Love ıs love 2 // ziamayne

Korkuyorum!

Tam bir haftadır liam benimle konuşmuyordu. Ne zaman yalnız kalsak kendine yapacak saçma şeyler bulup yanımdan uzaklaşıyordu. Artık korkmaya başlamıştım. Benden bu kadar uzun süre uzak kalmasına dayanamıyordum. Eğer istemiyorsa istemiyorum diyebilirdi ama hiç birşey söylemiyordu. Artık konuşmanın zamanı gelmişti. Mutfaktan çıkıp salonda bilgisayarı ile uğraşan kocamın yanına oturdum. Gözlerini bir kez olsun bana çevirmemişti. Ben onun bana böyle uzak durmasına alışık değildim ki.. Her fırsatta beni öpüp korklardı. Bir hafta öncesini geri istiyorum!

"Liam konuşabilir miyiz?"

"İşim var daha sonra" elindeki mini ıpad'i hızla çekip aldım. Bıkkınca bir nefes verip ellerini saçlarından geçirdi.

"Bana neden bu kadar soğuk ve uzaksın? Sana ne yaptım ?" Dolu gözlerini gözlerimle buluşturduğunda yutkundum. Neden ağlıyordu ?

"Özür dilerim aşkım.. Ben gerçekten senden uzak durmak istemedim.. Sadece düşünüyordum. Bebeğimizin olmasını bende çok istiyorum ama korkuyorum." Anlamayan bir ifade ile ona baktığımda yanağıma bir öpücük bıraktı.

"Neden korkuyorsun ?"

"Zayn biz.. gay'iz. bir çocuğu evlat edindikten sonra ona bakmak büyük bir sorumluluk gerektirecek ayrıca o büyüdüğünde bir annesi olmadığı için, bizden nefret ederse? Ona annen değilde iki tane baban var demek onun için zor olabilir. Küçükken belki bunu farketmeyebilir ama büyüdüğü zaman bizden koparsa?.. Ben bunları çok düşünüyorum. Ya Ona istediği hayatı veremezsek?" Konuşması bittiğinde yaşlar elime düşene kadar ağladığımı farketmedim. Düşündüklerinde haklıydı. Böyle sorunlarla karşılaşabilirdik.

"Yani istemiyorsun?" burnumu gürültü ile çekip umut dolu gözlerle ona baktım.

"Hayır istiyorum. Bunu çok fazla istiyorum sevgilim. Bir bebeği evlâtlık alabiliriz." Ona sarıldığımda güçlü kolları beni sıkıca sarmıştı.

"Yarın bir kuruma gidip neler yapmamız gerek onları öğrenelim" dediğinde başımı sallayıp onayladım. Bir bebeğimiz olacaktı. Küçük şirin bir kız.

***

"Bay payne bu belgeleri doldurun biz işlemleri başlatalım" liam yurt müdürünün verdiği belgeyi doldurmaya başladığında bakıcı kadınlardan biri yurda yeni bırakılan küçük bebeği getirmeye gitti. Bir hafta boyunca bizde kalacaktı ve kurumdan gelip ona nasıl bir aile ortamı oluşturduğumuz, nasıl baktığımız incelenecekti. Bakıcı kadın içeri girdiğinde kucağında mor bir battaniye'ye sarılı küçük bebekle geri döndü. Koltuktan kalkıp kadının kucağından bebeği aldım. Tanrım çok güzeldi. Minicik bir burun, kırımızı dudaklar ve benim kirpiklerinden bile daha dolgun kirpikleri vardı.

"Liam ona baksana.." Bebeği liam'a gösterdiğimde yüzünde büyük bir gülümseme belirmişti.

"Bugünden itibaren onu size emanet ediyorum bir hafta boyunca arkadaşlarımız kontrollere gelecek. Süre sonunda izlenimler olumlu olursa bebeği nüfusunuza geçirebilirsiniz." Müdüre teşekkür edip yurttan çıktık. Ben kucağımdan Biran olsun indirmemiştim.

"Çok güzelsin bebeğim." Liam bizi arabanın dikiz aynasından izliyordu.

"Evet çok güzel peki adı ne olacak?"

"Kahretsin bunu hiç düşünmedim..

"Ben sanırım buldum. o kadar güzel ki, Tanrı'nın cenentinden gelen bir melek olduğunu düşünüyorum o yüzden adı Angel olsun?" Kesinlikle doğruydu. O eşsiz bir Melekti.

"Ailemize hoşgeldin Angel" sanki söylediğimi anlamış gibi elimi tuttuğunda alnına ufak bir öpücük bıraktım. Artık tam bir aile olmuştuk..