Mist En Regen | Spin Off Huiswaarts

21

Hoofdstuk 21 (door Wendy):

'Je bent echt vreselijk,' lachte Milou, terwijl ze Ezra een duw tegen zijn schouders gaf. 'Jou laat ik dus echt nóóit meer koken!'

'Hè! Jij wilde dat ik pasta zou maken.'

'Een normaal persoon leest toch op de verpakking hoe lang je zoiets moet koken!?'

'Ik niet dus,' lachte hij, waardoor ook Milou keihard in de lach schoot. 'Zullen we dan maar iets bestellen?'

Milou zuchtte even uit en liet zich op een stoel in de eetkamer vallen. 'Wat zou je willen hebben dan?'

'Ik lus alles,' zei hij groot. 'Kies jij maar wat je lekker vindt. Dan bestel ik het wel.'

Ze dacht even na over wat ze graag zou wilde eten, tot haar gezicht oplichtte. Ezra ving het direct op en keek haar betekenisvol aan.

'Waar denk jij aan?'

'Sushi?,' vroeg ze voorzichtig. 'Of vind je dat niet lekker?'

'Jouw keuze dame. Ik heb het eten verkloot.'

'Maar ik vraag jou wat je wilt,' zei ze geërgerd.

'Ik zeg toch dat het goed is, of niet soms?,' draaide Ezra met z'n ogen. 'Ik ga wel even bestellen.'

-

Met sushi op haar schoot, Ezra naast haar en een goede film op genoot Milou. Dit was een fijne avond. Zeker nu haar vader een avondje bij Davy was.

The Call stond op. Ezra had hem uitgezocht, nadat Milou hem had verteld dat ze er geen moeite mee had om een horrorfilm te kijken. Ze kroop onder de deken nadat ze de gordijnen op haar kamer had dichtgedaan. Buiten was het al donker, dus veel nut had het niet.

Ze zat te kloten met de sushi stokjes onder toeziend oog van Ezra, die haar zachtjes zat uit te lachen. 'Klootzak,' vloekte ze.

'Wat kun jij ook weer lief zijn,' schudde Ezra zijn hoofd, die zijn ogen weer richte op de iPad, die op zijn schoot stond.

Ze at rustig door, tot ze het laatste stukje sushi in haar vizier zag. Het volle gevoel was al veel eerder toegeslagen, maar ze wilde dooreten. Zo vaak at ze het niet, dus juist nu wilde ze er nog meer van genieten.

Ezra pakte het bord van haar schoot en stond op uit bed. Hij verdween de kamer uit en Milou snapte dat hij naar beneden was gelopen om de borden weg te brengen. Ze nam er gulzig gebruik van en pakte haar pyjama. Toen Ezra weer binnenkwam merkte ze dat hij hetzelfde had gedaan.

Ze kroop weer in bed en probeerde de kussens zo lekker mogelijk te leggen, alleen lukte het niet zoals ze het wilde. Lag ze lekker, kon ze het niet zien. Daarom opende Ezra zijn armen, zodat ze daar in kon liggen. Er ontstond een rood kleurtje op haar wangen die ook Ezra opviel.

'No worries. Je moet alleen wel lekker liggen.'

Wat hij zei stelde Milou gerust, dus kon ze gaan liggen. De film werd wat spannender en dan iemand bij je hebben was geen overbodige luxe. Ze kon goed tegen horror, daar niet van.

Het voelde niet onprettig om bij hem te liggen. Zijn borst bewoog ritmisch op en neer en zijn hartslag klopte rustig. Langzaam voelde ze hoe zijn gespierde arm zich wat strakker om haar heen sloot en zijn vingertoppen over haar armen heen streelde. Er vormde zich kippenvel over haar hele lichaam.

Ze sloot haar ogen en genoot optimaal van wat hij deed. Het was fijn. Méér dan fijn. Het duurde even voordat ze doorhad dat ze wegzakte, al liet ze zich volledig over aan het gevoel. Waarschijnlijk zou ze heerlijk slapen.

-

Viktor sloot de deur achter zich, hing zijn jas op en schopte zijn schoenen op het schoenenrek. Het was lastig voor hem dat er nu een hele week een andere jongen was. Hij hield hem stevig in de gaten.

De tussendeur ging open en het eerst wat hem opviel was de rommelige keuken. Aangeplakte pasta, lege borden en glazen. Hij besloot naar boven te lopen om te kijken of Milou al in bed zou liggen.

Hij sloop de trap op, liep een stuk over de overloop en zag dat de logeerkamer van Ezra open was. Het was niet de bedoeling dat ze samen zouden slapen, al kon hij het misschien niet tegengaan. Zijn meisje werd groot.

Zo zachtjes mogelijk duwde hij de klink omlaag en duwde de deur open. Ze lagen samen in bed, te slapen wel te verstaan. Milou lag dicht tegen hem aan en Ezra zijn hoofd leunde op die van haar. Het benam Viktor even van zijn adem, al wist hij ook wel dat er verder niks was gebeurd.

De deur sloot hij weer, waarna hij zijn eigen kamer opzocht. Hij deed de deur achter zich dicht en liep naar het raam. Het was donker buiten en de sterren verlichte de hemel. Zijn ster was daar.

'Wat moet ik nou Rachel?,' zuchtte Viktor. 'Ik weet het niet meer. Ik doe alles fout. Milou wil echt niks afweten van Pernille. Moet ik het afkappen? Of wil je dat ik doorga? Het is zo moeilijk. Ik heb je zo nodig,' zei hij, terwijl zijn stem langzaam in duizenden stukjes brak en zijn ogen begonnen te tranen. 'Ik hou zoveel van je. Ik zou willen dat jij vanavond naast mij in bed zou liggen.'