Love ıs love 2 // ziamayne

Ben beatrice tomlinson..

Sabah uyanır uyanmaz hızla okul kıyafetlerimi üzerime geçirip saçlarımı at kuyruğu şeklinde topladım ve ayağıma bileksiz converslerimi giyip odadan çıktım, aslında neden okula gidiyordum ki? Tek bir arkadaşım yok. Kimse benimle konuşmuyor.. Ah, sanırım babamların kalbini kırdım. Lanet olsun onların bir suçu yoktu. Sadece birbirlerine aşıklar.. Aslında bende onların ki kadar güzel bir aşka sahip olmayı hayal ediyorum. Belki babam zayn kadar güzel gözleri olan ve babam liam gibi korumacı ve sürekli güler yüzlü bir bsevgilim olur. Evden çıktığımda ayaklarım beni geri götürse de gitmeye mecburdum. Bahçeye adım atar atmaz alaycı bakışlarla karşılaştım. Bir gün.. Lanet olası sadece birgün benimle uğraşmayın! Hızlı adımlarla binaya yürürken biriyle çarpıştım. Kız elindeki çantasını düşürdüğünde ondan önce eğilip çantasını alıp ona verdim.

"Şey üzgünüm, seni farketmedim."" Korkarak vereceği tepkiyi beklerken mavi gözlerinde gördüğüm şey gülümseme miydi ?

"Sorun değil, babamla konuşuyordum bende dalgındım."

"Ah. Gitmeli-' kolumu tuttuğunda olduğum yerde kaldım.

"Henüz tanışmadık?" Endişe içinde dudaklarımı ısırdım, kimse benimle kendi isteği ile tanışmak istememişti ama bu kız benimle arkadaş olma istiyor. Yani sanırım.

"Ben angel malik" elimi uzatmak zorunda hisettim kendimi

"Bende beatrice tomlinson.. Memnun oldum"

"B-bende.."elini çektğinde kaşlarıda çatılmıtşı.

"Angel sen iyi misin?" Başımı iki yana salladığımda aramızdaki mesafeyi kısaltıp elini omzuma koyduğunda gözümden istemsizce bir yaş düşmüştü.

"Beatrice.. Seninle konuşabilir miyiz?"

"Tabii ki. Gel bir yere gidip oturalım.

"Ama oku-

"Boşver hadi" birlikte çıkışa yürürken herkes bize garip bakışlar atıyordu. Okulun yanındaki pastaneye geldiğimizde sessizliğimi koruyuyorudum.

"Seni dinliyorum?" Yutkunup ona nasıl bir Aile'ye sahip olduğumu okulda geçirdiğim kötü günlerin hepsini anlatmıştım.

"Angel benimde sana birşey söylemem lazım.."

"Söyle.."

"Benim ailemde gay. Yani iki babam var." Benim anlattığımın aksine o bu durumdan rahatsız değildi. Ve ailesini anlattığında benim ki gibi davrandıklarını öğrendim. Yani onlarda beatrice'i seviyorlardı. Ancak tek bir fark vardı. Beatrice onlara kötü davranmıyordu.

"Beat ya beni affetmezlerse?"

"Tatlım onlar seni seviyor emin ol bunu çabucak unutabilirler.."

"Umarım.. Ah. Seni babamlarla tanıştırmak istiyorum ne dersin?"

"Çok isterim angel. Hadi gidelim.." Ikimizde sandalyelerden kalkıp pastaneden çıktık... Benim en kısa zamanda onlardan özür dilemem gerekiyordu.. Umarım beni affederler...