By This Song ( On-Going )

Chapter 31

Raven's Point Of View

Nakaupo lang at nakasandal lang ako sa pintuan ng kwarto ko. Kanina pa ako tinatawagan ni Oreo, pero hindi ko ito sinasagot. Gabi na, at paniguradong pauwi na si Oreo.

His face. His eyes. His words. Damn. Bakit ako nakakaramdam ng awa, parang dapat may hindi ako ginawa, If he is not regretting this, I think... I am... I am the one who reg-

Napapikit ako at binasa ang labi ko. I don't want to eat my words to Oreo, I already gave myself to him. I love him. I love him so much, the same way how I regretted my decision.

Kahapon lang ko lang siya sinagot, I don't want to loose him already, I'm not forcing myself because I love him.

Napatingala ako at napahinga ng malalim, dahan dahan akong umiling.

Don't think such a thing, Raven.

Dahan dahan kong inikot ang ulo ko patungo ang cellphone ko ng magvibrate ito. It's Oreo again.

Napahinga ako ng malalim at sinagot ito.

Call Conversation
Line Between Raven And Oreo

Oreo: Buti naman marunong ka ng sumagot ng tawag sa telepono.

Raven: Sorry. Busy lang, nag aaral eh.

Oreo: *sighs* I miss you.

Raven: I miss you too.

Oreo: kumain ka na ba?

Raven: uhh... Oo, ikaw?

Oreo: kakarating lang namin, pero kumain na ako.

Raven: maaga akong matutulog ngayon, masyado akong pagod eh. Pwede bang bukas na lang tayo mag usap?

Oreo: ganun ba? Osige. Sleep well, love you.

Raven: love you too.

I ended the call bago humiga sa kama ko. Nagsinungaling ako, hindi naman talaga ako kumain. Wala akong gana.

Para akong isang fetus sa kama ko. Yakap yakap ko ang unan ko at nakacross ang mga paa ko sa unan. Nilunog ko ang mukha ko sa unan, nararamdamam ko ang paglabas ng mga luha ko.