Okay nee eigenlijk niet. Ik heb zoals altijd niet iets bijzonders te zeggen.

XMe