19.bölüm

946 34 18
                                    

Merhaba arkadaşlar yeni bir bölümle karşınızdayim :) okursanız görüşlerinizi bildirirseniz sevinirim  :) takip eden hiç okuyucum olmasa belki hikayeyi bırakırdım ama iyiki varsınız ki 19.bölüme kadar geldim <3

hemen toparlanıp ayağa kalktık.

"baba senin ne işin var burda? " dedim.

"asıl senin ne işin var burda derin? bide bu herifle dudak dudağa?"

sakinligimi koruyarak.

"yarın gelecegini sanıyordum" dedim.

"anıl oğlum arayıp bu rezilliginizi anlatınca bu rezillige bi son vermek istedim" dedi.

lanet olsun sana anıl!  çeneni kapalı tut demiştim ona

"adnan bey yavaş olun burda hiç bi rezillik yok" dedi kerem. ilk kez konuştu.

"sen sus sana güvenipte kızını emanet edende kabahat! hemen evimden defol" dedi.

"Hayır baba bunu yapamazsn!" diye haykırdm

"yaparım seni bi şoför parçasına vermemi beklemiyordun heralde?"

bu sözler benimde canımı yaktı

"yapamadm kızına aşıkken ondan uzak kalamadım ama merak etme defolup gidiyorum" dedi ve tam gidecekken  keremi bileginden yakaladım.

"hic bir yere gitmiyor baba eğer o giderse bende giderim"dedi

"sacmalama derin bunun olmucanı ikimizde biliyoruz" dedi babam.

kerem ise soylediklerim karşısında donup kalmış bana bakiyordu.

"oluyormu olmuyormu gör o zaman baba" dedim ve keremin elini tutup kapıya yönelmemizi sağladım.

babamın yanından geçerken kerem arabanın anahtarlarını babamın eline tutuşturdu.

tam kapıdan çıkacakken arkamdan seslendi

"eğer o kapıdan çıkarsan seni evlatlıktan reddererim parasız kalırsın" dedi babam.

bende kafamı ona çevirip gülümsedikten sonra arkamda keremle odadan çıktım.

salondan geçerken günce de oradaydı.

önce bize sonra ellerimizin birleşimine baktı.  ve şok olmuş bib şekilde bizi izliyordu.

onada gülümseyip evin kapısından dışarı çıktık

yolda nereye gidecegimizi bilmeden yürüyorduk. başımı onun omzuna yasladım. kerem birden acıyla inledi.

ayy unuttum omzunun çatlak olduğunu.

"Özür dilerim aşkım"

"önemli değil bitanem" birbirimize çok içten bakışlar attık.

bi süre sonra kendimizi bi parkta bulduk bank'a doğru ilerledik.

oturduktan sonra konuşmaya başladım.

"bak artık benimde senden başka kimsem yok" dedim. ve kollarımı iki yana açtım

oda bank ta yan dönüp bana kocaman sarıldı.

saat akşam 9 filan olmuştu

"benim şuan herseyim yanımda" dedi.

"ha" dedim anlamamışcasina

"benim herseyim sensin derin" dedi.

"seni seviyorum" dedim ve dudaklarına yapıştım

Yeni ŞoförümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin