18.bölüm

950 30 4
                                    

merhabaaa bugünün ikinci bölümünü yazıyorum telefondan yaziyorm ama uzun tutmaya çalışıcam :)

sevdiğim adam gözlerimin önünde dayak yiyordu!

Hayır hayır ben böyle boş boş izleyemem! 

"durunn durunnn " diye çığlık atmaya başladım elimden geleni yaptm ama kimse beni takmadi.

hemen atakanın yanına koşup onu tuttum.

"seni adi pislik hemen arkadaşlarına durmalarını söyle hemen!"

"ne oldu şoförüne bişey olur diye mi korktun " dedi

"ölücek durdur nolur durdur" dedim

herkes bizi izliyordu.

"beni şuan öpersen durdururum" dedi.

"kafayımı yedin sen asla! hemen durdur"

Hayır bu olamaz biraz daha durursa ölücek..sevgilim daha fazla dayanamaz..

"daha sert vurun gençler" diye bağırdı arkadaşlarına

5 kisi olan arkadaşları bu kez daha çok siddetlendi.

bende o an atakanın dudaklarına yapıştım.

evet o pisliği sevdiğim adam için öptüm!

ben geri cekilecekken o daha çok kendine bastırdı beni.

iğreniyorum ondan..

geri çekildigimizde ise hemen ona bağırdım.

"hadi dediğini yaptım dur artık!"

"tamam durun bu kadar yeter" diye bağırdı.

onların geri çekilmesiyle hemen keremin yanına koştum ve kafasını bacağımın üstüne koydum.

"benim seni öpmemi engelleyerek o beni dövmüştü ama şimdi ben seni öperken onu dövdürdüm . intikam diye buna derim hahahah" deyip uzaklaştı atakan.

etrafta bizi izleyen kalabalık hala duruyordu.

"ne bakiyosunuz be dağılın!" diye bağırdım.

Sonra hemen 112 yi tuşlayıp ambulans çağırdım.

bi süre sonra kimse kalmadı etrafımızda.

sevgilim kucağımda yüzü kan içinde yatıyordu.

"keremm sevgilim" diye yüzünü okşadım

"aşkım aç gözlerini" diye seslendim. delicesine ağlıyordum.

yanımda bi anda anıl belirdi. ne zaman geldiğini bile hissetmedim.

"ne sen ona aşkım mı dedin? " dedi anıl. evet öğrendi ama şuan bunu düşüncek değildim.

o sırada ambulans geldi.

"çeneni kapalı tut" dedim anıla bende ambulansa binerken.

hastane yolunda kereme müdahaleyi yaptılar.

hastaneye gelince de aceleyle içeri taşındı.

doktor çıktıktan sonra nasıl olduğunu sordum.

"omzunda çatlak var . omurgası biraz zedelenmis yüzünde ise çeşitli yaralar ve patlaklar var gözetim altında kalması lazım" dedi.

"tamam Teşekkürler"

gözyaslarima hakim olamıyorum benim yüzümden ne haldeydi simdi sevdiğim adam.

odaya aldıklarında ise doktordan izin alarak odasına girdim.

hala uyanmamıştı.

suratının çoğu yerinde yara bantları var.

yatağının yanında ki saldalyeye oturup elini tuttum.

"sevgilim aç gözlerini hadi üzme benii"

başında ağlamaya devam ediyordum

kafamı elinin üstüne koydum.

bi süre sonra saçlarıma dokunduğunu hissettim ve kafamı kaldırınca keremin gözleriyle karşılaştım.

bana bakiyordu sevgi dolu gözlerle.

"deriinn"

"hayatım sus zorlama kendini"

"iyiyim ben bak bişey olmaz bana" gülümsemeye zorluyordu kendini.

"çok güçlü benim sevgilim" dedim bende gülümsedim

birden yüzü soldu.

"onu öptüğünü bayılmadan önce zor da olsa gördüm keşke opmeseydin de beni daha çok dövselerdi"

"sacmalama kerem senin o halde olmana dayanmadm"

"o pic amacına ulaşmazdı ama!"

"umrumda değil sen yanımdasn ve hayattasin ya gerisi boş"

"Seni seviyorum bak görüyorsun ya senden başka kimsem yok derin" dedi.

Evet biliyorum benden başka kimsesi yok bende onu kimsesiz bırakmycam.

eğilip yanağından öptüm.

"simdi biraz uyu dinlen aşkım" dedim

"sen napcaksin hadi yanima yat" dedi.

biraz kaymaya çalışıp eliyle gel işareti yaptı.

yanına yattım bende. o düz bi şekilde yatıyordu.  bende yan dönüp kolumu ona doladım.

"iyiki varsın" dedi uykuya dalmadan önce.

..................................................................................

Evet 3 gün geçti. bu 3 gün içinde keremin yanından hiç ayrılmadım ve bugün taburcu olabilcegini söylediler.

yarında annemle babam yurtdışından dönecek.

çıkış işlemlerini hallettikten sonra taksiyle eve döndük.

zile bastığımzda kapıyı nursen teyze açtı.  içeri girer girmez

"ah oğlum nasıl olduuunn" dedi

onada telefonla haber vermiştim

"iyiyim endişelenmeyin" dedi kerem.

onun koluna girip odasına götürdüm.

yatağa yaptığında üstünü de örttüm.

"iyiyim ben derinn çocuk değilim ama"

"sözümü dinliceksin kerem tam olarak iyilesmedin omzun omurgan hala geçmedi"

"olabilir ben iyiyim hatta bak gostereyim" dedi ve beni kolumdan tutup yattığı yerden kendine çekti.

dudaklarımız birbirini bulduğunda ben ona iyice sokulup yaklaştım.

suan çok mutluydum. çünkü keremde mutlu görünüyordu.

birden kapı açılınca geri çekildik

"bu rezillik te ne!"

o ses.......

babamın ne işi var burda erken mi gelmişti şimdi....

umarım beğenmişsinizdir :) geçen bölüm vote verenlere ve yorum yapana çooooooooook teşekkür ediyorum

Yeni ŞoförümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin