Frozen Time

Time Flies

Parang biglang naglaho lahat ng plano. Biglang nanlamig ang pakiramdam ko. Biglang namanhid ang puso ko. Wala kong ibang maisip lutang na lutang ang pakiramdam ko. I didn't know that dreams could be destroyed in just a second.

"Ms. Vergara are you okay?" 

Tiningnan ko siya at biglang nagiba ang reaksyon ng mukha niya. Dahil sa tagal ng panahon.... in the span of 5 years... ngayon nalang niya ulit makikita ang gantong reaksyon ko..... 

Pokerface activated.

"Let's go."

 ------------------------------------------------------------------------

LANCE POV

Halos mablanko ang isip ko ngayon. Wala akong ibang maitanong kundi "bakit?" Bakit ngayon pa sa araw na to? Bakit ngayon pa kung kelan handa na ko? Bakit kung kelan planado ang lahat? Kung hindi kame magkikita ngayon... kelan pa? Sa susunod pa na buwan. Ano na lang ang mangyayare samin nito? Hindi ko alam kung narerealize niya ang nangyayari. Hindi ko rin alam kung naalala pa niya kung anong meron sa araw na to. Masakit, sobra. Hindi ko alam kung ano ang nangyayare sa amin.... na para bang unti unti ay may bibitaw samin... Pagod na kaya siya sa sitwasyon na meron kame? Nagsawa na kaya siya sa kakaintindi sakin?

Tumingin ako sa labas ng bintana nakita ko ang dahan dahang pagtulo ng ulan sa bintana. Tamang tama ang lahat ng nakikita ko ngayon sa nararamdaman ko...

Madilim...

Mag-isa..

Malamig..

At sabay sa pagdaloy ng ulan ay ang hindi ko mapigilang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Hindi ko inaasahan na mararamdaman ko ulit ang sakit na to. From the moment na bumalik ako kay Pat ay araw-araw kong sinigurado na hinding hindi na mauulit ang pag-iwan ko sa kanya noon... Pero bakit parang bumaliktad ang tahana at ako ata ang naiwan ngayon? 

Hindi ko na pinansin ang pagsabi ng flight attendant ng kanyang script for boarding. Halos mamemorize ko na ito dahil ilang beses sa isang linggo akong lumilipad para sa trabahong ito. Ang trabahong pinaghirapan ko...para sa future namin... now I don't even know if all of these are still worth for the future... dahil wala na ang taong gusto kong makasama sa future. 

"...At this time, make sure your seat backs and tray tables are in their full upright position. Also make sure your seat belt is correctly fastened. Also, we advise you that as of this moment, any electronic equipment must be turned off. Thank you."

Napatigil ako sa pag-iisip ko dahil narinig ko ang isang pamilyar na boses. Bakit ba hindi ko napansin kanina? Bakit ngayon ko lang napansin?

Agad kong tiningnan ang phone ko binasa ang huling message at tinitigan ang pangalan niya...

Totoo ba ito o imahinasyon ko nalang?

"Also please deactivate that pokerface you have in your face, Honey."

Agad akong napalingon sa harap kung saan alam kong nakapwesto ang mga flight attendant at nakita ko siya.... Oh God please don't let this be a dream.... Kung panaginip man ito... wag niyo na po muna akong gisingin... Please.

I can't take my eyes off her. There she is. My future. The love of my life. The only person I've been wishing to be with this very moment. My Pat is smiling back at me. Hindi ko alam kung ano ang irereaksyon ko. I don't even know what to say. Speechless. Ang surpresa na dapat ako ang naghanda ay ako ata ang nabiktima. She's walking slowly  towards me with her black halter dress, hair down and no make up except her red lipstick as my heart beats with the same rate as her steps toward me... even faster I guess.