Mist En Regen | Spin Off Huiswaarts

Proloog

Proloog (door x_michellex ):

Aan de hand van Viktor liep de kleine 6 jarige Milou het schoolplein af. Ze keek even achter zich en zag Ruben naar haar zwaaien. Giechelend zwaaide ze terug wat niet onopgemerkt bleef door Viktor.

"Naar wie zwaai je lieverd?"

"Niemand"

Viktor keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan waarna hij haar optilde. Een kleine gil verliet Milou haar mond. "Vertel maar"

Milou hield haar mond gesloten en keek glimlachend haar vader aan. Viktor, die persé een antwoord wou hebben, begon maar met kietelen. Wetend dat Milou daar niet tegen kon en dan vanzelf wel zou zeggen wie het was.

"Papaaaaaa. Stooopppp" schaterde Milou.

"Zeg maar, wie is het?" Lachte Viktor, ondertussen bleef hij door kietelen.

"Ruben"

"En is Milou een beetje verliefd?"

Milou schudde wild haar hoofd en sloeg haar kleine armpjes om Viktor zijn nek.

"Dan is het goed" tevreden drukte hij een kus op Milou haar haren. Hij had vanochtend zo zijn best gedaan om twee staartjes te maken, maar daar was nu niks meer van over. Met haar bruine haren leek ze sprekend op Rachel. De liefde van zijn leven.

"Jij bent papa's vriendin toch?"

Milou knikte afwezig en speelde wat met het koortje van zijn jas.

"Papa?"

"Ja meisje?" 

"Kussen is toch vies?"

Viktor lachte even "heel vies, behalve met jou. Maar wacht maar tot je een jaar of zestien bent, dan vind je het niet meer vies"

"Echt wel"

"Daar hou ik je aan" glimlachte hij, maar wel als een boer met kiespijn. Wetend dat hij op een dag Milou moest delen met een andere jongen of man.

"Gaan we straks weer naar mama?"

"Ja, vind je dat goed?"

"Ik heb een tekening voor haar gemaakt"

"Dat is lief" glimlachte hij zwakjes.

"We gaan ook Moederdag cadeautjes maken, die kan ik dan ook aan mama geven toch?"

"Tuurlijk"

"Joost zei van niet, maar Ruben kwam me helpen" zei Milou nog steeds afwezig, spelend met het koortje van Viktor zijn jas. Al vanaf het begin praatte Viktor veel over Rachel, hoe moeilijk hij het ook vond. Milou moest weten waar haar moeder was en waarom ze haar niet zag, zo vond Viktor.

"Daar moet je niet naar luisteren, dat weet je toch?"

Milou knikte en legde haar hoofd op zijn schouder. Moederdag, de verjaardag van Rachel en Milou, kerst en oud en nieuw waren één van de moeilijkste dagen van het jaar. Gelukkig pakte Milou het meestal best goed op, ze wist ook niet veel beter. Milou was nog maar drie toen Rachel de wereld verruilde voor een plekje in de hemel. Nu straalde ze elke nacht als een sterretje aan de hemel.

Viktor probeerde altijd zoveel mogelijk alleen te doen, maar af en toe gebeurde het wel eens dat Viktor onverwachts ergens heen moest. Davy en zijn vrouw Amber stonden dan altijd voor hem klaar om Milou op te vangen. Ondanks zijn carrière als voetballer verdiende Viktor graag iets erbij. Zodat hij Milou alles kon geven wat nodig was en hij zonder zorgen van zijn meisje kon genieten. Davy en Amber hadden zelf ook een zoon die drie jaar ouder was dan Milou en een dochter die een paar maanden verschilde met Milou. Zo konden ze ook altijd komen als Davy en Amber ergens naartoe moesten.

Viktor had altijd getwijfeld om terug te keren naar Denemarken waar zijn hele familie woonde. Helemaal na het overlijden van Rachel snakte hij naar zijn familie en vrienden in Denemarken, maar hij dacht dat het beter zou zijn voor Milou. Zij kon immers alleen Nederlands, de tijd om haar Deens te leren had hij niet. Hij moest steeds meer voor Rachel zorgen en Milou had zo ook de nodige zorg als 3 jarige.

"Gaan we iets lekkers eten vanavond?"

Viktor werd uit zijn gedachten gehaald door Milou die aan zijn jasje trok.

"Ik had pasta in gedachten. Of wil je iets anders eten?"

"Pannenkoeken"

"Dan moeten we even langs de supermarkt. Dan eten we morgen pasta, goed?"

Milou knikte enthousiast, een grote glimlach verscheen op haar gezichtje. En Viktor? Die deed bijna alles voor die ene glimlach.