Mist En Regen | Spin Off Huiswaarts

19

Hoofdstuk 19 (door Wendy):

Zijn kaaklijn, zijn zachte uitdrukking, zijn brede schouders, de manier waarop hij voor zich uit kon staren zonder iets in het vizier te hebben: ik vind het heerlijk hoe hij voor haar zit. We hadden geen woorden nodig en dat zoek ik. Ik huiver erna - ik wil het.

Het broodje gezond voor me had ik geen aandacht voor. Ik had geen honger gehad toen ik het bestelde, maar had toch wat voor de sier besteld.

Volgende week zou de eerste week beginnen. Eerst bij mij thuis, de keer erop bij hem.

Ik zou bijna zeker de belofte aan mijn moeder moeten breken en dat doet me zeer. Misschien kan ik hem meenemen, maar het was is zo intiem dat ik het bijna niet durf.

Normaal kijk ik altijd om me heen als ik op een terras zit. Ik hou ervan om mensen te spotten. Verhalen verzinnen bij de zware groeven in hun gezicht. Wat zouden ze hebben meegemaakt, vraag ik mezelf dan af.

Nu kijk ik naar voren. Mijn handen heb ik in elkaar gevouwen. Aandachtig zit ik te staren.

Ik zou me druk kunnen maken om andere dingen, zoals dat we de opdracht helemaal niet aan het doen zijn en er leraren lopen, maar ik kan me er bijna geen zorgen over maken. Het blaadje zit onaangeroerd in mijn tas.

Hij had me gevraagd of ik geen honger had, waarop ik alleen mijn hoofd schudde. Hij had zijn arm over de glazen heen gestoken en het bord aan zijn kant neer gezet. Het broodje had hij opengeslagen, waarna hij de ham eraf haalde en schaterend zei dat hij een hekel heeft aan ham.

Gulzig zie ik hem genieten van het broodje. Waar laat je het allemaal, vraag ik, lachend. Hij antwoordt terug dat hij een grote vent is, mede omdat hij plaats moet hebben voor z'n grote hart.

Lieve schat, echt waar.

Toch probeer ik de neiging te onderdrukken om iets voor en te gaan voelen. Ik hou niet van vriendjes: ik wordt alleen al bang van het idee. Ik zou zoveel angsten onder ogen moeten zien en ik weet niet of ik dat aankan.

Ik draai m'n hoofd om als er iemand naast mijn tafeltje staat met goedkope simkaarten in zijn hand. Hij roept dat hij spontaan verliefd op mij is geworden. Onzin, hij wil alleen iets verkopen natuurlijk.

Ezra roept terug dat hij weg moet gaan en dat ik al bezet ben. De kerel kijkt hem en draait zich om.

-

Het is weer zoals eerder tussen mij en mijn vader. Hij laat het onderwerp "Pernille" rusten in de hoop dat hij tussen ons ook de rust kan bewaren.

Ik hoop dat het in ieder geval zo blijft tot na Ezra's bezoek. Voor hem moet het ook leuk zijn: niet alleen de constante strijd tussen vader en dochter.

Er staat spaghetti op tafel en heel eerlijk gezegd heb ik nog steeds geen grote honger. Al dagen lang niet.

Mijn vader wrijft eens over mijn wang heen en voelt aan mijn hoofd om te kijken of ik verhoging heb, maar ik heb nergens last van.

We praten wat over de komst van Ezra volgende week, maar veel verder dan dat komen we niet. Ik zou niet weten waarover ik moet praten.

Ik ben liever stil op het moment. Vooral bij één persoon, alleen weet hij dat niet.

Nee, nee, ik ben niet verliefd! Ik voel me alleen heel goed bij hem. Kan dat ook?! Ik hoop het, want anders heb ik heb weer eens volledig verpest.