Expect The Unexpected (Tagalog Fanfiction)

Chapter 45

Chapter 45: Troubles

Kate

*ring ring*

"Hello?"

"Uy! Kate! Kailangan ka dito ni Ma'am Grande!" Bakit?!

Oo nga pala! May meeting pala kami! Letsugas naman o!

Dali-dali akong kumilos at nagbihis. Wala na si Louis dito, pumunta na ulit siya sa London. Ang yaman no! Syempre1 Si Louis William Tomlinson yan ng One Direction e! Hindi parin ako maka get over dun sa.....kiss niya! Ano bayan! Lumabas na ako ng dorm at sumakay agad ako sa kotse ko. Bakit ba kasi nalimutan ko pa yung meeting nayun e! Letsugas naman! 

*beep beep*

Bakit traffic pa ngayon ha? Kitang kailangan ko nang pumunta dun e! Hindi ko naman pwedeng iwan yung kotse dito. Aga-aga traffic! Totoo?! May bumagsak bang eroplano sa gitna ng daan? May nahulog bang gwaping alien? Dumating ba si Kim Ki Bum dito? Kung dumating talaga siya.....nako! lalabas ako ng kotse tapos yayakapin ko siya! Pero hindi na pwede syempre no! May Louis Tomlinson nako e! Nagpatugtog nalang ako nang kanta dito sa kotse.

[Now Playing: Sorry Sorry by Super Junior]

Ay nako! Ang gagwapo nang boses kahit na.............................hindi ko maintindihan! Eh sila lang naman mapaparelax sakin e! Ipipikit ko na nga lang yung mata ko...

*beep beep*

"Oy! Umandar kana nga!"

"Oy! Puking ina mo! beastmode ako!"

"Oy manang! paandarin mo na nga yang kotse mo!"

*tock tock*

"Ma'am, wala na pong traffic." pagtingin ko sa bintana, nakita ko si Manong Office. Binaba ko kaagad yung bintana ko.

"Ano po yun?" hala! baka pagbayarin ako nito ni Manong!

"Wala na pong traffic. At huwag po kayong mag-alala, hindi ko po kayo pagbabayarin. Sige po ingat!" sabi niya at sumaludo pa sakin. Ginawa ko nalang din kung ano yung ginawa niya tapos umalis nako. Lagot ako nito kay Ma'am! Nakakurat nama o!

Umaakyat ako kaagad sa building at pagbukas ko nang room.......

Wala na.

Tapos na yung pangarap ko

Wala na lahat

Pinatitinginan lang nila ako pati sila Stella at Sasa. Tumingin ako kay Ma'am Grande halatang galit na galit siya sakin. Bago pa man ako makalapit, inunahan na niya ako ng kamay niya.

"Don't you ever try to apologize." sabay tingin niya sakin. Nakakatakot si Ma'am grabe!

"Ilang meeting na! Ilang meeting nalelate ka, ilang meeting na...na napalpak mo. Alam mo Kate,hindi ka bagay sa mga ganto e. Bagay ka dun, bagay ka dun sa Baguio. Hindi ko nga alam kung bakit ka nagustuhan ng boyfriend mo e! Hindi ko nga alam kung bakit ka pinag-aral ng boyfriend mo. Wala akong nakitang improvement sayo. Dala parin bayan nang pagkamatay ni Louise?....."

Sa puntong yun, hindi ko mapigilang magalit. Bakit kailangan pa niyang banggitin si Louise, ha? Pati ba kay Louise may galit siya?

"Ma'am hindi nyo naman po kailangang sabihin yung mga gantong bagay sakin. Kung gusto niyo pong mapaalis ako dito, the go! Hindi ko naman po kayo pinipilit na panatilihin niyo ako dito e. Oo nga po, nagtrabaho ako sa bundok pero hindi niyo po kailangang ipamuka sakin yun. Kung napapalpak ko na po yung mga meetings nyo, eh bakit hindi niyo po ako paalisin dito para wala nang sakit sa ulo niyo. Ang laki nga nang pagpapasalamat ko sainyo Ma'am e, kasi unti-unti ko nang naaabot yung pangarap namin e. Kaso di ko magawa nang wala yung kaibigan ko. If i'm just a disappointment to you........"

Tumalikod ako at nagsalita ako ulit.

"Then, i quit this school" at lumabas nako ng room. Tumakbo ako palabas nang school at sumakay agad ako nang kotse. 

Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Nandito ako sa sementeryo ulit. Sa puntod ni Louise. Naka-upo lang ako dun habang tinitignan yung  puntod ni Louise. Naisipan kong tawagan si Louis.

Louis

"We have nothing to discuss about Eleanor. We're over." before i make a step, she grabbed my hand and she kiss me. To be honest, i miss this kiss. She's my first love ever. I don't know why she broke up with me. I pulled from the kiss and she's crying. Crying?

"Louis, i have to tell you something." she said and she looked at her shoes.

"What is it?"

"I have a cancer."

"What?! You're kidding me, right?" she shooked her head and she cried again.

"No,it's true."i grabbed her face and i wiped the tears that is falling from her eyes. I don't want to see her crying.

"You have to be confine in the hospital."

"No, there's no use. I'm going to die anytime and anywhere."

"Don't say that Eleanor! You can fight your cancer!" she shooked her head and she ran away.

"AAAAAAHHHHH!" i shouted. I don't want her to die. I know this is a lot to take in but i have to accept. I have to be with her.

*ring ring*

"Hello?" 

"Hello, Louis?" Kate is crying?

"Is there a problem? why are you're crying?" what happened to her?

"Ma'am Grande......I quit my school." WHAT?!

"Why?! Kate! You need an education! You can't just quit your school! NO! you are not going to stop your education!"

"But....(she laughs) Ma'am Grande said that i'm just a disappointment to her and I'm fit in the Baguio."

"That is not true! Don't believe at her Kate! She's a liar!"

"Louis, i can't do this."

*crash!*

A/N: HOMAGAD! ANYARE!?