Mist En Regen | Spin Off Huiswaarts

40

Dinsdag komt de epiloog, en dan is mist&regen alweer voorbij! Maar wees niet getreurd: er komt een vervolg. Ook daar komt dinsdag meer over!

Oh ja, de epiloog gaat niet iedereen leuk vinden...;)

Hoofdstuk 40 (door x_michellex ):

Een minuut geleden was de bel van huize Fischer al gegaan. Milou was ergens wel benieuwd wie het was dus stond ze op uit haar bed en liep naar de trap. Ergens in de verte hoorde ze haar vader praten, maar iemand anders hoorde ze niet. Met een zucht liep ze dan toch voorzichtig de trap af om bij de deur te gaan luisteren.

"Je laat een meisje toch niet alleen over straat lopen?"

"Ik wist niet dat ze wegging. Ze was met Willemijn aan het praten toen ik haar voor het laatst zag. Als ik haar had zien weggaan was ik wel achter haar aangegaan. Geloof me." Milou haar hart maakte een sprongetje toen ze hoorde dat het Ezra was.

"Misschien is het beter dat je gaat" zuchtte Viktor.

"Mag ik Milou niet zien?"

"Ze -eh is niet thuis."

"Dan kom ik een andere keer wel terug." Ezra klonk teleurgesteld.

"Ik zou zeggen dat je geweest bent. Als ze wilt komt ze vanzelf wel naar je toe. Laat haar tot die tijd maar met rust."

"Oké" klonk het zacht.

"Ik zou je wel even uitlaten."

"Ik kom er zelf wel uit. Dag Viktor, wilt u alstublieft de groetjes aan Milou doen? En zeggen dat ik van haar hou?"

"Ik zou haar de groetjes van je doen."

Milou liep zo snel mogelijk weer een stukje de trap op en verschuilde zich achter een jas zodat Ezra haar niet meteen zou zien als hij de deur zou openen.

Met een teleurgestelde blik liep hij de gang in. Hij keek richting de trap en achter zich naar de deur waar hij Viktor had achtergelaten. Milou was benieuwd wat hij zou doen. Stiekem naar haar toegaan. Of haar hier achterlaten met de kans dat Viktor zou zeggen dat Ezra hier niet geweest was.

Ezra opende de voordeur. Een gevoel van teleurstelling betrad Milou haar lichaam. Maar gelijk daarna gooide hij de deur dicht en liep voorzichtig de trap op. Een grote glimlach kwam tevoorschijn op Milou haar gezicht. Ze wachtte tot Ezra boven was en liep daarna zelf de trap op.

Ezra zag ze voor een aantal foto's staan die in haar kamer hingen. Ze glimlachte en ging stilletjes in de deuropening staan.

"Wat doe jij hier? Milou is er niet" imiteerde Milou Pernille.

Verschrikt keek Ezra om, maar glimlachte toen hij Milou zag staan. "Je liet me schrikken gek" glimlachte hij. Snel liep hij naar haar toe en nam haar in zijn armen.

"Ik maakte me zo zorgen om je. Waarom zei je niet tegen mij dat je ging?"

"Ik wou je verjaardag niet verpesten."

"Deed Willemijn weer kut?"

Milou knikte en trok Ezra op het bed. Zelf plofte ze ernaast.

"Je vader heeft het me verteld" begon Ezra voorzichtig. "Is alles een beetje oké?"

"Jawel" knikte Milou. "De concealer doet z'n werk om dat blauwe oog te verbergen."

"Het spijt me zo" begon Ezra en drukte Milou weer kort tegen zich aan.

"Het is niet jouw schuld. Ik ben zelf weer weggelopen. Zoals ik dat altijd doe."

Ezra glimlachte voorzichtig. Maar trok weer een ernstig gezicht. "Is je vader boos op me? Hij wou duidelijk niet dat ik je zag."

"Dat trekt wel weer bij denk ik. Hij reageert zijn woede gewoon op jou af."

"Dat die zieke gast je dit aandeed?"

"Ook. Pernille zei dat het m'n eigen schuld was. Dat ik maar niet alleen in Amsterdam moet lopen als het donker is en dat ik hiervan zou leren. In de hoop dat ik de volgende keer wel twee keer nadenk voordat ik weer wegloop."

"Wat een bitch."

"Uhu, het ergste is nog dat ze moeder wordt."

"Arm kind, ik heb nu al met hem of haar te doen."

"Anders ik wel" zuchtte Milou en nestelde zich in zijn armen.