Frozen Time

Ass-umptions

I keep pacing back and forth dito sa loob ng opisina. I want answers! Damn it! My heart keeps on pounding on chest! Bakit ba ko kinakabahan ng ganito?

Narinig kong bumukas ang pinto ni Pat at tinanong si Denise kung naglunch na ito.

Lunch! Yes I should ask her out for lunch. Anong sasabihin ko? Celebratory lunch? Lunch meeting? Lunch date? Lunch with benefits?

Oh gosh! I'm going crazy!

Bahala na nga!

Agad kong binuksan ang pinto ng opisina ko at nagtama ang mga mata namin ni Pat.

"Denise." Tawag ko dito habang di ko parin inaalis ang tingin kay Pat.

"Cancel all my meetings for today."

"All Ms. Vergara? But..."

"No buts Denise. Cancel them all."

"Are you going somewhere Ms. Vergara?"

"Yes. Let's go Pat."agad kong kinuha ang kamay nito at naglakad palabas ng office.

"Lance what are you going to do?"

"Something I should have done a long time ago."and I smirked.

--------
PATRICIA

Awkward (adjective) - causing or feeling embarrassment or inconvenience.

Ito yung pakiramdam na hindi ko alam kung paano ko idedeal ngayon. I'm embarrassed at the same time, inconvenient.

"Order ka na." Sabi nyang kanina pa nakatingin sa akin. Ang lagkit ng tingin nyang nakakapagpapawis sa aking singit. Emerged! Nakakalito ang babaeng ito. Nung isang araw lang nilaplap yung lips ko tapos kalimutan daw namin ang nangyari tapos pinagfly ako kaagad sa Singapore para makaiwas sa akin tapos eto! May pacancel pa ng lahat ng mga meeting tapos makikipaglunch date!

Ano 'to? Anong ibig sabihin nito?

May ibig sabihin kaya? Epal ng utak ko. Baka nagmamaganda ka na naman! Dagdag pa ng mahaderang utak ko.

Naku!!! Baka nga! Umaasa na naman ba ako? Gosh, ayoko ng masaktan!

"Pat? Order ka na." Ulit nya ng hindi pa din ako sumasagot. Nakikipaglabanan ako ng tingin dito dahil hindi pa din sya tumitigil sa kakatingin. Hindi ko tuloy mapigilang suriin ang buong mukha nya. At himala, tinawag nya ulit akong Pat! Okay na ba talaga kami?

Balik tayo, uhm, maganda pa rin sya. Mas gumanda. Yung aura nyang authoritative dati ay mas nadagdagan pa ngayon. Nakakatakot na nakakaturn-on. Her lips, oh god, her lips that savage mine a few days ago. Kailan ko ulit matitikman ang mga labi nyang laging nag-aanyaya sa mga labi kong pagsamantalahan ito? Kagatin, lasapin, sipsipin,

"Pat?"

"Sipsipin-"

"Ha?" F*ck! Did I say that aloud?

"Anong sipsipin?" Bakas dito ang pagtataka. Wtf! Nakakahiya! Pati yung waiter nakakunot noo na!

"Yung ano-- kuwan," sh*t! Sh*t! F*ck! "Crabs! Buttered garlic crabs! Meron ba kayo nun? Kasi marasap yung... sipsipin," palusot ko. Mahina kong nasabi yung sipsipin dahil nahiya na din ako. Deym!

"Meron ma'am. Yun lang po?" Tumango ako sa waiter. "Drinks po?"

"Water lang," hindi na tuloy ako makatingin kay Lance. "Yung maraming yelo." Parang tagtuyot tuloy yung lalamunan ko. Ang halay ko kasi mag-isip. Ugh!

Nakaalis na ang waiter pero si Lance ay hindi pa rin inaalis ang tingin sa akin.

"Bakit ka ba tingin ng tingin?" Naiinis na tanong ko. Kung makatingin kasi parang ano lang eh. Gusto ko na tuloy syang iuwi sa bahay at gahasain.