My Sweet Revenge

End

Aelly Pov

"No.. no.."

"NO!"

Hingal na hingal akong napabangon. Agh shit. Ang sakit ng likod ko. Nakatulog na pala ako sa gilid ng hospital bed ni Xenon.

Panaginip.. panaginip lang iyon. Isang masamang panaginip. Thank God.

"Are you.. okay?"
Who's that?
●︿●

"Xenon!"

"Hm? Wa..ter"

"Wait.. God... wait"
Kumuha ako ng tubig. Nanginginig pa ang mga kamay ko.
I can't believe it.

Thank God. Thank God.

Pinaupo ko muna siya bago pinainom ng tubig.
Nanunuyo ang labi niya pati ang boses niya. Malamang Aelly! Ilang weeks yan nakahilatay sa higaan.

"Where are they?" Agad niyang tanong.
Binalik ko ang baso sa sidetable.

"Umuwi muna. Bukas pa sila babalik" sabi ko saka ulit lumapit sa kanya.
"Ayos ka lang ba? May masakit ba sayo? May gusto ka pa bang hingin?"

"Nah. Go out. Gusto kong mapag isa."

"Bakit? May masakit ba sayo?"

"Nothing. I just want to take a rest" sabi niya saka muling humiga.

At dahil makulit ako ay sinundot sundot ko ang tagiliran niya.
"Oi. Hindi na ba masakit ang tama ng bala sa likod mo? Nag alala ako sa iyo. Ilang araw ka ring hindi nagising noh. Magsstart na ang class next week."
Sabi ko pero nanatili siyang nakapikit.
"Xenon. Kababata pala kita dati bago pa man dumating si Basti. Naalala ko na umalis ka kasi lilipat kayo ng bahay. Grabeng iyak mo nun. Tapos may iniwan ka pang kwintas sa akin. Kaso hindi ko na maalala kung saan ko yun naitabi. The funny thing is bago ko lang naalala eto lahat nung to the rescue na ako. Sana kahit iyon man lang ay maalala mo. Best moments natin iyon eh. Tapos dumating na ang highschool at college life. Hindi ko alam na ang iniistalk ko kababata ko pala tapos.." natahimik ako bigla. Nag-flashback na naman ang kahayupan nila sa akin. Masakit sobra. Lalo na si Xenon at Daime pa ang namuno ng lahat.

"Then? Kami ang namuno?" He stated coldly. Wait.. what?

"Wh-what?"

"You want me to fall inlove with you to have your revenge right? So what's your next step? I've fallen inlove but hell sana pala forever na lang itong amnesia na ito. So that I can no longer reminisce all the bad memories. Cause.. Fvck. I just want to have good memories with you"
Natulala ako. I can't even say a word. Nakaharap na siya sa akin ngayon hawak ang kanan kong pisngi.

Napuno ng katahimikan ang kwarto. Tulala akong nakatitig sa kanya. He is crying.

"Please. Damn. Aelly I am sorry. So sorry for everything. I was an asshole back then. I really am inlove with you. Please forget all the bad memories. Let's just create another good one. I want to be with you and I know, I can feel it that you love me too."

Sa pagkakataong ito ay naluha na ako. Nagsosorry ba siya? Biglang gumaan ang pakiramdam ko. Naaalala na niya?
Paano?
Ito na siguro ang oras na malaman niya lahat ng sakit.
*sob*

"Akala mo ba. Madaling makalimutan lahat ng iyon? *sob* P*ta Xenon. Isang taon ko to kinimkim. Ang bigat bigat. Lahat ng iyon ay naging bahagi na ng pagkatao ko. You can't erase that *sob* Palibhasa kasi hindi niyo alam ang ganitong pakiramdam. Oo tama ka, mahal kita. Mahal na mahal na mahal na mahal kita, sobra. Kahit anong pigil ko sa sarili ko, kahit anong galit ko sa'yo, kahit na pinaglaruan mo pa ako. Mahal pa rin kita. Kasi iyon ang sinasabi ng puso ko. Ikaw ang itinitibok ng puso ko. Tanga ko ba? Kasi diba dapat isip ang ginagamit at hindi puso? Pero *sob* sabi nga nila, puso ang nagmamahal, puso ang nakakaramdam at hindi ang isip. Kahit gaano pa kamali na ibigin ka, go pa rin. *sob* cause my heart says so"

Humikbi ako ng humikbi hanggang sa maramdaman ko ang mga bisig niyang nakapalibot sa akin.
Bakit ganito? I feel safe whenever he embrace me. I feel protected.

"Shh. Let me explain everything. I love you since our childhood days and now I love you more than anyone does. I, no. We did that just to protect you. Daime did that to you because she loves you too. We love you." He stroke his fingers through my hair.
I can feel his heartbeats.

Pero hindi ko maintindihan sinasabi niya.
"Hindi kita maintindihan"

"I know. It's a long story but to make it short? I LOVE YOU so I did that. It is so damn hard to live to a darkplace. You know? Assasins, spy, ninjas, etc. We just don't want you to get hurt so we did that thing. We bullied you so you will stay away from us. But then, lalo ka pang dumikit. You remember the day we meet again? Sh*t you are so dead drop gorgeous from head to toe." he said then kiss my head.

I sob. Ginawa nila iyon? To protect me? Tapos all I ever did and think was my revenge?
*sob*

"I didn't know.. sorry"

"No. It's our fault not yours. So, shhh. Okay?"

Ngayon naiintindihan ko na. Kung bakit ganun na lang ang pagtrato niya sa akin. Tama sila, I am a childish person.

Tumango ako saka siya niyakap ng mahigpit. Biglang gumaan ang pakiramdam ko at nawala lahat ng worries. Bigla ulit nabuhay ang sistema ko.
I felt alive.

"I love you"

He chuckled
"Hindi ako tumatanggap ng 'i love you'"

Hinarap ko siya ng may pagtataka. Ayaw niya ng I Love You? So Thank You?

"Thank you" I said smiling.
"Nope. Hindi ko rin iyan tinatanggap"

-______-
Seriously?

"Ano pala?!" Halos pasigaw kong sabi.

"Kiss"

Waaah. Seryoso?!
~>_<~

"A-sa ka!" Gosh.
My cheeks are blushing.

"Why are you blushing? You really want a kiss?"
Waah. Bakit parang he is teasing me?
Palapit siya ng palapit sa akin oh.

Umurong ako
"S-sinong may sabi?! Tsura mo!" Sabi ko saka tumayo.
Duh. Even if I like noh I need to make pakipot pa. Para dalagang pilipina talaga.

"Dali naaaaaa. Ilang araw din akong nakatulog. Pleaseee. I need some booster."
I giggled. He formed his lips kasi na parang may hahalikan talaga haha. 

"Ayoko nga"

"Tch. Go out. Leave me alone"

Para siyang bata myghass. How to deal with him ba? Ayoko namang lumabas baka hindi na niya ako papasukin.
Errr... think.

"Oh! Sige na nga! Pero isa lang ha!"

Mabilis siyang tumayo at ngumiti ng nakakaloko.

"Yeah yeah!"
Seriously. Para talaga siyang bata.
"Come here" sabi niya saka tinuro ang hospital bed.

Tinungo ko iyon at naupo. Waaah. Bakit ako kinakabahan? Normal lang ito diba? Sa mag jowa? Ang magkiss? Smack lang naman eh. Tsaka ilang bese na niya ako ninakawan ng halik.  Waaaaaah. Ayoko nalang. Tatakbo nalang siguro ak--

*tsup
●︿●

Waaaaaaaaah. Kiniss niya nga ako! Omo. Anong gagawin ko?

"Ehh. Youre blushing* wink*"

Am I?
Napahawak ako sa magkabila kong pisngi. Mainit.

"H-hindi kaya!" Depensa ko.

"I can see it. You can't" he said poking my forhead.

I pouted. Masakit iyon.

"Please don't pout. I might kiss you again"

O_o

Agad ko namang tinago sa bibig ko ang labi ko.
"Mhhm!" I muttered.

Aish. Bakit ikanahihiya ko na ikiss niya ako? Eh, ilang beses na rin niya ako nahalikan. Tch. 
Hindi naman ako nagpapapabebe eh. I am just being conservative.

Anyways, this is the end of our heartbreaks and a new road for our new life. Wihihihi.

-----
A/N:
Sorry guys, SIP kasi. Haha