Love ıs love 2 // ziamayne

Deli

Eve girdiğimizden beri büyük bir gerginlik vardı. Annem sürekli beni ne kadar özlediğini söyleyip duruyordu ama babam zayn'e çok kötü bir şekilde bakıyordu. Açıkçası bu durumdan hoşnut değildim. Yani burada olmalarından. Sadece annem gelse olurdu ama babam? Gay olduğumu öğrendiğinden beri aramızdaki hiç birşey eskisi gibi olmamıştı. Bana gay olmam büyük bir suçmuş gibi davranmış hatta bir defasında dövmeye kalkmıştı. O günleri kolayca unutup babamla eskisi gibi olamazdım.

"Eviniz güzelmiş." babamın sesindeki imayı anlamıştım. Burada olmayı kendine yakıştıramıyordu.

"Evet güzel. Burada mutluyum!" Bakışlarımla birbirimize meydan okuyorduk. Biran önce buradan gitmesini istiyordum. Huzurumu yeteri kadar kaçırmıştı.

"Bir deli ile aynı evi paylaşmak seni korkutmuyor mu?" Söylediği şey kanımı dondurmuştu. Bakışlarım zayn'e kaydığında hızla kalkıp yukarı çıkmıştı. Sinirli bir şekilde babama baktığımda yüzündeki iğrenç gülümseme midemi bulandırmıştı.

"O deli değil. Benim sevdiğim adam. Ve biz mutluyuz. mutluyum." alayla gözleini devirip koltukta arkasına yayıldı. Bu umursamaz hali sinirlerimi daha çok zıplatıyordu ama ona annem için dayanıyordum.

"Mutluymuş. Duydun mu hayatım. Oğlun bir deli ile mutlu olduğunu söylüyor."

"Ona deli demekten vazgeç!" ilk defa ona karşı sesimi yükseltmiştim ama haketmişti. Beni hiç bir zaman anlamamıştı.

"Neden bir kaç hafta önce akıl hastanesinden çıkmadı mı?"

"Bu seni ilgilendirmez. Neden geldin ki? Niye buradasın. Bana sadece annem yeterdi. Seni görmek istemiyorum." Sakin olmak için üstün bir çaba gösteriyordum yoksa hiç istemediğim şeyler yapabilirdim.

"Oğlumu görmek istedim."

"Hah! Oğlun?!.. Beni öyle görmediğini ikimizde biliyoruz. Benden uzak dur tamam mı? Rahat bırak beni" oturduğu yerden kalkarken annemide kaldırmıştı. Annem yanıma gelip sıkıca sarıldığında kokusunu içime çekip başına bir öpücük bıraktım.

"Seni seviyorum James.." Anneme gülümsedim. Ikiside arkalarına bakmadan evden gittiklerinde hızla yukarı çıkıp odamıza girdim. Zayn sessizce ağlarken yanına gidip ona sıkıca sarıldım.

"Liam ben deli değilim"

"Biliyorum birtanem değilsin. Onun söylediklerini unut. Hepsi önemsiz şeylerdi."

"Ama.. bizi ayıracaklar. Gideceksin" onu kucağıma alıp bacaklarını belime doladım ve yatağa oturdum. Alnına, yanaklarına, burnuna, gözlerine ve en sonda dudaklarına öpücük bıraktım.

"Asla.. Beni duyuyor musun. Bizi kimse ayıramaz. Ben seninle mutluyum bebeğim, seni çok seviyorum. Bu durumu atlatacaksın. Bizi mutlu güzel günler bekliyor.. Ve sende istersen seninle evlenmek istiyorum" gözleri şaşkınlıkla kocaman açılırken onun bu haline gülümsedim.

"B-benimle evlenmek mi istiyorsun ? Benimle mi?" Alt dudağımı ısırıp başımı evet anlamında salladım. Bu benim hayalim. Tek istediğim onunla mutlu bir hayat.

"Sen istersen" kollarını boynuma dolayıp enseme bir öpücük bıraktı. Tanrım bana dokunuşlarını seviyorum.

"Tabii ki istiyorum. Bunu çok istiyorum ama ben.." Duraksadığında ne demek istediğini anlamıştım. Henüz hazır değildi ve korkuyordu. Çünkü o aptal kıvırcık onu terk etmişti ve şimdi benim gitmeyeceğimden emin olmak istiyordu.

"Biliyorum zayn.. Sen hazır olduğunda herşey mükemmel olacak söz veriyorum" ıslak dudaklarını dudaklarımda hissedince gülümsedim. Dokunuşlarını seviyorum demiştim ama daha fazlası vardı. O beni canlı tutuyordu, Nefes almamı, mutlu olmamı sağlıyordu.. Ve ben onu asla bırakmayacağım..